เมื่อฉันทะลุมิติไปอยู่ในโลกของสัตว์

Episode 4 เข้าไปได้ไหม ? 2/2 ++

"อ๊าา!" สะโพกหนาเริ่มขยับช้าๆ เพื่อดูว่านางยังเจ็บอยู่ไหมช่องทางคับแคบเริ่มตอดรัดแก่นกายเขาจนเริ่มทนไม่ไหว คัลเลนจับยกขาเธอขึ้นพาดบ่าโหมกระแทกแก่นกายเข้าออกช่องทางรักรัวเร็ว

ปั่ก! ปั่ก! ปั่ก! ปั่ก!

"อ๊ะ อ้า ซี๊ดดด"

เสียงลมหายใจสองสายดังขึ้นสอดประสานเสียงเนื้อกระทบกันกึกก้องไปทั่วทั้งถ้ำ

"อืมม ริเซีย" คัลเลนจับขาที่พาดบ่าของเธอไว้แน่น เริ่มเร่งจังหวะกระแทกรัวเร็วขึ้นจนเสียงเนื้อกระทบกันปนเปกับเสียงครางหวานของเธอจนแทบแยกไม่ออก คัลเลนกระแทกกระทั้นร่างของเธออย่างไม่คิดที่จะออมแรง เอวสอบสาวกระทุ้งถี่รัว ปลายหัวบานสะกิดจุดเสียวภายในช่องทางคับแคบจนเธอครางซี้ดออกมา

"อ๊ะ อ๊ะ คัลเลน ไม่..ไม่ไหว แล้ว"

"ริเซีย ซี๊ด เจ้ารัดข้าแน่นเหลือเกิน " เสียงครางลั่นของเธอและเสียงคำรามของเขาดังประสานกัน คัลเลนเร่งจังหวะกระแทกถี่ยิบจนเธอต้องเกร็งไปทั้งตัวก่อนจะกระตุกท้องน้อย ปลดปล่อยของเหลวสีใสออกมาอาบชโลมความเป็นชาย คัลเลนกระแทกเน้นๆ สองสามทีก่อนจะกระตุกเกร็งหน้าท้องปลดปล่อยน้ำรักขาวขุ่นสู่ช่องทางคับแคบทุกหยาดหยดก่อนจะแช่ไว้สักพัก แล้วค่อยพลิกตัวลงมานอนกอดเธอเอาไว้ มือหนาลูบเส้นผมนุ่มอย่างเบามือ สังเกตเห็นว่าตัวเมียตัวน้อยชิ่งหลับไปก่อนเสียแล้ว

เช้าวันรุ่งขึ้น….

ริเซียรู้สึกตัวตื่นขึ้น ฟ้าสว่างแล้วเหรอ? ก่อนที่ริเซียจะนึกขึ้นได้ว่าเธอและคัลเลนทำเรื่องอย่างว่ากันไปแล้วเมื่อคืน ริเซียมองดูเสื้อผ้าที่ถูกใส่กลับมาให้เธออย่างเรียร้อย

“เจ้าตื่นแล้วหรือ ข้าลองทำซุปเนื้อแบบที่เจ้าทำเมื่อคืน ลุกขึ้นมากินสักหน่อย”

“ขอบคุณ”

“เจ้าจะออกไปสำรวจรอบนอกตอนนี้ก็บอกข้า ข้าจะพาเจ้าไป”

ริเซียทานซุปเนื้อที่คัลเลนทำอย่างเอร็ดอร่อย เธอบอกแล้วว่าเขานะทำมันได้ทุกอย่าง ไม่เว้นแม่แต่อาหารพวกนี้

หลังทานอาหารเสร็จคัลเลนและริเซียก็ออกมารดน้ำผัก แต่ต้องตกใจเมื่อผักที่เธอพึ่งปลูกไปเมื่อวานตอนนี้กับพากันเติบโตเป็นต้นอ่อนๆ แล้ว มันไม่ควรจะโตเร็วขนาดนี้สิ!

‘ระบบบอกได้ไหมว่ามันเกิดจากอะไร? ’

*ติ๊ง !!

‘เนื่องจากโฮสต์เป็นโฮสต์ของระบบ เมื่อเลเวลอัพมาถึงเลเวล2 โฮสต์จะได้รับบัพพิเศษจากทางระบบ

เร่งการเติบโต 50% (เพิ่มได้มากถึง 100%)

เพิ่มผลผลิต 20% (เพิ่มได้มากถึง 60%)

อาหารอยู่ได้นานมากขึ้น 30% (เพิ่มได้มากถึง 70%)

โฮสต์กรุณากลับไปศึกษาระบบเพิ่มด้วย ’

“ก็ใครมันจะไปรู้ล่ะ! ว่ามีบัพมาให้ด้วย?”

