พันมนตร์ ชลราชา

Chapter 8: ก้านกล้า

พันมนตร์ชะเง้อชะแง้แลมองออกไปนอกหน้าต่างจากห้องนอนชั้นสองของเธอ หญิงสาวโกหกแสนยันต์ว่าป่วยและขอพักอยู่ที่บ้านมาหลายวัน แต่ความจริงแล้วเธอแอบตรวจดูตารางงานของพี่ชายฝาแฝด นัดแนะเวลาให้ชลราชามารับเธอออกไปในเวลาที่พี่ชายไม่อยู่บ้านเพื่อดื่มเลือดมาเป็นเวลาร่วมอาทิตย์แล้ว

พันมนตร์ไม่กล้าบอกเรื่องที่เธอทำข้อตกลงแลกเปลี่ยนกับพญาจระเข้เพื่อแลกเลือดของเขาเป็นเวลา 99 วัน

ขืนพี่ยันต์รู้มีหวังตีฉันตายก่อนแน่ และถ้าพี่ยันต์รู้ แม่ก็ต้องรู้ ถึงเรื่องที่ฉันจะรอดตายเป็นเรื่องที่ดี แต่เรื่องที่จะมีเขยเป็นพญาจระเข้คงไม่ใช่เรื่องดีแน่ เฮ้ย! พันมนตร์เอ๊ย! มีเขยเป็นพญาจระเข้อะไรกัน? เหลือเวลาอีกตั้ง 91 วัน ระหว่างนั้นทำให้พี่ชลเปลี่ยนใจไม่อยากได้เป็นเมียเสียก็สิ้นเรื่อง

พันมนตร์คิดไปสายตาก็จับจ้องมองไปนอกหน้าต่างห้อง รอเวลาให้ชลราชามารับตัวในเวลาหนึ่งทุ่มตามที่เธอนัดเขาเอาไว้

ครอบครัวของพันมนตร์มีกิจการทั้งร้านอาหาร โรงงานผลิตเครื่องใช้ไฟฟ้า โรงงานผลิตเฟอร์นิเจอร์ ทุกกิจการล้วนจ้างคนอื่นเข้ามาดูแลเพราะแสนยันต์มุ่งมั่นสืบทอดแต่เรื่องคาถาอาคมอันเป็นสิ่งที่บรรพบุรุษถ่ายทอดให้มา และถึงครอบครัวของหญิงสาวจะมีเงินใช้ไม่ขาดมือแต่แสนยันต์และแม่ของเธอก็ไม่เคยอนุญาตให้เธอมีรถยนต์หรือเรียนขับรถเลยสักครั้ง ทั้งนี้เพราะคำสาปที่ว่าทายาทสตรีในตระกูลจะต้องจบชีวิตในวัยเบญจเพสหากไม่ได้ดื่มเลือดพญาจระเข้เป็นเวลา 99 วันนั้นเป็นคำสาปที่ไม่มีใครรู้ว่าจะเกิดขึ้นในลักษณะใด

อุบัติเหตุ? โรคภัยไข้เจ็บ? อัตวินิบาตกรรม?

ทุกอย่างล้วนคลุมเครือเพราะมีน้อยครั้งนักที่ตระกูลของเธอจะมีทายาทหญิงสาว สุดท้ายครอบครัวของเธอจึงเลี้ยงเธอราวไข่ในหิน พอเธอเรียนจบมหาวิทยาลัยก็ไม่ยอมให้เธอทำงาน หน้าที่หลักของเธอคือเรียนคาถาอาคมรวมถึงมนตราต่าง ๆ อยู่ที่บ้าน เตรียมตัวเอาไว้สยบพญาจระเข้

แต่สุดท้ายก็ไม่ได้ใช้อยู่ดี ฉันไม่ได้ใช้มนตร์อะไรสยบพญาจระเข้ทั้งนั้น ฉันใช้... ความสวย? จะเรียกตัวเองว่าสวยฉันก็เรียกได้ไม่เต็มปากนัก เพราะสองสาวที่เคยเห็นพี่ชลนัวอยู่ก็ดูสวยกว่าฉันเสียด้วยซ้ำ ทำไมเขาถึงเลือกฉันกันนะ? เขาเกิดรักแรกพบหรือเขาแค่อยากเอาชนะทายาทไกรทอง?

