LEYLA
Kolay kolay şok olan yapıda biri değildim. O kadar çok şey görmüş geçirmiştim ki, kendimi sarsılmaz sanıyordum. İçimde kıyamet kopsa da, gülmeyi her daim başarırdım.
Yemin ederim nutkum tutulmuştu.
Vay orospu çocuğu!
Onu gördüğüm an içime saplanan o his oldukça tanıdıktı. Evimin boş duvarları bir kez daha sinsice sızdı beynimin duvarlarının arasına… O boşluk hissi yeniden çevreledi ruhumu.
Gitmeye niyetlenlendiğini fark ettiğim anda, “Pars,” dedim istemsizce. Hayvanın bildiğim başka bir adı yoktu ki!
Gözümün önünde dikilip, yeniden karşıma çıkıp, bir de gitmeye nasıl cesaret ederdi? Daha ağzına sıçacaktım onun!
Aylar önce beni terk ettiğini sandığım sancı, bir travma kalbimi yokladı. Yarım kalan bir kabusun devamı gibi…
Yutkundum. Sesim boğazımda düğümlendi. Şarkının sözler