เงียบกริบ......ไร้เสียงตอบรับใด ๆ จากระบบ

ไอ้ระบบเฮงซวย! ใครมันจะไปรู้ล่ะว่ามีบัพแถมมาให้ด้วยแบบนี้! มีหน้ามาประชดเธอแล้วหายไปเลยเนี่ยนะ?! ถ้ามีตัวตนอยู่ละก็แม่จะตบให้คว่ำเลย

แบบนี้เธอก็สามารถปลูกผักชนิดอื่นๆ ได้โดยไม่ต้องกังวลว่ามันจะโตไม่ทัน

ริเซียนำหินคริสตัลไปแลกเมล็ดผักแต่ละชนิดเพิ่ม พร้อมกับลงมือปลุกผักโดยมีคัลเลนช่วยเธอทำ ผ่านครึ่งค่อนวันในที่สุดเธอและคัลเลนก็ปลูกผักและช่วยกันรดน้ำจนเสร็จ คัลเลนและเธอจึงออกเดินทางเข้าไปในป่า

“เจ้าจับข้าให้แน่นๆ นะ “คัลเลนในร่างของสิงโตขาวเอ่ยเตือนเธอ

“ได้สิ “ริเซียจับเข้าที่ขนบนแผงคอของคัลเลนให้มั่น จนแน่ใจแล้วไม่มีทางตกคัลเลนจึงพาเธอวิ่งตรงเข้าไปในป่า

***

“ถึงแล้ว นี้คือป่าบริเวณรอบนอก”

สิ่งที่อยู่ตรงหน้าเธอคือป่ากว้างสุดลูกหูลูกตา เต็มไปด้วยความอุดมสมบูรณ์

“ระวังหน่อยนะ อย่าเข้าไปลึกมากมันอันตรายเกินไปสำหรับเจ้า “ริเซียเดินสำรวจไปได้สักพักก็ต้องตกใจนิ่งค้าง เมื่อตรงหน้าเธอคือป่าไผ่ขนาดใหญ่ลำต้นของมันสูงมากขนาดความสูงของตึกสามชั้นได้ เดินเข้าไปก็พบกับหน่อไม้ที่ขึ้นแทรกตามกอไผ่เต็มไปหมด หน่อไม้อะไรมันจะใหญ่ได้ขนาดนี้กัน?! หน่อไม้3อันมัดรวมกันเท่ากับเธอ2คนได้

*ติ๊ง!!

‘ยินดีด้วยโฮสต์ได้พบกับป่าไผ่ที่แสนอุดมสมบูรณ์

รางวัลค้นพบครั้งแรก มอบเหรียญทอง50เหรียญให้กับโฮสต์ ’

ริเซียใช้มีดตัดหน่อไม้ออกมา

‘หน่อไม้ไผ่ คาริค มีรสชาติขมเล็กน้อย หากผ่านกรรมวิธีขจัดความขม (สามารถกินได้) ‘

‘ระบบจะบันทึกข้อมูลลงบนหนังสือ สารานุกรมพืชของโฮสต์อย่างอัตโนมัติ’

“คัลเลนอันนี้สามารถกินได้ แถมยังเก็บเอาไว้ได้นานอีกด้วย”

“ไว้ใจข้าได้ “คัลเลนจัดการตัดหน่อไม้กองใหญ่มามัดรวมกันเอาไว้ ก่อนที่เขาจะนำมันขึ้นไปแบกไว้ที่หลัง ถึงแม้เขาจะอยู่ในร่างมนุษย์ แต่น้ำหนักขนาดนั้น ยังไม่สามารถทำให้เขาหนักได้

เดินออกจากต้นไผ่เล็กน้อยเธอก็พบกับต้น ชาเดียร์ และ ลูกมาร์

‘ต้นชาเดียร์ มีรสชาติหวาน ใช้แทนน้ำตาลได้ (สามารถกินได้)

ลูกมาร์ หรือลูกของต้นมาร์ มีพิษอ่อนๆ พิษทำให้เกิดอาการหลอนได้ (ไม่สามารถกินได้) อันตรายระดับ 1ดาว ‘

ริเซียเก็บต้นชาเดียร์มาจำนวนหนึ่ง อาหารที่นี่มีที่ทานได้ เต็มไปหมดเพียงแต่คนที่นี่ไม่รู้ว่ามันสามารถเอาไปทานได้ ริเซียเดินไปเรื่อยก็พบเข้ากับลูกประมาณสีน้ำตาลเข้า เธอจึงเดินเข้าไปเด็ดมันลงจากต้น

‘ลูกซิลโล ไม่มีรสชาติ มีแป้งจำนวนมาก สามารถนำไปนึ่งทานแทนข้าวได้ (สามารถกินได้) ’