หญิงสาวคิดในขณะที่โทรศัพท์มือถือของเธอดังขึ้น

‘แก้วเกล้า’

ชื่อเพื่อนสนิทของเธอปรากฏขึ้นบนหน้าจอมือถือ

“ว่าไงยัยมน? พี่ชลมารับหรือยัง?” เสียงของเพื่อนสาวดังมาตามสาย

ถึงพันมนตร์จะปิดบังเรื่องราวของชลราชาจากครอบครัว แต่แน่นอนว่าเธอต้องบอกแก้วเกล้าผู้ที่ช่วยให้เธอได้มีโอกาสออกไปดื่มเลือดของชลราชาตลอดหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมา

“ยังเลยแก ชักช้าจริงเชียว นี่ถ้าอีก 10 นาทีไม่มาฉันจะขึ้นแท็กซี่ไปหาเองที่บ้านแล้วนะ โทรไปก็ไม่รับเนี่ย พี่ยันต์ออกไปลงนะหน้าทองให้ลูกค้า ประมาณสามทุ่มก็น่าจะกลับแล้ว” พันมนตร์บ่นกับเพื่อนด้วยความหงุดหงิด

“แหม... แค่พี่เขามาช้านิดหน่อยแกถึงกับโมโหโทโสขนาดนี้เลยเหรอ? แกแค่อาศัยดื่มเลือดเขาจริง ๆ หรือเปล่าเนี่ย? หรือหลงเขาเข้าไปแล้ว? ไหนแกบอกจะรอให้ดื่มเลือดเขาครบ 99 วัน พอถึงตอนนั้นค่อยหาทางหลบเลี่ยงการแต่งงานกับเขา ตอนนี้ฉันว่าแกไปไหนไม่รอดแน่” แก้วเกล้าแซวเพื่อน

“แกจะบ้าหรือไง? ชีวิตฉันแขวนอยู่บนเส้นด้ายนะแก ถ้าฉันไม่เป็นกังวลที่เขาผิดนัดสิแปลก” พันมนตร์พยายามแก้ตัว

“แต่... เท่าที่ฟังมาการเรียนรู้สิ่งที่พี่ชลสอนแลกกับการดื่มเลือดเขามันก็ไม่เลวนี่นา เขาสอนแกจูบไปแล้ว ถ้าเป็นฉันหน่อยไม่ได้ ฉันจะไม่ให้สอนแค่จูบหรอกนะ... ยิ่งกว่านั้นฉันก็เรียนได้ อยากเรียนด้วย ฮิ ฮิ ฮิ!” แก้วเกล้าพูดไปหัวเราะคิกคักไป

“ยัยบ้ากาม! เขาแค่สอนฉันจูบวันแรกย่ะ วันที่เหลือเขาก็แค่สอนเรื่องราวเกี่ยวกับจระเข้ พวกแบบ... ปกติจระเข้น้ำจืดไม่ได้กินมนุษย์ กินแต่พวกปลาในน้ำ พวกเขาจะกัดกินคนก็ต่อเมื่อถูกก่อกวนอะไรเทือกนั้น” พันมนตร์พยายามอธิบายให้เพื่อนฟัง หวังให้เพื่อนเข้าใจว่าตลอดเจ็ดวันที่ผ่านมาเธอไม่ได้แอบทำเรื่องสยิวเสียวกับชลราชาเพียงเท่านั้น

“แหม... แก้ตัวใหญ่ ที่สำคัญแกเรียกแทนพวกจระเข้ว่า ‘พวกเขา’ แทน ‘พวกมัน’ นี่แกวางแผนจะเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งในวงศ์จระเข้เรียบร้อยแล้วใช่ไหม?” แก้วเกล้าหยอกเพื่อนต่อ

“ยัยเพื่อนบ้า แกนี่มัน...”

ติ๊งต่อง!

