BAD GUY SERIES#2 (PRONE TO LIES)

Chapter 4

Maloloka ako! Sobrang nakakabaliw. Pakiramdam ko nakakulong ako sa pinakamasikip na lugar kahit na mansyon itong bahay.

Ilang oras na akong nakatingin sa kawalan. Siguro may nabuo na akong pangarap sa isip ko pero pangarap na di naman matutupad. Pakiramdam ko maloloka na ako dito. Nakailang beses na din akong tumingin sa labas. Nagbabakasakaling wala ng bantay. But for how many attempt I deed palagi akong pabagsak na nauupo sa sofa.

May bantay ang labas ng pinto. Hindi ako makalabas. Tuwing nagtatangka ako ay palagi agad itong nakaharang.

"You're not allowed to leave this f*****g house!" Paulit-ulit kong naririnig ang sinabi ni Jordan kanina bago ito umalis. Napatawa ako ng mapakla. Pano nga naman ako makakalabas dito ehh bantay sarado itong buong bahay. Napabuntong hininga na lamang ako.

Inayos ko ang pagkakasuot ko sa salaming nasa aking mata. Gusto kong sumigaw at magwala. Napahawak ako sa aking ulo ng sumigit ang kirot doon. Nakakabaliw ang mag-isip.

I relax myself by massaging my temple. Pumikit ako para mas mapakalma ang sarili. Bumalik sa ala-ala ko ang nangyari kagabi, napangiti ako ng tipid pagkatapos ay napatawa ako na parang nababaliw. I am married now. Ni walang seremonya. My dream weeding is gone. No reception, no ring, no gown, and especially no love. No love, dahil ako nalang ata ang magmamahal sa aming dalawa. Wala na akong nakita o nabakas na pagmamahal sa mata ni Jordan kagabi kundi puro sakit at galit lang.

I shrug my head. Hindi ako pwedeng mag-isip ng mag-isip. Sa sakit lang ang ulo ko.

Bumalik ako sa kwarto ni Jordan. Wala naman akong magagawa kundi ang sundin itong wag umalis ng bahay.

Pag pasok ko palang sa kwarto ay agad akong nahiga sa kama. Tumulala ulit ako sa kisame. This room are the witness how rude Jordan is last night. Gusto kong alisin sa isip ko ang mga nangyari kagabi pero palagi itong bumabalik sa isip ko.

Hindi ko alam kung ilang oras akong nakahiga sa malambot na kama. Napabalikwas ako ng bangon ng biglang tumunog ang aking cellphone. Tamad kong hinagilap ang bag ko at kinuha ang cellphone sa loob nito. Hindi ko na tinignan ang caller. I swipe the screen of my phone to answer the call. Hindi ko pa man na itatapat ng maigi ang cellphone sa tenga ko ay nakakabinging boses agad ang bumungad sa akin.

"Gaga ka! Nasaan ka?" Napangiti ako ng marinig ko ang boses ni ate Evie. I missed her. Sobrang na miss ko siya. Ilang taon kaming hindi nagkita. Tyaka hindi ko din naman nasabi na babalik na ako ng pilipinas. Biglaan din naman kasi ang pagbalik ko.

"Hoy! Bat di ka nagsasalita ha? Nasaan kang bruha ka?" This is what I missed about her, ang pagiging mabunganga niya sa akin na parang siya ang nanay ko. Pero hindi naman ako naiinis kapag palagi niya akong pinapagalitan at pinagsasabihan. Mas gusto ko nga yun. I felt someone care for me.

"I-i missed you ate Evie." Hindi ko na iwasang gumaralgal ang boses ko. Nanginig din ang gilid ng mata at labi ko, I wanna cry. I wanted to hug her and tell her about my problem like before. Siya ang tumayo kong magulang simula ng dumating siya sa buhay ko. Taga ayos ng gusot ko sa school, labasan ko ng problema pag di ko na kaya. Pero ang problema na meron ako sa kumpanya at kay Jordan, hindi ko kayang sabihin sa kanya. She has her own life. Ayokong maging pabigat habang buhay.

Tuluyan ng tumulo ang luha ko na kanina ko pa pinipigilang tumulo. I put my one hand in my mouth to suppress my sob. Ayokong marinig ni ate na nahihirapan ako.

