ลำดวนดอกรัก

ลูกที่ไม่ได้เรื่อง

ครืน~~~~~

รถจอดสนิทที่หน้าบ้านชั้นเดียวหลังขนาดกลางในยามฟ้ามืดสนิท ฉันจอดรถเข้าที่พร้อมกับเปิดเบาะเอาเชือกฟางและถุงเมล็ดผักที่พ่อใช้ให้ไปซื้อออกมา พยายามเดินเข้าไปในบ้านด้วยท่าทางที่เป็นปกติเพื่อไม่ให้พ่อกับแม่สังเกตเห็นได้ ทว่าก็เหมือนจะหลบไม่พ้นสายตาเหยี่ยวของตาสิทธิ์

“คือขาเป๋ อย่าบอกเด้อว่าหมาตัดหน้ารถล้มมา” (ทำไมเดินกะเผลก อย่าบอกนะว่าหมาตัดหน้ารถล้มมา)

เห็นไหมล่ะ แม่นยิ่งกว่าตาเห็นอีก

“พ่อเจ้าสนใจอาชีพเสริมบ่” (พ่อ...พ่อสนใจอาชีพเสริมไหม)

วางของลงตรงหน้าก่อนจะเดินไปนั่งลงข้างๆ พร้อมกับทำหน้าตาจริงจัง พ่อฉันที่กำลังนั่งสานแหอยู่ช้อนสายตาผ่านแว่นสายตาขึ้นมองอย่างรอคำตอบ

“ข่อยสิพาเจ้าเปิดสำนักหมอดู คนอีหยังมาแม่นแท้” (ฉันจะพาพ่อเปิดสำนักหมอดู คนอะไรแม่นขนาดนี้)

“หาสาระจากมึงบ่ได้อีหลี รถเป็นหยังหลายบ่ล่ะ” (หาสาระจากเอ็งไม่ได้จริงๆ รถเป็นอะไรมากไหมล่ะ)

แทนที่จะถามว่าฉันเจ็บไหมแต่กลับเป็นห่วงรถมากกว่าซะงั้น ฝืนยิ้มออกมาพลางส่ายหน้าเป็นคำตอบ คงเบื่อที่ฉันเป็นคนไม่เอาถ่านวิ่งแจ้นไปแจ้นมา สิ่งที่พอจะมีประโยชน์ในแต่ละวันก็คงจะมีแค่ทำกับข้าว หุงข้าว ล้างจาน ดูแลบ้านเรือนนี่แหละ นอกเหนืออย่างอื่นไม่มีอะไรได้เรื่องสักอย่าง ก็ยังต้องขอเงินพ่อใช้อยู่เลยบ้างก็พี่สาวให้ติดตัวยามไปเที่ยวหมอลำแค่นั้น เรื่องคู่ครองยิ่งแล้วใหญ่หมายังไม่ชายตาแล...

ด้วยเพราะลำดวนนั้นมีนิสัยห้าวหาญเยี่ยงชายมาแต่ไหนแต่ไร พูดจาโผงผาง หากไม่มีหน้าตาที่สะสวยก็คงไม่มีสิ่งใดน่าเชยชมเลย

ก็ช่างปะไร อยู่คนเดียวก็ไม่เห็นตาย...

“ไปหาอาบน้ำสิได้มากินข้าว แม่สูถ่าจนสิหลับแล้ว ใหญ่พอฮู้ควมแล้วยังเฮ็ดโตปานเด็กน้อยบ่อายบ้านเมืองเพิ่น” (ไปหาอาบน้ำอาบท่าจะได้ออกมากินข้าว แม่เอ็งรอจวนจะหลับอยู่แล้ว โตพอที่จะรู้ความแล้วยังทำตัวเหมือนเด็กๆ ไม่อายลูกบ้านอื่นเขาหรือไง)

ประโยคเดิมๆ ที่บ่นฉันทุกวันคือเรื่องไม่ได้เรื่องนี่แหละ บางวันเปรียบเทียบกับลูกบ้านอื่นจนฉันคร้านจะฟัง วางเรื่องน้อยเนื้อต่ำใจเอาไว้ก่อนจะเข้าห้องครัวไปแต่งสำรับมื้อเย็นออกมาทั้งที่ขาเจ็บๆ หลังจากพี่เรอออกเรือนไปก็มีแค่ฉันนี่แหละที่คอยดูแลปรนนิบัติพ่อกับแม่ ส่วนพี่วาสนานั้นก็มีส่งเงินมาให้เรื่องค่าใช้จ่าย

.

ใช้เวลาจัดการมื้อค่ำไปกว่าหนึ่งชั่วโมงรวมไปถึงจัดการตัวเองให้เรียบร้อย จนได้อยู่กับตัวเองอีกครั้งภายในห้องนอนสี่เหลี่ยมสีขาวตกแต่งแบบสไตล์มินิมอลน่ารัก ฉันทิ้งตัวนอนลงที่นอนหนานุ่มขนาดสามฟุตด้วยความเบื่อหน่ายก่อนจะหยิบมือถือราคาแพงขึ้นมาดูอะไรแก้เบื่อ ไม่ได้ซื้อเองหรอกนะไม่ปัญญา พี่แคนซื้อให้...

