LEYLA
Yemek yedik dediğimiz için Dilek Hanım anne çay ve yanına aperatif bir şeyler hazırlatmıştı. Hanım yok diye düzelttim kendimi. Dilek anne!
Sonunda nihayet biraz kendime gelmiştim. Sanırım ailenin olaya yaklaşma biçimi de biraz rahatlamama sebep olmuştu.
“Yatsı’yı da kıldırmıştır. Çağıralım Bahri hocayı da gelsin.”
Birini mi gömecektik? Yok yahu! Bu saatte adam mı gömülür?
“Ne yapacaksın hocayı?” diye sordu Pars. Aynen! Ben de merak etmiştim. Ne işimiz olurdu hacıyla hocayla?
Hanım anne küçükken kafama vura vura abdest almayı öğrettiği için, pek sıcak bakamıyordum hacıya hocaya….
“Nikahınızı kıyalım,” dedi Fikret Bey baba. Offf be! Beysiz baba!
Bizim nikahımız var diyecekken dilimi tuttum. Hoca kıymamıştı o nikahı! Zaten koca da Pars değil sahte olandı.
“Ne alaka?” dedi