"Amelia?" Agad kong pinunasan ang mata ko. I need to be strong. Kung ikumpara nga itong nangyari sa akin ngayon ay walang-wala ito sa naranasan ko for this past 5 years.

"Y-yes ate? I'm here." Nagawa ko pa ding sumagot kahit na ngangatal ang bibig ko.

"Akala ko kung napaano kanang bruha ka. Bakit di ka nagsasalita." Halata ang pag-aalala sa boses nito kahit na mukhang inis ito. Sigurado akong nakapamewang ito ngayon at salubong ang mga kilay.

"Paano ako makakasalita ate, tinadtad mo agad ako." Sinabayan ko pa ng tawa ang pagbibiro ko dito.

"Whatever! So, you're here in Philippines? Bakit di ka nag pasabing babalik ka? Edi sana nasundo kita. Nasaan ka ba?" Sunod-sunod nitong tanong.

Agad akong nag-isip ng maidadahilan. Hindi ko pwedeng sabihin na nandito ako sa bahay ni Jordan. Paniguradong tadtad na naman ako ng tanong at hindi ako titigilan ni ate Evie sa kakatanong.

"A-hh!"

"Nasaan ka ba?!" Halata na ang inis sa boses nito dahil sa matagal kong pagsagot.

"M-may inaayos lang ako ate Evie. Tyaka biglaan kaya di ako nakapag sabi." Pagsisinungaling ko.

"Whatever! I wanted to see you. Let's meet. Mall tayo. Madami kang sasabihin sa akin." Napatigil ako. Hindi ko alam kung anong isasagot ko. Papayag ba ako? Pero pano ako makaalis dito sa bahay ng hindi nalalaman ng mga bantay sa labas?

"Amelia!" Napakurap ako ng marinig ko ang inis na boses ni ate Evie.

"What? Bakit di ka makasagot? May problema ba?" Ngayon ay puno na ng pag-aalala ang boses nito.

"W-wala ate. S-sige, let's meet." Halos malunon ko ang sarili kong dila sa naging sagot ko. Bahala na! Gagawa nalang ako ng paraan. Siguro naman kakain ang mga bantay mamaya. Siguro pupuslit nalang ako pag wala ng bantay. Napatawa ako sa sarili ko. I was like a prison.

Ilang minuto na ang lumipas matapos ang tawag ni ate Evie ay nakatulala pa din ako. How can I resist ate Evie's offer to meet her? Alam kong miss na din ako nito. But that's not my problem now. The problem is, how can I scape the body guard outside?.

After lunch ang usapan namin ni ate Evie. Tumingin ako sa oras sa cp ko. It's been 11:30am.

Nag-ayos na ako. Fitted jeans and floral blouse ang sinuot ko. 12pm nang matapos ako sa pag-aayos. Wala akong nilagay sa mukha ko, different from before. Dati kasi di ako makalabas ng walang make up. But that was in the past.

Sakto pag baba ko ay walang bantay sa labas. Siguro ng tanggalian na. Dahan-dahan akong lumabas ng pinto. Inikot ko ang aking mata upang matiyak na wala na ngang bantay. Nang matiyak kong wala na nga ito ay agad akong nanakbo palabas. Sa side gate ako dumaan, mabuti nalang at hindi ito naka-lock sa labas.

"Huh!" I breathe heavily when I step my feet outside the gate. Agad akong tumakbo palayo sa gate, walang mga sasakyan ang dumadaan dito sa loob ng subdivision kaya ilang minuto pa akong naglakad hanggang sa may nakita akong taxi na may kabababa lang na pasahero. Pinara ko ito at sumakay.

"Saan tayo ma'am?" Tanong ng Driver pagkasakay ko.

"MOA po manong." Pagkasabi ko ng lugar ay agad kong pinagpahinga ang katawan ko sa backrest. Almost 1hour din ang byahe dahil medyo traffic.

Pagkarating ko sa MOA, 1:05pm na. Naglibot-libot muna ako dahil 1:30 ang meet up namin ni ate Evie.

"Saan ka na?" Katawagan ko si ate Evie. 1:30 na, siguro nandito na ito sa mall.

"Dito na ako ate, saan ako pupunta?"

"Stay there. Puntahan nalang kita tell me where are you?" Sinabi ko naman kung nasaan ako. Ilang minuto lang ay dumating na si ate Evie.

