The Lady In The Red Dress

CHAPTER 17

Sinadya talaga niyang gumising ng maaga para hindi na siya maabutan ni Kean. Pero mukhang nanadya talaga ito dahil pag baba niya ay naabutan niya agad ito sa may kusina at malawak ang pagkakangiti.

"Good morning. Ang aga mo ata ngayon?" Tumalikod ito sakaniya at inabot ang kape niyang nakapatong sa may bartender table. Umiwas siya ng tingin at dumiretso sa paglalakad pa-kusina.

"I need to be early, may mga kailangan akong habuling gawain sa opisina. I've been absent for two days already. It must hae piled up on my table."

Nagsalang siya ng tubig sa heater, habang nag papainit ng tubig ay nagsalin naman siya ng kape sa kaniyang tasa.

"So diligent of you."

Hindi siya kumibo. Sakto rin naman na tapos na ang iniinit na tubig nito. Isinalin niya iyon sa kaniyang tasa na may kape na. She grabbed some wheat bread at stuffed it in her mouth.

"Do you want to eat breakfast outside?"

Panandalian siyang napatigil sa pag nguya. She was puzzled.

Why does all of a sudden, he's acting concern?

"Hindi ka pa ba papasok? Tapos ka naman na ata mag-kape?"

Naglakad ito malapit sakaniyang pwesto. Nakasandig kasi ito sa may lababo. Kaya nang makalapit ito sa may gawi niya upang ilagay ang tasang pinag kapehan ay kaagaran niyang naamoy ang panlalaki nitong pabango. This made her heartbeat skip a bit.

"I hate the fact on how you always neglect my effort. I woke up early just to wait for you, Letisha."

Umiwas siya ng tingin nang bumaling na ito sa gawi niya.

"I thought you are a smart man. Pero siguro nalulong na talaga sa alak iyang utak mo. Ano bang hindi mo maintindihan sa sinabi ko na there's no need to work out this marriage? we are doing fine, Monterey."

Lumabi ito sabay ngisi ulit, " So we are back from surname basis, eh? To clarify something, naintindihan ko ang sinabi mo. I'm just not backing down."

Pinag krus nito ang kaniyang mga braso sa may dibdib niya. Tinaasan niya ito ng kilay, "Don't tell me you are falling for me?"

Umismid ito at siya na mismo ang pumutol ng tingin sa babae, "Don't think high of yourself. I just wanted to try, maybe I could get a premium subscription on bed."

Kung kanina ay parang natutuwa siyang asarin ang lalaki ngayon naman ay parang pumait ang kaniyang panlasa sa narinig. So he was just really after s*x? He wanted us to work out to benefit from it.

"Hindi pa ba sapat na pinatikim kita, Monterey? Masyado ka naman na atang nasarapan sa akin para humingi ng PREMIUM SUBSCRIPTION."

She really emphasizes the word "Premium Subscription" dahil naiirita na siya rito. Akala niya ay sa alak at party lang ito hayok, 'yun pala ay pati sa laman. Hindi niya alam kung nanadya ba ito at kung kasalanan niya dahil siya mismo ang nagsabi na ayaw niya ng third party.

Marahil dahil doon ay wala na itong naikakama at dahil doon ito ang marahil na naisip ng lalaki na maging ganti sakaniya. Siya naman ang gagamitin nito. She wanted to scold herself for her reckless decisions in life, but it was already done; she couldn't take it back.

Sumeryeso na ang mukha ng lalaki tila hindi nagustuhan ang naging sagot niya. But instead of arguing back he just changed the topic; he didn't want to ruin the day. He really did prepare for this after all.

"Finish your coffee aalis na tayo."

Inirapan niya ito at hindi pa rin kumilos, "You have your own car, and I have my own too. Kaya mo naman siguro pumunta sa opisina mo ng ikaw lang."

Nakuha na niya ang kaniyang kotse. She did't know if it was Kean who fetched it in the Bar, basta nung gabing iyon ,matapos sla mag-usap ay nakita na niyang nakagarahe ito sa garahe nila.

"You are going with me; no buts, Letisha."

