Ne kadar bekledim orada bilmiyorum. En son kafeye doğru yaşlı gözlerimle tekrar baktığımda Özgür abinin arabasını tanımıştım. Yağız arka koltukta oturmuş cam açık etrafa bakıyordu. Aylin abla ve Özgür abi kafeye girmiş sonra hemen geri çıkmışlardı. Yağız telefondan bana seslenirken tekrar çıkmıyordu adı dudaklarımdan. Uyumak üzereydim. Artık soğuk bıçak gibi kesemiyor iğnelerini batıramıyordu, hissedemiyordum. Elimdeki telefon elimden kayıp kucağıma doğru düştü. Sonra gelen adım sesleriyle gözlerimi hafifçe araladım. Koşarak bana doğru gelen Özgür abi ve Aylin ablayı gördüm. Yağız arabanın camından merakla ve korkuyla buraya bakıyordu.
" Asya geldik güzelim buradayız korkma. Özgür donmuş bu kız."
Kısık gözlerimle bir sis perdesinin ardından izliyordum olanları. Sesler kesik kesik bazen d
