"นี่ค่ะใบเสร็จ เรียบร้อยแล้วค่ะ"
"ขอบคุณครับ" ผมชำระค่าใช้จ่ายทั้งหมดให้ฝนพาที่การเงินและรับยาคนท้องเพิ่มอีกด้วย มีวิตามินหลายตัวที่คุณหมอให้เพิ่มเพราะร่างกายของเธออ่อนแอ คนตัวเล็กรออยู่ที่ห้อง นอนโรงพยาบาลประมาณ 3 วันพออาการเริ่มดีขึ้นหมอก็อนุญาตให้กลับบ้าน ผมอาสาเฝ้าทุกวันทั้งกลางวันและกลางคืน ส่วนแม่ของเธอไปๆมาๆเพราะงานที่ไร่เยอะ ผมเลยอาสาทำหน้าที่นี้ให้แทนหน้าที่ของผมอยู่แล้วที่ต้องคอยดูแลเมียลูก
"พร้อมกลับบ้านรึยัง"
"พร้อมมาก เบื่อที่นี่จะแย่อยู่แล้ว" เป็นผมก็เบื่อนั่งๆ นอนๆ แล้วยังต้องฟังผมอ่านหนังสือให้ฟังทุกวัน ผมรู้ว่าเธอชอบหนังสือที่ซื้อมาล่าสุดผมอ่านครบหมดแล้วอ่านเสียงดังให้คนป่วยฟังจนบางครั้งเธอก็เผลอหลับไป
" ไหวมั้ย เวียนหัวรึเปล่า" เป็นห่วงที่สุดก็ไอ้อาการเวียนหัวนี่แหละ หากเป็นเหมือนวันนั้นผมคงใจไม่ดีอีกแน่
"ไม่ค่ะ ฉันไหว"
"แทนตัวเองว่าหนูเหมือนเดิมได้มั้ย " แบบนี้ห่าง