“คัลเลนเจ้านี่ก็ทานได้”

“จริงเหรอ! “ริเซียที่เห็นว่าไม่มีอะไรใส่จึงกดแลกไหขนาดกลางออกมายื่นให้คัลเลน แม้จะแปลกใจอยู่บ้างแต่เขาก็รับมันไปใส่ลูกซิลโล โดยไม่ถามอะไรเธอ

ริเซียมองของทั้งหมดที่เธอและคัลเลนนำมันกลับมา เธอจัดการจัดเก็บของทั้งหมดไว้ในถ้ำ เธอคงต้องไปเอาไม้ไผ่มาทำห้องเก็บอาหารจริงๆ แล้วสิ ริเซียมองมุมหนึ่งของถ้ำที่มีอาหารและของต่างๆ วางเรียงรายเอาไว้

“เจ้าต้องการอะไรอีกหรือไม่? “คัลเลนเดินเข้ามาสวมกอดริเซียจากทางด้านหลัง ริเซียเอียงใบหน้าหันไปมองคัลเลนที่อยู่ด้านหลัง

“ที่จริงฉันอยากได้ไม้ไผ่มาทำห้องเก็บของและทำประตูปิดปากถ้ำไว้”

“ได้สิ แต่ตอนนี้เราหาอะไรกินแล้วเข้านอนกันดีกว่า “คัลเลนกระซิบเสียงแหบพร่าข้างใบหูก่อนจะงับติ่งหูเธอเบา ทำเอารู้สึกขนลุกและจักจี้ขึ้นมา

“ระ..เราไปกินข้าวกันดีกว่า! “ริเซียรีบวิ่งหนีเขาไปที่โต๊ะที่มีอาหารส่งกลิ่นหอมกรุ่นจากฝีมือการทำของคัลเลน

“เจ้ารอข้าด้วยสิ หึ.. ๆ”

การทานอาหารเต็มไปด้วยการหยอกล่อกันของทั้งสองจนถึงเวลาที่ต้องเข้านอน ริเซียยอมรับว่าเธอแอบคิดถึงสัมผัสของเขาอยู่ตลอด จะว่าเธอหื่นก็ไม่ผิด เพราะเธอหื่นจริง ๆ แต่เธออายมากกว่าที่จะเอ่ยขอเขา ริเซียนอนมองนอนมองคัลเลนที่เดินกลับเข้ามาหลังจากนำจานอาหารไปล้างมาเก็บ

“เจ้าอยากได้อะไรเพิ่มหรือเปล่า? “คัลเลนที่รับรู้ว่าริเซียมองอยู่ก็เอ่ยถามเธอ

“ปะ..เปล่า! “ริเซียรีบพลิกตัวหันหลังให้คัลเลน นี่เธอต้องเป็นบ้าไปแล้วแน่ ๆ เอาแต่จับจ้องมองกล้ามท้องเขา อย่างกับโรคจิต

แรงยุบจากเตียงด้านหลังบ่งบอกว่า คัลเลนนั่งอยู่ด้านหลังของเธอ คัลเลนล้มตัวลงนอนเขาจับไหล่ของเธอให้พลิกหันหน้าไปหาเขา ก่อนจะวาดลำแขนโอบกอดเธอให้ซบลงแนบอกแกร่ง

“เจ้าอยากนอน หรืออยากทำอะไรกับข้าดี “จมูกโด่งคลอเคลียสูดดมกลิ่นหอมจากเส้นผมของนาง มือหนายกขึ้นลูบเส้นผมนุ่ม

“ถ้าเจ้าไม่ตอบ ข้าจะคิดว่าเจ้าอยากทำอะไรกับข้า “ริเซียเงยหน้าขึ้นมองคัลเลน ถึงมันจะมืดแต่เธอก็พอที่จะเดาสายตาของคัลเลนออก มือหนาประคองศีรษะให้มารับจูบแสนนุ่มนวลของเขา จูบที่แสนหอมหวานนุ่มนวลกินเวลาเนิ่นนาน โดยที่ต่างฝ่ายต่างมอบจูบให้กันและกัน ก่อนที่คัลเลนจะถอนริมฝีปากออกไป มือหนาเลื่อนลงมาขยำลงบนทรวงอกขนาดใหญ่ คัลเลนพลิกตัวขึ้นมาอยู่ด้านบนมือที่ขยำอยู่บนทรวงอกจัดการถกชุดของเธอขึ้น เผยให้เห็นดอกบัวตูมสวยงาม ไม่รอช้าคัลเลนก้มหน้าลงไปจัดการยอดอกสีสวยที่แข็งตั้งชูชันล่อสายตาของเขา ปากหนางับลงบนยอดอกตวัดลิ้นดูดเลียจนเกิดเสียงดังน่าอาย

“อาส์ อืมม”