Pagkakita palang sa akin ay agad ako nitong niyakap. "Bruha kang babae ka! Bakit di ka nag sasabi ha?!" She said after the hug.

"I miss you ate." I said then I hug her again. Gusto kong umiyak habang nakayakap sa kanya pero hindi pwede.

"What happened to your lips?" Kita ko ang pag-aalala sa mata nito at sa boses. Ang pagkunot ng noo nito ay tanda na nag-aalala nga ito.

I hissed when I touch my lips. Nakalimutan ko ang sugat doon. Dahil ito sa pagkagat ni Jordan sa labi ko kagabi.

"N-na untog ako ate." Pagsisinungaling ko. At alam kong hindi maniniwala si ate Evie sa sinabi ko base sa ugali nito. Inantay kong kulitun ako nito at magsabi ng totoo pero hindi yun nangyari. Bagkus ay inova nito ang tanong.

"Mamaya na nga. Let's go. Hindi pa ako kumakain." Pag katapos ay hinila na ako nito. Pumasok kami sa loob ng jollibee. Favorite fast-food naming dalawa.

"So tell me everything. Walang labis, walang kulang, talagang malilintikan ka sa akin." Pagkalapag palang ng inorder nitong pagkain ay ito agad ang bungad nito sa akin.

Napalingon ako. But I retained my smile. Hindi ko pwedeng sabihin ang lahat kay ate Evie.

Hindi ko namalayang napayuko na pala ako. I wanted to suppress my emotions. I don't wanna cry infront of her.

Napaangat ako ng tingin ng hawakan ni ate Evie ang kamay ko. Napatitig ako sa mukha nito. Kita ko ang sympathy sa mga mata nito.

"A-ate." I uttered.

"Hyst! Fine! Tell me everything, kapag kaya mo na." Napangiti ako sa sinabi nito.

Magana kaming kumain. Lahat ng favorite ko ay binili ni ate Evie. Para kaming bumalik sa dati, Sana talaga, naging totoong kapatid ko nalang si ate Evie.

Pagkatapos naming kumain ay inaya ako nitong maglibot-libot. Parang sinulit nito ang limang taong hindi kami nagkita.

Pumunta pa kami ng star city at sumakay sa mga rides. Sobrang saya ko. Kahit ngayong oras lang na kasama ko si ate Evie makalimutan ko na may malaki akong problema.

"Grabe! Stress reliever talaga! Toxic kasi sa trabaho. Buti nalang nandito kana. Simula kasi ng mag-asawa si Jhass wala na akong makasama sa gala." Napangiti naman ako. Si ate jhass. I missed her to. Best friend ito ni ate Evie. Ate Jhass is like ate Evie to me, mabait ito sa akin.

Hindi ko na namalayan ang oras. It's already 4:35 pm. Bigla akong kinabahan, siguro naman wala pa siya sa bahay, pampalubag ko sa loob.

Humarap ako kay ate Evie. I need to go now. Baka maunahan ako ni Jordan na makauwi at magalit pagnalamang wala ako.

Bakit ganun nalang ang takot ko? Kung tutuusin ay pwedeng hindi na ako bumalik doon. But I am already his wife. Bukod pa doon ay may utang ang daddy sa kanya. Ayokong namang makulong ang daddy lalo na ang pag-isipin ito dahil hindi pa maganda ang kalagayan nito ngayon.

"A-ahh--- ate, may lakad pa kasi ako. Next time nalang ulit tayo gumala."

"Saan ka ba ngayon?" Tanong nito.

"I need to meet one of my client. Alam mo na ate, sa tailoring business ko sa states. Nandito Kasi yung client sa pinas." Mabuti nalang at pumayag si ate Evie at hindi na nagtanong pa.

Nakasakay na ako sa taxi pabalik ng bahay ni Jordan. Habang nasa taxi ay hindi ako mapakali. Maya't-maya ang tingin ko sa screen ng phone ko para tignan ang oras. Para akong sinisilihan ng maipit pa sa traffic ang taxi, rush hour ngayon kaya di makasingit ang taxi na sinasaktan ko.

Almost one and half hour ang byahe bago ako nakarating sa gate ng subdivision. "Saan po maam?" Tanong ng guard ng subdivision.

"Sa bahay po ni Jordan...."

"I-I'm Amelia....,his wife." Na ngatal pa ako sa pag sasalita. Siguro hindi lang ako sanay na sabihing asawa ko si Jordan.

May tinignan naman iton sa computer bago muling humarap sa akin.

"Pasok na po kayo mam." May pinindot ito at bumukas ang gate ng subdivision. So I have my data sa guard house ng subdivision? Dahil kung hindi ay malambong makapasok ako.

Nang tumigil na ang taxi sa tapat ng bahay ay agad akong kumuha ng pera at inabot sa driver.

Shit! s**t! Hindi ko maiwasang mapamura dahil anong oras na. 6:57 na base sa oras sa cp ko.

Bukas ang side gate doon ako dumaan. Pagbukas ko palang ng gate bumungad na sa akin si kuyang body guard na tinakasan ko. Mukhang problemado ito base sa nakikita ko sa mukha nito.

"Ma'am! Saan po kayo galing?" Gulat na gulat ito ng makita ako. Pero hindi ko na ito pinansin at nag tuloy-tuloy na sa pagpasok. Mas nag-aalala ako sa galit ni Jordan sa akin. Sana wala pa ito!

But I'm wrong. Dahil pagbukas ko palang ng pinto ay sumalubong na sa akin ang malakulog na boses ni Jordan. Hindi pa ako tuluyang pumapasok dahil bigla akong kinabahan.

"f**k! Find her! Find that f*****g woman" sigaw nito sa kausap.

"Yes sir." Walang emosyong ang mukha ng kausap ni Jordan. Akmang tatalikod na ito ng bigla akong pumasok. Nabaling ang mga mata nila sa akin.

Nagpaalam na ang lalaking kausap ni Jordan at nilagpasan ako.

"Where the f*****g hell have you been woman?" Sabay lakad nito palapit sa akin. He grip my arms, I hissed when I felt his nail on my skin. Halos bumaon iyon sa balat ko.

"J-jordan. Ano ba nasasaktan ako." Pinagpag ko ang braso ko para maalis ang kamay niya doon.

"Wala akong ginawang masama! Nakipag kita lang ako kay ate Evie..."

"Shut up your f*****g mouth!" Sigaw nito mismo sa harap ng mukha ko. Ano bang problema niya? Wala naman akong ginagawang masama. Bumalik naman ako diba?.

"Hindi ka ba makaintinding wag kang lalabas sa bahay na to? Ha?!" Bakas ang galit sa mata nito. Ang ugat sa leeg at nangangalit nitong panga ay tandang galit na galit Ito. Mas humigpit ang kapit niya sa braso ko.

Hindi ko na napigilan ang umiyak. Bakit ko ba to nararanasan? Ano pa bang gusto niya? Nandito na ako. Nasa harap na niya ako, bumalik ako kahit alam kong sasaktan niya lang ulit ako.

"Wag mo kong iyakan! Hindi na ako ang dating tanga na Isang iyak mo lang napapasunod mo na! I'm not that stupid guy before!" Napayuko ako, para di niya makitang tuloy-tuloy ang luha ko

"I said stop crying! Punyeta! Tumigil ka sa pag-iyak!" Hinawakan niya ako sa panga at pilit na inangat ang mukha ko para mapaharap sa kanya. Pilit kong iniiwas ang mata ko para hindi ko makita ang galit niyang mukha.

Yes! His not my Jordan. Dahil ang Jordan na minahal ako, ni minsan hindi ako pinaiyak. Ni hindi ako sinasaktan, kahit na ang pagtaasan ng boses.

"Maniwala ka sa akin. Nagkita lang kami ni ate Evie. Kahit tanungin mo pa siya." Pilit kong sabi sa kanya kahit alam kong di siya maniniwala.

"Don't you dare make a f*****g story woman!" Woman? We're merried now, pero ni hindi niya ako matawag sa pangalan ko.

Akala ko pinakamasakit na ang di niya ako paniwalaan pero may mas sasakit pa pala doon

"Ano? Galing ka sa lalaki mo?" Bakit nangangati ka nanaman ba? Are you not satisfied last night at naghahanap ka nanaman ng kakamot sayo?" Parang punyal na tumatarak sa dibdib ko ang bawat salitang binitiwan niya. Bakit ba ang hirap niyang paliwanagan. Lahat ng mga sinasabi ko, lahat yun para sa kanya ay puro kasinungalingan.

