รูสลุกขึ้นจากโต๊ะเดินมาพยุงร่างอุ้ยอ้ายของนางให้ไปนั่งลงบนเก้าอี้ แต่ในระหว่างที่กำลังจะนั่งลง ของเหลวสีใสก็ไหลย่อยลงมาตามเรียวขา ร่างกายของเธอเริ่มสั่นเทาแทบทรงตัวไม่อยู่ และ โชคดีที่รูสพยุงเธอเอาไว้อยู่ ความเจ็บจากหน้าท้องนูนเริ่มรุนแรงมากขึ้นเรื่อย ๆ
“ริเซีย!! เจ้าเป็นอะไร? “คัลเลนรีบลุกขึ้นมาพยุงเธออีกข้าง
“ริเซีย!!”
"อึก..เจ็บ อือ!"
" หรือว่าเจ้ากำลังจะคลอด? " คัลเลนเอ่ยถามเธอ
ตอนนี้ริเซียไม่มีแม้แต่แรงจะโต้ตอบพวกเขา ได้แต่พยักหน้าเบา ๆ เมื่อได้คำตอบ รูสก็ย่อตัวอุ้มริเซียขึ้นแล้วพาไปที่เตียง ส่วนด้านคัลเลนก็เดินออกไปตามหมอผีด้านนอก
“หายใจเข้าลึกๆ คัลเลนกำลังไปตามหมอผีมา “ริเซียบีบมือของรูสแน่น บ่งบอกว่าตอนนี้เธอรู้สึกเจ็บมาก จนแทบทนต่อไปไม่ไหว
“หมอผีมาแล้ว “คัลเลนเดินมานั่งลงด้านข้างเตียงอีกด้าน มือหนาคว้ามือเล็กของริเซียไปกอบกุมเอาไว้อย่างปลอบโยน มือหนาอีกข้างคอยเช็ดเหงื่อออกใ