เสียงกริ่งตรงประตูรั้วบ้านพันมนตร์ดังขึ้นขัดจังหวะการด่าเพื่อนของเธอ หญิงสาวจึงรีบตัดบทสนทนากับเพื่อนก่อน

“แค่นี้นะแก้ว ดูเหมือนพี่ชลจะมาแล้ว”

“เฮ้ย! เดี๋ยว! ที่ฉันโทรมาเพราะฉันมีเรื่องย่ะ ฉันจะบอกแกว่า...”

ตื๊ด! ตื๊ด! ตื๊ด!

แก้วเกล้ายังพูดไม่ทันจบพันมนตร์ก็กดวางสายเสียแล้ว เรื่องที่แก้วเกล้าจะส่งข่าวให้แก่พันมนตร์จึงมีอันต้องล้มเหลวเพราะตอนนี้หญิงสาวทายาทไกรทองรีบเดินไปเปิดประตูรั้วที่ทำมาจากไม้สักสูงใหญ่ด้วยความร่าเริง

“พี่ชลมารับมนช้าจัง มนกำลังคิดว่า...”

พันมนตร์ชะงักเมื่อเห็นชายหนุ่มที่อยู่หน้าประตูบ้าน

ไม่ใช่พี่ชล...

พันมนตร์คิดในใจ และถึงแม้ไม่ใช่ชลราชา แต่พันมนตร์ก็รู้จักแขกผู้มาเยือนที่เบื้องหน้าเป็นอย่างดี

ชายหนุ่มรูปร่างสูงไล่เลี่ยกับชลราชา แต่ร่างกายออกหนากว่าและมีผิวสีแทนเหมือนพวกชอบออกกำลังกายกลางแจ้ง ใบหน้าหล่อเหลาคมคาย แม้ไม่ได้สะกดสายตาแบบชลราชาแต่ก็ถือได้ว่าโดดเด่น เขาตัดผมสั้นทรงอันเดอร์คัต เรียกได้ว่าแตกต่างจากชลราชาแทบจะทุกส่วน

“ไม่เจอกันนานนะยัยเตี้ย ไหนไอ้ยันต์บอกว่าเธอป่วย? ท่าทางแข็งแรงดีนี่นา แล้วใครกันพี่ชล?” เขาขมวดคิ้ว กล่าวทักทายเธอ และซักถามเธอไปพร้อมกัน

“...พี่ก้าน?” พันมนตร์เรียกชื่อเขาออกมา

ชายหนุ่มที่ตรงหน้าเคยสนิทสนมกับเธอและพี่ชายฝาแฝดเป็นอย่างดี เขาคือพี่ชายของแก้วเกล้าผู้มีนามว่าก้านกล้า ชายหนุ่มอายุห่างจากพวกเธอสี่ปี และหลังจากเรียนจบปริญญาตรีเขาก็บินไปเรียนต่อปริญญาโทด้านวิทยาศาสตร์การกีฬาที่อเมริกา นานทีปีหนถึงบินกลับมาเมืองไทยทำให้เธอได้พบกับเขาน้อยลงและดูเหมือนความสนิทสนมระหว่างเขาและเธอก็ลดน้อยลงไปตามความห่างของระยะทางด้วย

อ้อ… ยัยแก้วน่าจะโทรมาบอกว่าพี่ชายตัวเองกลับมาแล้ว

พันมนตร์​คิดในใจ

“อืม พี่เอง พี่กลับมาแล้ว คราวนี้กลับมาอย่างถาวรด้วย สรุปเธอไม่สบายหรือเปล่า? แล้วใครกัน ‘พี่ชล’?” ก้านกล้ายังไม่ลืมซักถามสิ่งที่สงสัย

“อ๊ะ! อ้อ... ไม่สบายสิ มนปวดหัวแต่ตอนนี้ดีขึ้นแล้ว พี่ยันต์ไม่อยู่หรอกนะ ออกไปทำงาน น่าจะกลับประมาณ 3-4 ทุ่ม พี่ก้านค่อยกลับมาหาพี่ยันต์พรุ่งนี้ก็แล้วกัน” พันมนตร์รีบตัดบทเพราะเกรงพี่ชลของเธอจะโผล่มาตอนนี้พอดี เรื่องราวอาจยุ่งยากและไปถึงหูแสนยันต์หากก้านกล้ารู้เรื่องเข้า