"T-tawagan mo si ate....."

"Shut up!" Sigaw ulit nito sa harap ko.

Napasubsub ako sa lapag ng malakas niyang binitiwan ang panga ko. Mabuti nalang at naitukod ko ang kamay ko kaya hindi ako gaanong nasaktan.

Napa-iyak nanaman ako. Not because of physical pain, but mentally pain dahil sa mga binibintang niya sa akin.

Tumayo ako at hinarap siya. "Ano bang problema mo? Bumalik naman ako. I'm here! I'm yours. Hawak mo na ako jordan. Bakit ba ayaw mo kong paniwalaan? " Mahina lang ang boses ko pero puno yun ng sakit. Patuloy na umaagos ang luha ko. Habang siya ay walang pinagbago. Ni hindi siya kumurap ni makitaan man lang ng konting guilt sa mga ginawa niya at mga sinabi niya sa akin.

"Pakinggan mo naman ako. Wala akong ginawang masama. Nagkita lang talaga kami ni ate..."

"f**k!" Napatigil ako ng bigla itong magmura ng malakas.

"You want me to listen to you f*****g story, huh?! But you didn't listen to me. Ano bang di mo na intindihang wag kang lumabas ng bahay?" Bakit tanong nito sa akin.

Ngumisi ito. I got goosebump because of his smirk.

"Why? You already tired? Kakasimula ko pa nga lang sayo. Sawa ka na kaagad?" Huminahon ang boses nito. Pero may naglalarong ngiti sa labi.

"H-hindi sa....."

"Oh! I forgot. Mabilis ka nga palang magsawa." Para akong nabato sa sinabi nito. Hindi ako makapagsalita. I know there's have a double meaning on what he said.

Naglakad ito sa sofa dito sa sala at naupo doon.

"Fine! Madali naman akong kausap. You can go. But make sure na handa ka sa magiging kapalit." Napatingin ako ng madiin dito.

"I'll make sure. I will put your dad behind the cold bar." Nan laki ang mata ko sa sinabi niya.

I know! Kaya nitong gawin ang banta, Jordan is a high paid lawyer in the country. No! No! Hindi pwede! May sakit ang daddy, at sa oras na malaman ni mommy na hindi ko nagawa ang inutos nitong ayusin ang gulo sa kumpanya sigurado akong mas lalo ako nitong kagagalitan at kamumuhian.

Lumapit ako kay Jordan. I'll never beg to someone but for my family. Kahit di ako gusto ni mommy. Kaya kong magmakaawa.

Lumuhod ako sa harapan niya. Ang dalawa kong kamay ay hinuli ang kamay ni Jordan.

I beg. I beg for my family. I beg for his forgiveness. "M-maawa ka. Jordan. Please I can do whatever you want, wag mo lang gawin ang sinabi mo. Please." Umiiyak kong pakiusap sa kanya. Para akong Isang alila niya na nakagawa ng Isang malaking kasalanan at nag mamakaawa para sa sariling buhay.

He smirked, "everything?" He playfully said. Alam kong may binabalak siya. Pero wala akong balak na umurong kung ito lang ang magagawa ko para sa pamilya ko at para mapatawad niya din ako sa nagawa ko sa kanya.

Marahan akong tumango. "Y-yes, everything Jordan. I'm yours, lahat gagawin ko." I said in between my sob.

"Fine! Mabilis akong kausap." Pagkatapos ay tumayo ito. Akmang tatayo na din ako ng bigla niya akong pigilan.

"Stay put." Nakatingala ako sa kanya dahil nakatayo siya sa harap ko. Hindi ako gumalaw at nanatiling nakaluhod sa harap niya.

Nanlaki ang mata ko ng simulan nitong tanggalin ang belt nito.

"W-what are you doing?" Hindi ko naiwasang itanong.

He smirked. "You don't have right to speak!" Pagkasabi noon ay pinagpatuloy na nito ang ginagawang paghuhubad ng pang ibaba nitong damit.

Halos manlaki ang mata ko ng bumungad sa akin ang nanggagalit nitong alaga. Gusto kong iiwas ang bibig ko dahil tumatama doon ang p*********i nito, pero hindi ko magalaw ang ulo ko dahil sinabunutan na niya ako.

"I wanna f**k your filthy mouth b***h!"