Episode 3 ข้าจะเป็นคนทำเอง 1/2

1374 Words

ในที่สุดเธอและคัลเลนก็ทำเตียงที่มีขนาดใหญ่ได้สำเร็จและก็ได้รับรางวัลจากระบบเป็นมีดเล่มเล็กมา และเธอก็โชคดีมากที่ตอนกลับจากขนไม้สายตาเธอดันไปพบเข้ากับเจ้า ต้นโฟซิล ตามที่ข้อมูลหนังสือพืชบอก มันเป็นพืชที่มีลักษณะเหมือนกับต้นนุ่น แต่จะมีความขาวและนุ่มมากกว่าแถมยังป้องกันความหนาวได้เป็นอย่างดีเหมาะสำหรับนำไปทำผ้าห่มและที่นอน ตอนที่เธอไปพบกับมันเข้าก็เป็นตอนที่มันเริ่มแห้งแก่ได้ที่แล้ว เธอจึงขอให้คัลเลนเก็บมันกลับมาด้วย “เป็นยังไงบ้าง! ข้าทำแบบที่เจ้าบอกถูกมั้ย? “ “มันดีกว่าที่ฉันคิดเอาไว้อีก คัลเลนนายเก่งมาก ๆ เลย ! “ “โต๊ะกับเก้าอี้ กล่องเสื้อผ้าของเจ้าข้าก็ทำให้เสร็จเรียบร้อยแล้ว จะให้ข้านำมันเข้ามาข้างในเลยไหม? “ “อือๆ “เธอไม่รู้เลยว่าเขาจะทำมันได้เก่งแบบนี้ เธอไม่ต้องลงมือทำอะไรเลยแค่บอกว่าเธอต้องการเตียงรูปร่างแบบไหนคัลเลนก็จัดการทำมันให้เธอเรียบร้อย และยังออกมาสวยมากอีกด้วย โดยที่เธอไม่ได้ช่วยทำอะไรเลย และตอนนี้เธอก็เริ่มที่จะรู้สึกหิวแล้วด้วย ริเซียจึงเดินออกไปด้านนอกเพื่อทำการเก็บรวบรวมหินขนาดพอดีมือมาหลายชิ้น พร้อมกับเศษไม้แห้ง “...เจ้ากำลังทำอะไร?” คัลเลนจ้องมองตัวเมียของเขาที่กำลังนำหินหลากหลายชิ้นมาวางเรียงให้เป็นวงกลมอย่างแปลกใจในสิ่งที่นางกำลังทำ “ฉันกำลังจะทำกองไฟ “ริเซียนำกระบอกจุดไฟออกมาจากกระเป๋าหนังของเธอ ในที่สุด! ฉันก็จะได้ลองใช้เจ้ากระบอกจุดไฟสักที เธอไม่รู้ว่ามันจะยังใช้ได้อยู่หรือเปล่า! พรึบ!! เธอลองจุดอยู่สักพักในที่สุดก็จุดมันได้สำเร็จ คัลเลนที่ไปนำเนื้อหมูป่าที่เสียบไม้แล้วมาให้ กว่าจะได้กระทะเธอคงต้องย่างเนื้อกินไปก่อน อยากจะได้กระทะเร็วๆจัง เปรี๊ยะ เปรี๊ยะ ... เสียงของไม้ที่กำลังโดนความร้อนจากไฟเผ่าไหม้พากันส่งเสียงดังอย่างน่าฟัง คัลเลนที่มองดูเนื้อที่เริ่มเปลี่ยนสีก็กำลังจะเอื้อมมือไปที่กองไฟจนเธอต้องรีบคว้ามือของเขาเอาไว้ เจ้าสิงโตไม่รู้รึไงว่ามันอันตราย “ไฟมันร้อน! หากแตะโดนจะเป็นอันตรายเอาได้ “ “ถ้ามันอันตราย เจ้าก็รีบดับมันเถอะ! เจ้ายิ่งอ่อนแออยู่ด้วย “ “ขอแค่ระวังไม่ไปโดนมันก็ไม่เป็นอะไรแล้วละ อีกอย่างมันยังสามารถทำให้อาหารสุกและมอบความอบอุ่นได้ด้วยนะ “ “อย่างนั้นรึ “ “อ่ะนี่ ลองกินดูสิ “เธอจับเนื้อหมูป่าที่ย่างจนสุกได้ที่แล้วยัดเข้าปากของเขา คัลเลนลองเคี้ยวเนื้อที่อยู่ในปาก รสชาติแบบนี้ ! สัมผัสที่ได้รับมันแตกต่างจากเนื้อที่เขาเคยกินมา “อร่อยใช่มั้ยละ? “ “ถูกของเจ้ามันอร่อยกว่าเนื้อดิบซะอีก “ “ใช่ไหมล่ะ !” “แต่ต่อไป ข้าจะเป็นคนย่างมันให้เจ้าแทน “ เขาจะปล่อยให้ตัวเมีย ของเขาอยู่ต่อหน้าไอ้เจ้าไฟที่แสนอันตรายแบบนี้ได้อย่างไร “แต่นายไม่เคยทำนี่ !แล้วจะย่างมันได้ยังไง? “ “เจ้าก็สอนข้าทำสิ ! แล้วครั้งต่อไปข้าจะเป็นคนทำมันให้เจ้ากินเอง “ สุดท้ายเธอก็ต้องสอนวิธีย่างเนื้อให้กับเขา อีกอย่างคัลเลนก็เป็นคนที่สามารถเรียนรู้ได้เร็วมาก ถ้าไปเกิดในโลกของเธอคัลเลนคงกลายเป็นชายหนุ่มที่ฉลาดมากแน่ ๆ ไม่งั้นก็คงจะกลายเป็นดาราดังในโลกของเธอ “ชิ้นนี้ข้าให้เจ้า” คัลเลนยื่นเนื้อที่ดูเหมือนจะเป็นส่วนของ สันคอให้กับเธอ เมื่อลองกัดความนุ่มของเนื้อที่มีความชุ่มฉ่ำของไขมันแทรก ยิ่งทำให้เนื้อมีความหวานและอร่อยมากขึ้น “มันอร่อยมากเลย อร่อยจัง! “ “เจ้ากินได้อร่อยก็ดีแล้ว “ *** “อิ่มจัง “ “ตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว เจ้าก็รีบมาเข้านอนเถอะ “ “อะ..อืม “ เธอและคัลเลนพาร่างกายย้ายมานอนอยู่บนเตียง แผงอกกำยำที่เริ่มขยับเขามากอดเธอจากทางด้านหลัง นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้นอนร่วมเตียงเดียวกับผู้ชายแบบจริงจัง ถึงเธอจะเคยนอนกับคัลเลนมาแล้ว แต่ก็เป็นตอนที่เขายังอยู่ในร่างของสิงโตขาวความรู้สึกมันแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ความร้อนความแน่นจากแผงออกที่แนบอยู่ด้านหลังของทำเอาใจเธอเต้นแรงเป็นอย่างมาก ตึกตัก! ตึกตัก! ตึกตัก! และไม่นานเธอก็หลับไปด้วยความเหนื่อยล้าจากการทำงานมาทั้งวัน คัลเลนมองตัวเมียตัวน้อยของเขาที่หลับไปแล้ว นางจะรู้หรือไม่ว่าตอนนี้ตัวเขายิ่งชอบนางมากขึ้นเรื่อย ๆ คัลเลนกระชับอ้อมกอดมากยิ่งขึ้น ก่อนจะรีบข่มตานอนหลับตามนางไปติดๆ *เช้าวันรุ่งขึ้น... ริเซียลืมตาตื่นขึ้นมาในเช้าวันใหม่ ร่างกายรู้สึกดีมากๆ นี้สิถึงจะเรียกว่าที่นอน “เจ้าตื่นแล้วรึ? ข้าทำเนื้อย่างไว้ให้เจ้าแล้ว “ “ขอบคุณนะ “ “ข้าจะออกไปล่าสัตว์มาเพิ่ม เจ้าต้องการอะไรเพิ่มหรือเปล่า? “ “ฉันไปด้วยไม่ได้เหรอ? “ “การล่ามันอันตรายเกินไป ข้าพาเจ้าไปด้วยไม่ได้ ริเซิยรอบนี้ข้าต้องออกล่าสัตว์ที่ตัวใหญ่และมากขึ้น เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับฤดูหนาวที่จะมาถึง “ “ก็ได้ “ เธอรู้ว่าสำหรับฤดูหนาวในโลกแบบนี้มันอันตรายอย่างมาก จากความหนาวเย็นของหิมะและการขาดแคลนอาหาร ทำให้จำนวนการเสียชีวิตมีมากใน ทุกฤดูหนาว ทำให้ตัวผู้ในช่วงนี้ต้องเริ่มออกล่ามากขึ้นเพื่อเตรียมอาหารให้พร้อมสำหรับตัวเมียของพวกเขา “เมื่อเช้าข้าออกไปล่า ได้หมูป่าตัวใหญ่มาก ๆ มาตัวหนึ่ง ข้าจัดการแล่ทุกอย่างออกให้เจ้าแล้ว เห็นเจ้าบอกว่าอย่างจะถนอมอาหาร ข้าเลยออกไปล่ามันมาให้เจ้าก่อน “ “ฉันเข้าใจแล้ว ฉันจะรออยู่ที่นี่ “ “แล้วข้าจะรีบกลับมา “ “นายต้องรีบกลับมานะ “ ริเซียเดินมาส่งคัลเลนที่ด้านนอกถ้ำ คัลเลนมองตัวเมียของเขาอย่างเป็นห่วงหน้าหนาวกินเวลาไปหลายเดือนช่วงนี้เขาต้องออกล่าบ่อยขึ้นและนานขึ้นมากเช่นกันเพื่อให้อาหารพอที่นางและเขาจะอยู่รอดปลอดภัยในฤดูหนาว “เจ้าอยู่คนเดียวระวังตัวด้วย “ คัลเลนกลายร่างเป็นสิงโตก่อนจะวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว เมื่อคัลเลนวิ่งไปจนลับสายตาเธอ ริเซียจึงหันมาจัดการปลอกเจ้าตัวโฟซิลแล้วนำมันไปตากแดดเอาไว้ ริเซียก็หันไปมองกองเนื้อที่ถูกคัลเลน จัดการกองมันเอาไว้ให้เธออย่างเรียบร้อย และหนังที่ถูกทำความสะอาดและตากมันทิ้งเอาไว้ ริเซียเสร็จจากการนำโฟซิลไปตาก ก็หันมาจัดการกับกองเนื้อกองใหญ่ตรงหน้า เธอนำมีดเล่มเล็กออกมาแล่ชิ้นเนื้อให้มีขนาดกำลังพอดี นำถาดไม้ขนาดใหญ่ที่เธอขอให้คัลเลนทำมันขึ้นมาจากไม้เมื่อวาน รวมถึงจานชามช้อนด้วย ดูจากขนาดของตัวหมูป่าเธอคงจะทำเนื้อตากแห้งได้เยอะเลยละ ริเซียไม่รอช้ารีบนำเกลือมาคลุกกับเนื้อแล้วหมักมันเอาไว้ก่อนจะนำมันไปตากแดด *ติ๊ง!! ‘ยินดีด้วยท่านได้ทำภารกิจ ถนอมอาหารครั้งแรก สำเร็จ มอบของรางวัล หม้อและตะหลิว โปรดตรวจสอบของรางวัลในช่องเก็บของท่าน ‘ ‘ภารกิจเตรียมความพร้อม สร้างเตียง 1/1 -รางวัล มีดเล่มเล็ก ถนอมอาหารครั้งแรก 1/1 - รางวัล หม้อและตะหลิว สร้างชุดเครื่องนอน 0/1 -รางวัล เมล็ดผักหลากชนิด’

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more