Chapter 7: สอน

1805 Words

“ก่อนอื่นพี่จะสอนมนเรื่องฤดูผสมพันธุ์ของจระเข้ซึ่งจะอยู่ในช่วงพฤศจิกา บางทียาวนานไปถึงมีนา... ซึ่งก็คือช่วงนี้ แต่สำหรับพญาจระเข้อย่างพี่ พี่พร้อมผสมพันธุ์ตลอดเวลาไม่ว่าจะเป็นช่วงไหนของปี ดังนั้นตอนนี้... พี่อยากผสมพันธุ์กับมนมากรู้ไหม?” ชลราชากระซิบบอกสาวสวยที่ข้างหูก่อนจะวางร่างเล็กของเธอที่เขาอุ้มจากห้องโถงเข้ามายังห้องนอนใหญ่อันเป็นห้องนอนของเขา ห้องของเขาแสนกว้างใหญ่ มีเตียงหลังโตติดม่านสีขาวดูราวกับเตียงในเทพนิยาย พื้นห้องเป็นหินอ่อนสีดำตัดกับสีเตียง ในห้องมีทั้งโทรทัศน์จอยักษ์ติดผนังและสิ่งอำนวยความสะดวกต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นตู้เย็น เกมเพลย์สเตชันหรือแม้กระทั่งเครื่องฟอกอากาศก็ยังมี ไม่เหมือนที่อยู่ของพญาจระเข้แบบที่พันมนตร์เคยจินตนาการเลยสักนิด “ตะ... แต่... แต่พี่ชลตกลงกับมนแล้วว่าจะไม่ทำอะไรมนจนกว่ามนจะดื่มเลือดพี่ครบ 99 วันนี่คะ” พันมนตร์รีบเตือนสติเขา “พี่ก็ไม่ได้จะทำอะไรมนนี่ พี่แค่สอนให้มนรู้แค่นั้นว่าพี่น่ะต่างจากจระเข้ทั่วไป แต่เอาเข้าจริงช่วงฤดูผสมพันธุ์พี่จะยิ่ง ‘อยาก’ เป็นพิเศษ” หนุ่มหล่อพูดแล้วขึ้นคร่อมร่างเล็กของเธอ เขาเริ่มจูบไซ้ตรงซอกคอหอมเนียนของพันมนตร์ในขณะที่สองมือใหญ่ลูบไล้แขนขาเนียนสวยของเจ้าหล่อน “พะ... พี่... พี่ชลคะ ไหนว่าจะไม่ทำอะไรมน?” พันมนตร์เกร็งตัว กลัวจะเผลอใจให้กับเขาแล้วรีบถามเป็นการห้ามทัพ “นี่แค่จูบซอกคอ พี่จะสอนมนเรื่องง่าย ๆ วันละเรื่องก่อน พอครบ 99 วัน มนก็รู้เกี่ยวกับพี่ 99 เรื่อง ถึงตอนนั้นเราก็รู้จักกันดีพอที่จะเป็นผัวเป็นเมียกันแล้ว” หนุ่มหล่อยิ้มกริ่มแล้วบอกเธอ “ละ...แล้ว... แล้วทำไมต้องสอนกันบนเตียงด้วยคะ?” พันมนตร์ยังสงสัยปนหวั่นใจ “ไม่อยากให้สอนบนเตียงเหรอ? หรืออยากให้สอนบนโต๊ะอาหาร? โซฟา? ระเบียง? มนเลือกได้ พี่ทำได้ทุกที่” ชลราชาบอกเธอแล้วยกยิ้มร้ายที่มุมปาก อย่างหล่ออะ... พันมนตร์คิดในใจแล้วมีอันต้องกลั้นใจหยัดตัวลุกขึ้นนั่งก่อนที่เธอจะใจอ่อนยอมเขาไปมากกว่านี้ “สอนที่นี่ก็ได้ค่ะ แต่นั่งสอน ไม่นอนสอน