Episode 2 เสือขาว 2/2

1417 Words

เราเดินขนของออกมาด้านนอกก่อนที่คัลเลนจะกลายร่างเป็นสิงโตขาว ด้วยขนาดตัวที่ใหญ่มากทำให้การขนของกลับไปเป็นไปได้อย่างสบาย เสือขาวขนาดใหญ่ ที่พึ่งจะกลับมาจากการล่าสัตว์ แปลงกายกลับเป็นชายหนุ่ม สัดส่วนที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม ผมยาวสีดำใบหน้าหล่อเหลาจ้องมองสิงโตขาวกับสิ่งมีชีวิตเล็ก ๆ บนหลังเพื่อนของเขา “รูส มีอะไรหรือเปล่า? “ “ไม่มี อะไร “ เมื่อกลับมาถึงถ้ำเธอก็นำผ้ากับหนังมาทำเป็นชุดไว้ใส่มากถึงเจ็ดตัว ริเซียลองสวมใส่ชุดที่ตัวเองทำเกาะอกที่พอปกปิดหน้าอกของเธอได้พร้อมกับตัวกระโปรงที่ยาวเล็กน้อย ริเซียเดินออกมาด้านนอกถ้ำก็พบกับคัลเลนที่นั่งรออยู่ด้านนอก “คัลเลนมันดูเป็นยังไงบ้าง? “คัลเลนหันมามองตามเสียงของริเซียก็ต้องตกตะลึงในความสวยงามของนาง “เจ้าสวยมาก “ริเซียเมื่อได้รับคำชมก็พันหน้าแดงด้วยความเขินอายขึ้นมาทันทีอย่างห้ามไม่ได้ “เจ้าตัดเองทั้งหมดเลยหรือ? “ “ใช่แล้วล่ะ! ฉันทำรองเท้าขึ้นมาด้วย “คัลเลนมองดูสิ่งที่เธอเรียกมันว่ารองเท้า ที่สวมอยู่บนเท้าเล็ก ๆ ของนาง “เจ้าใส่อะไรก็สวยมากเลยล่ะ ถึงข้าจะไม่เคยเห็นมันก็เถอะ “การมีเขาอยู่ข้างๆ ในโลกแบบนี้ก็ทำให้ฉันรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัยไม่หวาดกลัวกับสิ่งใด “ข้าจะออกไปล่าสัตว์ และหาผลไม้มาให้เจ้า เพราะงั้นรอข้าอยู่ที่นี่อย่าออกไปไหน “ “ตกลง “ เมื่อเห็นว่าตัวเมียมองเขาอย่างเชื่อฟังคัลเลนก็กลายร่างเป็นสิงโตออกไปล่าสัตว์ ริเซียที่เห็นว่าคัลเลนออกไปแล้วเธอก็เดินสำรวจไปมาบริเวณรอบๆ ถ้ำด้านนอก เดินออกไปสักนิดคงไม่เป็นไร!เธอเดินสำรวจต้นไม้ของที่นี่ ตัวต้นใหญ่พอที่เธอจะตัดมันมาทำเตียงนอนได้ เธออยากเนรมิตถ้ำนี้ให้กลายเป็นบ้านจริง ๆ รูสที่นำส่วนแบ่งเกลือของเดือนนี้มาให้กับคัลเลน ก็ได้แต่หยุดมองตัวเมียตัวเล็กที่กำลังเดินสำรวจต้นไม้ใหญ่ไปมา ‘ตัวเมียที่อยู่บนหลังของคัลเลนวันนี้สินะ’ นางช่างตัวเล็กมากเหลือเกินดูอ่อนแอและบอบบางชวนให้ดูน่าทะนุถนอม รูสที่ไม่รู้ตัวว่าเดินเข้าไปใกล้ริเซียมากขึ้นเรื่อย ๆ แกร๊ก~ ริเซียหันหลังกลับไปตามเสียงก็ตกใจแทบช็อกหมดสติเมื่อเสือขาวตัวใหญ่เท่าๆ กับคัลเลนตอนเป็นสิงโต กำลังยืนอยู่ด้านหลังของเธอ ริเซียรีบวิ่งไปหลบหลังต้นไม้ใหญ่โผล่เพียงหน้าออกมามองเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยออกมาอย่างกล้าๆ กลัว “ฉันไม่อร่อยหรอก! เพราะงั้นอย่ากินฉันเลย “คัลเลนเมื่อไรจะกลับมาถ้าเสือขาวตัวนี้จะกินเธอ เธอคงไม่รอดแน่ ๆ ไม่น่าเดินออกมาจากถ้ำเลย รูสที่มองตัวเมียหลบอยู่หลังต้นไม้แต่ก็ยังโผล่หน้าออกมาดูเขาทั้งที่ตัวก็สั่นงกๆ อยู่แบบนั้น “ไม่ต้องกลัวข้าไม่ทำอะไรเจ้าหรอก เจ้าเป็นตัวเมียของคัลเลนใช่ไหม? “รูสรีบกลับร่างเป็นมนุษย์เพื่อไม่ให้ตัวเมียกลัวเขา “ใช่” ริเซียที่เห็นว่าเสือขาวกลายร่างเป็นมนุษย์ก็ค่อยๆ เดินออกมาจากหลังต้นไม้ แต่เธอก็ยังคงเว้นระยะห่างจากเขาอยู่ดี รูปร่างหุ่นเหมือนคัลเลนมีเพียงแค่ใบหน้ากับสีผมเท่านั้นที่ไม่เหมือนกัน การจะหาผู้ชายงานดีที่โลกนี้ไม่ยากเลยสินะ รูสมองตัวเมียที่ยังจ้องเขาไม่วางตา คิดว่าเธอคงจะยังกลัวเขาอยู่เลยรีบพูดจุดประสงค์ที่มาที่นี่ “ข้านำเกลือส่วนแบ่งของคัลเลนเดือนนี้มาให้ “เธอมองตามกระสอบขนาดใหญ่4ใบที่วางอยู่ด้านข้างของเขา เกลือตั้ง4กระสอบใหญ่ แบบนี้เธอก็จะสามารถถนอมอาหารไว้กินตอนหน้าหนาวได้แล้ว “ข้านำเกลือของเดือนนี้มาให้” คัลเลนที่ไม่รู้กลับมาตั้งแต่เมื่อไรมาหยุดอยู่ที่ด้านหลังของเธอ ในปากของเขาคาบหมูป่าตัวใหญ่กลับมาด้วย คัลเลนวางหมูป่าลงก่อนจะกลับร่างเป็นมนุษย์เดินเข้ามาโอบเอวของเธอเอาไว้ อย่างหวงแหน “ขอบใจสำหรับเกลือเดือนนี้ แต่มันเยอะขึ้นกว่าครั้งก่อนหรือเปล่า? “ “เดือนนี้ได้เกลือมาเยอะมาก ส่วนแบ่งก็เลยเยอะตาม ถ้าไม่มีอะไรแล้วข้าขอตัวกลับเผ่าก่อน “ “อืม “ แล้วเขาก็กลายร่างเป็นเสือขาววิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว “เจ้าออกมาข้างนอกทำไม มันอันตรายมากนะ! “ “ฉันแค่สนใจต้นไม้พวกนี้อยากจะได้ไปทำเตียงนอน “ “เจ้าอยากได้รึ?” เธอรีบพยักหน้ารัวๆ “งั้นข้าจะเอาของไปเก็บที่ถ้ำก่อน เจ้ารอข้าอยู่ตรงนี้ห้ามไปไหน “ “เดี๋ยวคัลเลน...เกลือถ้าไม่พอจะหาเพิ่มได้จากไหน? “ “เจ้าจะเอาเกลือไปทำอะไร? “ “ฤดูหนาวใกล้เข้ามาแล้วฉันอยากจะถนอมอาหารเอาไว้ทานในช่วงฤดูหนาว “ “เกลือถ้ามันไม่พอ เราสามารถนำเนื้อสัตว์ไปแลกมาเพิ่มได้ “ “อ่อ..