แม่ของเธอเป็นอาจารย์ที่เจอเด็กเจอผู้ปกครองมาเป็นพัน ๆ คนทำให้พรีมเชื่อว่าท่านคงจะมองคนทะลุปรุโปร่งกว่าเธอ
“ถามเร็วไปไหมเรา แม่เพิ่งเจอเขากี่นาทีเอง น่าคบหรือไม่น่าคบ พรีมต้องตัดสินใจเอาเอง เพราะคนที่คบคือพรีม”
“โซ่ทำให้พรีมรู้สึกดีค่ะแม่ การที่เราเลือกคบใครสักคนก็อยากคบไปนาน ๆ แต่งงานมีลูกอยู่ด้วยกันจนแก่เฒ่าเหมือนพ่อกับแม่ แต่พรีมก็แอบกลัวเหมือนกัน ขนาดพี่โปรดว่าคบกับนานแล้ว พรีมยังแทบไม่รู้จักเขาเลย”
“มันเปรียบเทียบกันไม่ได้หรอก บางทีความรักมันก็แปลก ไม่ได้ขึ้นอยู่กับเวลา ไม่งั้นเขาจะมีคำว่ารักแรกพบหรือไง”
“หูย... แม่ก็ทันสมัยไปแล้ว”
พัชรีลูบหัวบุตรสาวคนเล็กที่ยังกอดเธอซบเธอไม่ยอมห่าง ลูกคนนี้มีนิสัยขี้อ้อนมาตั้งแต่เด็ก ๆ แล้ว
“เท่าที่แม่ดู การที่เขากระตือรือร้นเข้าหาผู้ใหญ่ก็นับว่ามีความจริงใจระดับหนึ่ง กล้าในสิ่งที่ควรกล้า มีความนอบน้อม ถือว่าเป็นคนรู้ความ แต่ต้องดูกันต่อไปนั่