และแล้วสายก็ดันไปจดจ้องอยู่ที่โพสต์ของใครคนหนึ่งซึ่งตั้งแต่สมัครเฟซบุ๊คมาเชื่อไหมว่าไม่เคยได้เห็นอะไรที่ดีต่อใจขนาดนี้มาก่อนเลย แต่เดี๋ยวนะละสายตาจากหุ่นล่ำๆ กล้ามขาวนั้นขึ้นมามองใบหน้าและไล่ไปยังชื่อเจ้าของแอคเคาท์

แทนไท เมธาอัครโยธิน

“ป้าด! บักแทนซ่อนรูปคักบักอันนี้” (อื้อฮือ!!! ไอ้แทนซ่อนรูปขนาดนี้เลย)

จะไม่ให้ว่าแบบนั้นได้ยังไงละก็ตอนที่ใส่เสื้อโปโลเหมือนคนขี้ก้างเลยแต่พอถอดเสื้อถ่ายรูปหน้ากระจกแบบนี้ทำฉันเกือบน้ำลายไหลเลย มีมันขึ้นฟีดได้ยังไงนะเหรอก็เมื่อตอนหัวค่ำนั่นแหละแอดเฟรนด์กันไว้

ปิ๊ง~~~

[อีลำดวนแต่งโตไปหมอลำบ้านดอนหมอก ด่วน!]

ข้อความจากอีเตยเพื่อซี้เด้งมาทำฉันรีบเด้งตัวขึ้นราวสปริงก่อนจะวางมือถือไว้อย่างไม่ไยดีโดยไม่รู้เลยว่าปลายนิ้วมันดันไปถูกปุ่มหัวใจใต้รูปของเพื่อนชายที่สนิทเพียงหนึ่งเดียวคนนั้น

20.30 น.

ฉันแอบย่องออกจากห้องพลางมองซ้ายขวาอย่างระแวดระวัง ตาสิทธิ์ไม่ใช่เพียงมีสายตาที่ดีดุจดั่งเหยี่ยวแต่มีหูทิพย์การรับสัญญาณนี่ดียิ่งกว่าค้างคาวเลย หากจะจูงรถมอเตอร์ไซต์ออกไปทางถนนเลยหมาบ้านยายสาตาสีก็คงพากันโห่จะพานให้คนตื่นกันทั้งคุ้มเป็นแน่

ฉันจึงเลือกที่จะจูงลัดเลาะออกมาตามคันนาและมาโผล่ที่ร้านของเจ้วาดแทน

ร้านยาดองเล็กๆ ที่มุงด้วยหญ้าคาและตกแต่งด้วยไฟกะพริบหลากสี ในยามนี้ครึกครื้นดีเชียวมองไปก็อยากจะขำเพราะตอนนี้พี่ครามนั่งทำหน้านิ่วคิ้วขมวดมองพี่วาดกับเสี่ยในเมืองพูดคุยกันอยู่ด้วยสีหน้าระรื่น

“เฮ็ดหน้าคือขี้บ่ออกแทะ” (ทำหน้าเหมือนขี้ไม่ออก)

พอได้ยินเสียงฉันก็หันกลับมามองพร้อมกับยกแก้วยาดองกระดกเข้าปากพรวดและถอนหายใจยาวออกมา

“ข่มขืนเอาเลยบ้อ ง้อยากคักแถมเดี๋ยวนี้ผู้ชายมาหาบ่ซ้ำหน้า” (ข่มขืนเลยดีไหม ง้อยากนักแถมเดี๋ยวนี้ผู้ชายเข้าหาไม่ซ้ำหน้าอีก)

ปากที่ขยับพูดกับฉันทว่าสายตานั้นจับจ้องไปที่พี่วาสนาอย่างชัดเจน ฉันมองดูนาฬิกาที่หน้าจอมือถือก็เริ่มที่นั่งไม่ติดเป็นไฟรนก้นเลยเพราะนัดเพื่อนไว้สามทุ่ม

“เฮ็ดหยังกะเฮ็ดตั้ว บรรลุนิติภาวะกันเบิ่ดแล้ว” (ทำอะไรก็ทำ บรรลุนิติภาวะกันหมดแล้วแหละ)

ไม่ใช่ว่าเปิดทางแต่เพราะรู้ว่าทั้งสองนั้นรักกันแต่พี่วาดสร้างกำแพงปิดกั้นความรู้สึกตัวเอง ฉันก็อยากให้พี่สาวนั้นมีความสุขบ้าง

เดินออกจากร้านไปที่รถมอเตอร์ไซต์สีชมพูจ๋าโดยที่ไม่ลืมหยิบเหล้าพี่วาดติดมือไปด้วยหนึ่งขวดและกดโอนเงินเข้าบัญชีพี่วาดไปตามหลัง

.

.

.

ขาเจ็บก็ไม่เป็นปัญหาถ้ามีหมอลำ

น้องดื้อหน่อยนะคะฝากเอ็นดูน้องด้วยนะค้า