แบบนี้นี่เอง! “ แล้วคัลเลนก็นำเนื้อและถุงเกลือกลับไปเก็บไว้ที่ถ้ำก่อน *ติ๊ง!! ‘ภารกิจโปรดเตรียมความพร้อมก่อนเข้าสู่ฤดูหนาวที่กำลังมาถึงในอีก1เดือนข้างหน้า ‘ ‘ภารกิจเตรียมความพร้อม สร้างเตียง 0/1 -รางวัล มีดเล่มเล็ก ถนอมอาหารครั้งแรก 0/1 - รางวัล หม้อและตะหลิว สร้างชุดเครื่องนอน 0/1 -รางวัล เมล็ดผักหลากชนิด’ หน้าจอของระบบปรากฏขึ้นพร้อมกับภารกิจที่เธอได้รับมันเป็นครั้งแรก อีกแค่1เดือนฤดูหนาวก็จะใกล้เข้ามาแล้ว แล้วแบบนี้เธอจะเตรียมสิ่งของต่าง ๆ ให้ทันก่อนฤดูหนาวไหมเนี่ย ขั้นแรกเธอต้องทำที่พักให้มันทนต่อความหนาวเย็นของหิมะก่อน คัลเลนกลับมาจากการนำของไปเก็บ “เจ้าจะเอาไม้ไปทำอะไรรึ? “ “เราสามารถนำไม้ มาทำอะไรได้มากมายเลยล่ะ! หน้าหนาวใกล้เข้ามาแล้วฉันไม่สามารถอยู่ในถ้ำโดยที่ไม่มีอะไรได้หรอก “ คัลเลนหันมองตัวเมียของเขาเมื่อฤดูหนาวมาถึงหิมะจะปกคลุมไปถั่วทุกพื้นที่ พวกสัตว์ก็จะพากันจำศีลทำให้ล่าเหยื่อได้น้อยลงในถ้ำก็คงจะหนาวเย็นลงมาก แค่เขาคนเดียวสามารถอดทนผ่านมันไปได้ แต่ตัวเมียของเขาอ่อนแอเกินไปคงจะทนอากาศหนาวไม่ไหว “แล้วเจ้าต้องการให้ข้าตัดมันแบบไหน? “ คัลเลนที่อยู่ในร่างของสิงโตยกอุ้งมือที่มีกรงเล็บแหลมคมให้เธอดู เธอตกใจกรงเล็บของเขามาก มันทั้งแหลมทั้งใหญ่ จนเธอลองอดคิดเล่นๆ ไม่ได้ว่าถ้ากรงเล็บยาวๆ นั้นตะปบลงที่เธอมันจะเป็นยังไง แค่คิดเธอก็รู้สึกสยองขึ้นมา “ตัดมันออกมาทั้งต้นเลย “ หลังจากที่คัลเลนโคนต้นไม้ใหญ่ที่5คนโอบลงได้ ทำเอาเธอตกใจในพละกำลังมหาศาลของเขาเป็นอย่างมาก “แบบนี้พอได้มั้ย?” เธอสั่งแบบที่อยากได้ไม่นานท่อนไม้รูปทรงต่าง ๆ ก็พร้อมนำขนกลับเอาไปประกอบ แถมยังได้ยางไม้มาเยอะมาก แค่นี้ก็น่าจะพอให้เธอจะทำเตียงและเฟอร์นิเจอร์อื่น ๆ ได้อย่างสบาย “แบบนี้เลยที่ต้องการ! นายสุดยอดมากเลยคัลเลน “ “ไม้ค่อนข้างเยอะ ! คงต้องใช้เวลาขนกันสักหน่อย “ “ค่อยๆ ขนก็ได้ ฉันไม่รีบ” ไม้ค่อนข้างที่จะเยอะคัลเลนเลยค่อยๆ ที่จะทยอยขนกลับ รูสที่คิดว่ากลับเผ่าไปแล้วกับกำลังมองดูทั้งสองจากที่ไกล ๆ อย่างสนใจ ตัวเมียที่คัลเลนไปได้มา นางช่างตัวเล็กไม่เหมือนตัวเมียที่เขาเคยพบเห็นมาก่อนเลย นางทั้งดูสะอาดและสวย แถมนางยังมีคู่ครองเพียงแค่คัลเลนตัวเดียว นางช่างต่างจากตัวเมียตัวอื่น ๆ ที่เขาเคยพบเห็นจริง ๆ ‘ข้าก็อยากได้นางมาเป็นตัวเมียของข้าเช่นกัน’

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more