จระเข้มีฤดูผสมพันธุ์ตั้งแต่เดือนพฤศจิกาแต่พี่หื่นตลอดเวลาแล้วยังไงต่อคะ?” เธอปรับเสียงให้เคร่งขรึมจริงจังแล้วถามเขาหน้าตาเครียดราวกับกำลังเรียนวิชาวิทยาศาสตร์บวกฟิสิกส์ ชลราชาถึงกับกลั้นขำในกิริยาของหญิงสาวตรงหน้าไม่ไหว เขาหัวเราะน้อย ๆ ถอนหายใจแล้วทิ้งตัวลงนั่งข้างเธอ “เรื่องของจระเข้วันนี้เรียนแค่นี้ก่อนก็ได้ มีเหลืออีกตั้ง 98 วัน มาเรียนเรื่องของมนุษย์กันดีกว่า มนยังต้องเรียนรู้อีกหลายอย่าง เช่น... การจูบ ที่พี่จูบมนไปเมื่อกี้ ไม่บอกก็รู้ว่าไม่เคยโดนจูบมาก่อน มนเปิดปากรับจูบไม่เป็น ใช้ลิ้นก็ไม่เป็น ที่สำคัญองศาการเอียงหน้ารับจูบของมนมันเงอะงะงุ่มง่าม ต้องได้รับการสอนใหม่สักหน่อย” ชลราชาบอกเธอแล้วเลื่อนใบหน้าหล่อเหลาเข้ามาใกล้พันมนตร์ ถึงเขาจะมีผิวออกขาวแต่ใบหน้าของเขาเรียกได้ว่าหล่อคม คิ้วหนา ดวงตากร้าวกล้า จมูกโด่งเป็นสัน ทุกองค์ประกอบของใบหน้ามันดูหล่อจนแทบเหมือนเทพปั้น พันมนตร์ถึงกับต้องกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอเพราะเขาหล่อแทบลืมหายใจ “เออ... พี่ชลจะทำอะไรคะ?” สาวสวยถามด้วยเสียงประหม่า “เผยอปากน้อย ๆ ไม่ต้องเยอะ เอียงหัวไปข้างใดข้างหนึ่ง จมูกเราจะได้ไม่ชนกันแบบเมื่อกี้” เขาไม่ตอบแต่กลับสอนเธอ หนุ่มหล่อใช้มือหนาข้างหนึ่งจับตรงท้ายทอยของเธอให้เอียงศีรษะเล็กน้อยไปด้านข้างเหมือนที่เขาสอน พันมนตร์จ้องตาเขาไม่ยอมกะพริบเหมือนโดนมนตร์สะกด ฉันขยับไม่ได้... เขาใช้คาถาสะกดร่างอีกหรือเปล่าเนี่ย? โอ๊ย! ไม่ใช่แล้ว! มือบ้าของฉันก็ดันจับเอวเขาเฉยเลย งื้ออออ... พันมนตร์ ทำไมเธอบ้ากามแบบนี้?! พันมนตร์นึกตำหนิตัวเองในใจเมื่อเธอส่งมือไปโอบเอวเขาโดยอัตโนมัติ “หลับตาสิมน เวลาหลับตามนจะโฟกัสที่ความรู้สึกของการถูกจูบมากกว่าหน้าของพี่ ตอนนี้มนโฟกัสแต่หน้าพี่ ไม่โฟกัสเรื่องการจูบเลย” เขาบอกเธอยิ้ม ๆ พันมนตร์หน้าแดงแล้วรีบหลับตาปี๋ทันที อย่างน่ารัก! ชลราชาคิดในใจก่อนที่เขาจะหลับตาแล้วค่อย ๆ ประกบริมฝีปากหนาลงบนกลีบปากอิ่มของพันมนตร์ เมื่อแรกที่ริมฝีปากของทั้งสองแนบสัมผัส พันมนตร์รู้สึกสั่นไปทั้งตัว เขาเริ่มจากจูบละมุนละไม จากนั้นจึงค่อยรุกเร้ารุนแรงยิ่งขึ้น