พรีมร้องเสียงหลงด้วยไม่คิดว่าเขาจะถูกหอมแก้มท่ามกลางสายตาเพื่อน คนทำยิ้มกว้างตาพราว
“เบาได้เบา เห็นใจคนโสดแบบเราบ้างนะโซ่นะ”
“เบายังไงไหวล่ะหมิง เพื่อนเธออัดแน่นเต็มตรงนี้เราไปหมดแล้ว” โซ่ตบเบา ๆ ที่อกข้างซ้าย
“พอเลย เนื้อย่างเริ่มจะเลี่ยนแล้วเนี่ย” พรีมเบรกด้วยขัดเขินสายตาเพื่อน ๆ ไปหมดแล้ว รีบเปลี่ยนเรื่อง
“บรรยากาศที่นี่โคตรดีเลยเนอะ เสียดายพรุ่งนี้ต้องกลับแล้ว อยากอยู่สักเดือนเลย”
“ไว้เราพามาใหม่ เธออยากมาตอนไหนก็ได้”
“สายเปย์ไปอีกเพื่อนกู”
โซ่ตั้งใจไว้เช่นกัน ที่ไหนที่พรีมอยากไป เขาจะพาเธอไปทุกที่เลย ตาคมทอดมองวงหน้าเนียนใสด้วยประกายอ่อนโยนและลึกซึ้ง
พรีมมองอยู่แล้วแกล้งย่นจมูกใส่สายเปย์เพราะกระแสสายตาเขาทำเธอหวามไหวในหัวใจไม่หยุดหย่อน
ชายหนุ่มก้มเข้าหากระซิบพอให้ได้ยินกันสองคน
“พรีมอยากไปไหนเราจะพาไปทุกที่เลย”
“อื้ม”
ได้ยินเสียงรับคำมือหนาลูบศีรษะเล็กแผ่วเบาพลางยิ้
