SHE'S still alive.
Iyon agad ang unang pumasok sa isip ni Bria nang magmulat siya ng mga mata at nang napansin niya ang dextrose na nakakabit sa kanyang kamay. At kahit na hindi niya igala ang tingin sa paligid ay alam niyang nasa ospital siya ng sandaling iyon.
Hindi na din niya kailangan tanungin kung sino ang nagdala sa kanya doon dahil alam niyang si Ervin iyon. Bago kasi siya mawalan ng malay ay narinig niya ang pagtawag nito sa pangalan niya.
Bria closed her eyes, and tears started falling. Bakit tinulungan pa siya ni Ervin? Bakit hinayaan pa siya nitong mabuhay. She was tired, she was tired from her life. She was tired from the pain she's feeling. Wala na din kasing nagmamahal sa kanya, wala na ding maghahanap kung sakaling wala na siya. At ang taong inaasahan niyang masasandi