ลิ้นสากถูกส่งออกมาไล้เลียริมฝีปากอิ่มของพันมนตร์ก่อนที่มันจะดันแทรกเข้าอุ้งปากหวานที่เขาบอกให้เธอเผยอไว้เตรียมรับจูบน้อย ๆ ลิ้นของชลราชาหยอกล้อกับลิ้นเล็กของหญิงสาวอย่างมีชั้นเชิง เพียงครู่เดียวเขาก็เป็นฝ่ายนำให้เธอจูบตามจังหวะของเขา กึก! เสียงฟันของสาวสวยกระทบเข้ากับริมฝีปากของหนุ่มหล่อดังขึ้น ชลราชาจึงถอนจูบออกมา เขามีเลือดซึมออกที่ริมฝีปากล่างเพราะดูเหมือนพันมนตร์จะใช้ฟันกระทบเข้ากับกลีบปากของเขาโดยบังเอิญ เลือดของเขาหวานติดที่ปลายลิ้นของพันมนตร์ ครั้งนี้เป็นหนที่สองที่หญิงสาวได้ลิ้มรสเลือดของเขาภายในคืนเดียว ชลราชานิ่วหน้าเพียงครู่เดียวก่อนจะหัวเราะออกมา “ฮ่า ฮ่า ฮ่า! มน... หนูนี่มัน... อ่อนหัดจริง ๆ วันหลังเวลาจูบกันเก็บฟันด้วย อ้อ! ไม่ใช่แค่เวลาจูบนะ เวลาทำอย่างอื่นก็ด้วย มีอีกหลายอย่างที่เวลาเราทำร่วมกันแล้วหนูต้องเก็บฟัน” เขาเรียกแทนตัวเธอว่า ‘หนู’ ด้วยความเอ็นดู ทำไมต้องเรียกฉันว่า ‘หนู’ ด้วย? มันดูเด็กพิกล ฉัน 24 เข้าไปแล้วนะ! แต่ก็... ถ้าเทียบกับอายุเขาฉันคงเด็กจริง ๆ นั่นแหละ ก็เขาเล่นแก่เสียขนาดนั้น หรือฉันจะชอบคนแก่? เฮ้ย! ไม่ใช่สิ! ฉันจะชอบจระเข้ได้ยังไง? อย่าชอบจระเข้... อย่าชอบจระเข้... อย่าหลงเสน่ห์แค่เพราะเขาหล่อ พันมนตร์พร่ำบอกตัวเอง “มีอะไรที่มนต้องเก็บฟันอีกเหรอคะ?” หญิงสาวถามเขาแก้เก้อ “ก็... เวลาทำออรัลเซ็กซ์ไง ขืนมนไม่เก็บฟัน มิครูดลำพี่เลือดซิบหรอกหรือ? แต่นั่นเอาไว้เรียนทีหลัง ค่อย ๆ เรียนไปก็ได้เราเหลือเวลาให้เรียนอีกตั้ง 98 คืน จริงไหมที่รัก?” ชลราชาบอกเธอแล้วขยิบตาให้หญิงสาวทีหนึ่ง “บ้า! เพ้อเจ้อ! ใครจะไปทำออรัลเซ็กซ์ให้พี่ชลกัน?” พันมนตร์ต่อว่าเขาแล้วทำหน้าแดง ยิ่งเธอหน้าแดง ชลราชายิ่งรู้สึกเอ็นดูเธอไปกันใหญ่ เขาไม่เคยคิดว่าแค่มนุษย์สาวตัวเล็ก ๆ ที่เป็นทายาทหมอปราบจระเข้จะทำให้เขาที่เบื่อหน่ายชีวิตที่อยู่มานานนับร้อยปีมีสีสันขึ้นมาได้ “เอาละ! ลุกขึ้นได้ คืนนี้พอแค่นี้ก่อน เชิญลงจากเตียงขอรับนายหญิง” ชลราชาเป็นฝ่ายลุกขึ้นจากเตียงก่อนแล้วผายมือเชิญให้พันมนตร์ลงมาจากเตียง สาวสวยงุนงง คิดว่าเขาจะล่วงเกินเธอมากกว่านี้ แต่เขากลับหยุดแค่ที่จูบ ดูเป็นสุภาพบุรุษมากกว่าลุคแบด ๆ ที่อยู่ภายนอกแฮะ พันมนตร์คิดแล้วเดินลงจากเตียง เพียงฝ่าเท้าน้อย ๆ ของเธอจรดยืนมั่นบนพื้น พญาจระเข้รูปหล่อก็โน้มใบหน้าลงมากระซิบที่ข้างหูเธอ “คงคิดว่าทำไมพี่แค่จูบ ไม่ทำอย่างอื่นต่อสินะ... นี่เป็นหลุมพรางของพี่ที่จะทำให้มนตกหลุมความรักของพี่อย่างไม่มีวันปีนขึ้นได้เอง อีกไม่นาน มนก็ต้องรักพี่ รักแบบทั้งหัวใจ แบบที่วิมาลาและเลื่อมลายวรรณเคยรักชาละวัน... มนคงไม่รู้สินะว่าไกรทองเป่ามนตร์ให้วิมาลาหลงรัก แรกเริ่มนางไม่ได้รักไกรทองแม้แต่นิด” ชลราชาถามเธอเสียงแผ่วเบา ไอร้อนจากลมหายใจของเขากระทบเข้าที่ปลายหูบางของพันมนตร์จนเธอขนลุกซู่ กลิ่นกายของเขาที่อยู่ใกล้ชิดเธอมันเป็นกลิ่นหอมลึกลับ น่าค้นหาและแฝงไปด้วยความหนักแน่น ยิ่งเขาเข้ามาใกล้พันมนตร์ก็ยิ่งรู้สึกเหมือนเขาตั้งใจจะยั่วเธอ “ไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็เอาด้วยกล ไม่ได้ด้วยมนตร์ ก็ต้องด้วยคาถาสินะคะ” พันมนตร์สรุปให้เขา “นั่นคือบรรพบุรุษของมนต่างหาก ไม่ใช่พี่ พี่จะใช้เล่ห์ให้หนูรัก ใช้กลให้หนูหลง แต่พี่จะไม่ใช้มนตร์หรือคาถาบังคับใจหนูเด็ดขาด” หนุ่มหล่อบอกเธอพร้อมกับส่งยิ้มที่ทำให้หัวใจของพันมนตร์แทบละลาย พันมนตร์พยายามห้ามใจไม่ให้หลงไปกับเสน่ห์ของเขาก่อนที่เธอจะยิ้มแล้วตอบเขาบ้าง “ก่อนที่มนจะหลงพี่... มนว่าพี่หลงมนก่อนแน่ ๆ ค่ะ ไม่อย่างนั้นมีหรือพี่ชลจะพามนกลับมาถึงบ้านพี่? ที่สำคัญ... กับสาวคนอื่นพี่ต้องลงทุนแลกด้วยเลือดติดต่อกันถึง 99 วันขนาดนี้ไหมคะ? มนชนะเห็น ๆ ค่ะพี่ชล ฉะนั้น... ตามมนมาเลยค่ะ ไปส่งมนที่บ้านก่อนที่พี่ชายมนจะกลับมาได้แล้วค่ะ ว่าที่คนหลงเมีย” พันมนตร์สั่งเขาก่อนจะเดินหน้าฉับ ๆ นำหนุ่มหล่อออกจากห้อง ชลราชายกมือขึ้นมาลูบอกเหมือนปลอบประโลมให้หัวใจที่เต้นแรงของตนเองสงบลงแล้วมองตามหลังหญิงสาวร่างเล็กไปพร้อมกับรอยยิ้มที่ไม่จางไปจากริมฝีปาก โอ๊ย! ฉลาดเป็นกรด รู้ทันไปเสียหมด ว่าที่เมียใครวะ? อ้อ... ว่าที่เมียผมนี่หว่า แม่ง! กูเลือกเมียเก่งฉิบ!

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more