Nang tumalikod ito sakaniya ay paihim na inirapan niya ito. Dumiretso siya sa lalagyanan ng susi upang makita na wala na roon ang susi ng kotse niya. Natapik niya ang kaniyang noo when she realized who was behind this.

She heard a whistle from her back, tama nga siya it was him. Pinaiikot-ikot nito ang susi sa kaniyangb daliri hbang nasipol. She tried to get it but he was just too tall for her so he couldn't reach it. Mas itinaaas kasi nito iyon.

"Give it to me will you?"

Naiinis na siya but he wouldn't budge.

"Sa ginagawa mo parehas tayong mala-late."

Yumukod ito upang magpantay sila, "Then stop being stubborn and get in my car already. I won't give your keys; wether you like it or not you are going with me."

Hindi na siya nakaalma pa nang higitin siya nito hanggang sa kotse niya. She just came back to her senses nang mamalayan niyang nasa kalsada na sila and driving the way to the office.

Dito niya napagtanto na matagal din siyang wala sa sarili nang kapain niya ang seat belt, dahil akmang ikakabit niya sana iyon pero mukhang nung tulala siya ay ito na ang nag kabit para sakaniya.

Hindi na lamang siya umimik pa. Parang napagod na siyang akipag-talo. Dumagdag pa rito ang mga napag-sapan nla kanina . Kahit anong gawin kasi niyang iwas dito, kung ito mismo ang nalapit sakaniya ay parang mahihirapan talaga siya.

Worse is that she might really fall for this man if this continued.

They are just halfway from the office when he turned to a nearby fast food. Pinagmamasdan lang niya ang bawat kilos ng lalaki. sa pag kuha nito ng order, sa pag babayad at sa pag kausap nito sa staff. Parang mas dumami lamang ang kaniyang mga iniisip.

Matapos kuhanin ang order ay dumiretso na sila sa opisina. sa kotse pa lamang ay tanaw na niya ang mga papasok na empleyado. Hindi niya mapigilan na makaramdam ng hiya. She remembered that Kean had already told everyone about their marriage.

Nauna na itong bumaba sakaniya at mas ikinagulat niya nang pag buksan pa siya nito ng pinto. He was just staring at her, "Hindi ka pa ba bababa? I thought you don't want to be late. O baka naman you are still enjoying staring at me pwede ko naman ipalipat table mo sa op-"

Hindi niya ito pinatapos mag salita at lumabas na, siya an rin ang nagsara ng pinto. Pero ang plano niyang pag pasok ng kumpanya ay hindi na talaga mangyayari, dahil bago pa man siya makalayo sa lalaki ay ang mga empleyadong hindi pa nakakapasok maging ang mga nasa loob na ay nakatanaw na sa gawi nila. Halos lahat ay mga nanlalaki ang mata at nakangaga pa.

Kita niya rin ang ibang empleyado na nagbubulungan. Hind niya alam kung paano sya makakaalis sa pwesto niya, pakiramdam niya ay naka glue siya sa kaniyang kinatatayuan.

She was shocked when she felt someone grabbed her hand. Hinawakan siya nito and even intertwined it to hers. Napakagat labi siya at napatungo as they pass by a crowed of employees. Gusto niyang kotongan ang lalaki bakit hindi manlang nito sawayin na bumalik na s kaniya kaniyang estatsyon ang mga ito pero kahit boses niya ay nawala na.

Parang nabingi nalang din siya dahil ang kaninang mga bulong-bulungan ay nawala na, pintig na lamang ng puso niya ang namumukod tanging naririnig niya.

Alam niyang kahit hindi siya humarap sa salim ay namumula ang kaniyang mukha dahil sa hiya. She could still feel the stare. Nagtaka siya ng biglang tumigil sila sa paglalakad.

"We are here."

Ngayon lamang siya tumunghay, at dito niya napagtanto na nasa tapat na pala sila ng kanilang mga opisina. Magkatabi lang kasi ang kanilang opisina.

"W-Why did you do that..." Nanghihinang tanong niya.

"They already know, Letisha. Also, I don't see anything wrong from telling it to the public."