“พี่รู้อยู่แล้วว่าไอ้ยันต์ไม่อยู่ ก็พี่โทรหามันและมันเป็นคนบอกเองว่ามนป่วย สรุปใครกัน ‘พี่ชล’? จะตอบพี่ได้หรือยัง?” ยิ่งพันมนตร์หลบเลี่ยงที่จะตอบ ก้านกล้าก็ยิ่งบีบเธอให้คายคำตอบออกมา

“เออ... พี่ชล เป็นเหมือน... เออ... ติวเตอร์ของมนน่ะ แบบ... เขาคอยสอนมน บางทีก็แนะนำเรื่องพวกจระเข้เพราะพี่เขาพอรู้เรื่องพวกนี้ มนนัดเขาให้มาสอนวันนี้พอดี พี่เขาผมยาว หน้าตาดี หุ่นดี เซ็กซี่ขยี้ใจ พี่ก้านอยากเจอไหม? มนแนะนำให้ได้นะ เผื่อพี่อยากมีแฟน ได้ข่าวว่ายังโสดนี่” พันมนตร์พูดออกไป เธอไม่ได้โกหกสักคำแค่พูดให้กำกวมและฟังเหมือนชลราชาเป็นเพศหญิงก็เท่านั้น

“หือ? เธออยากแนะนำพี่ให้กับคนอื่นเหรอ? เอาตัวเองให้รอดก่อนเถอะ นี่ก็ใกล้ที่เธอจะอายุครบ 25 แล้ว ตอนที่ยันต์บอกว่ามนป่วย พี่คิดว่าคำสาปเริ่มออกฤทธิ์แล้วเสียอีก ได้ยินมาว่าช่วงนี้ป่วยบ่อยด้วยนี่” ก้านกล้าบอกเธอพร้อมกับมองเธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความห่วงใย

ชายหนุ่มคิดเสมอมาว่าพันมนตร์เป็นเพียงเพื่อนในวัยเด็กและอยู่ในฐานะเพื่อนสนิทของน้องสาว จนกระทั่งวันนี้เขาได้เห็นเธอเต็มตาอีกครั้ง

พันมนตร์ดูสวยน่ารักขึ้น ยิ่งวันนี้เธออยู่ในชุดเดรสผ้าฝ้ายสีขาวบริสุทธิ์ เธอยิ่งดูสดใส เธอไม่ใช่ยัยเด็กดื้อแก้มยุ้ยอีกต่อไป ไม่รู้ว่าเธอกลายเป็นสาวสวยน่ารักตั้งแต่เมื่อไหร่ และไม่รู้ว่าเหตุใดก้านกล้าที่ไม่อยากรับช่วงการเป็นหมอปราบจระเข้จากที่บ้านนักหนาถึงยอมกลับมาช่วยหาพญาจระเข้ให้เธอดื่มเลือดตามคำขอของแสนยันต์และแก้วเกล้า

ก้านกล้าไม่เคยคิดถึงวันที่พันมนตร์ต้องจบชีวิตเพราะเขารู้ดีว่าแสนยันต์ผู้เป็นพี่ชายฝาแฝดของเธอเก่งกล้าอาคมแค่ไหน แต่เขากลับลืมไปว่าด้วยสภาพของโลกปัจจุบัน อย่าว่าแต่พญาจระเข้เลย แม้แต่จระเข้ตัวเล็ก ๆ ในคลองยังแทบจะไม่มีให้เห็น ดังนั้นความหวังการมีชีวิตของพันมนตร์จึงดูริบหรี่เต็มที และนี่ก็คือเหตุผลที่เขาตัดสินใจกลับมาช่วยเธอ

...กลับมาล่าพญาจระเข้ให้เพื่อนวัยเด็กที่เติบโตขึ้นมาเป็นสาวสวยเต็มตัวได้ดื่มกินติดต่อกันเป็นเวลา 99 วัน