SADEM- BİR YÜREK YANGINI

3.BÖLÜM- YÜZLEŞME

Büyük savaşlar fazla yıkım getirirler. Bir insan'ın kalbini kırmak o savaşları açmanın en tehlikeli ve tahmin edilemez sonucunu gösterir."

***

Keyifli okumalar...

Saçlarım da bir el hissediyorum . Göz kapaklarımı açamıyorum da ateş saçan uzun saçlarımı büyük bir el yavaşça okşuyordu. Kendimi ilk defa bu kadar güven de hissediyordum. Bilincimi tekrardan yavaş yavaş kaybediyordum. Umarım bu duyguyu daha fazla hissederim bu duygu çok güzelmiş.

??

Gözlerim yanıyordu. Her insan en az bir kere de olsa boşluğa düşmüştür. Bazıları yıkılır, Kalkamaz. Ben de yıkıldım ama kalkmalıyım. Çünkü kimse beni kaldırmaz veya benim için çaba göstermez. Bu yüzden insan ne yaparsa kendine yapar ya...

Bende ne yapıyorsam kendim için yapacaktım bundan sonra yoksa gerektiği gibi değer görmeyecektim. Bende doğru olanı yaptım. Kalktım ve dik durdum. Duracaktım. Durmak zorundaydım. Bu kişi annem bile olsa boyun eğmemeliydim. Kimseye hiç kimseye bana bu kötülüğü yapmalarına müsaade vermeyecektim.

Yatağımdan kalktım. Kararımı vermiştim. Herşeyin bir nedeni olmalıydı. Halide hanımla yüzleşmeliydim. Neden bana bu 25 yıllık hayatımda dünyanın en değersiz nesnesi, kıymetsiz birisi, en kolay vazgeçilen kişisi, hisleri olmayan bir pilli bebek gibi hissettirdiğini bana açıklayacaktı.

Neden kimsesiz büyüdüğümü bana anlatıcaktı.

Hızla odamdan çıktım. Çalışma odasının önüne geldiğimde göz yaşlarımı sildim. Kendimi topladım ve maskemi taktım. Kapıyı sakince çaldım. Kendimi ve irademi korumalıydım. Ahmak birisi olmayacaktım. İçerden komut almamla sakince Çalışma odasına girdim. Kapıyı arkamdan kilitledim ve Çalışma masasının arkasında arkasını dönmüş. Büyük boydan boya olan camdan karanlık ormanı izleyen halide hanıma yaklaştım.

(Garezi var- kahraman deniz. Şarkıyı burda açmanızı tavsiye ederim petibörlerimm )

"Zamanı geldi. Sanki anne ?" Sesim olabildiğince ifadesiz çıkarmıştım. Ona en son 6 yaşımda anne demiştim. Bir çocuk beni itmişti anaokul'unda halide hanım ve o çocuğun annesi geldiğinde çocuğun annesi benden özür dilerken kendi annem suçum olmadığı halde -ki olsa ne fark ederdi.- saçımdan tutup sürükleyerek götürmüştü beni eve bana 'şimdiden sürtük olmaya mı karar verdin' demişti. 6 yaşındaki bir çocuğa bunu söylemişti. O gün dayak yerken 'anne nolur affet özür dilerim' diye ağlarken anne demiştim. Sonra ne kadar çok dayak yesemde işkence görsem de asla anne dememiştim. Bunun için bile çok dayak yemiştim. Ama asla boyun eğmedim ve yalvarmadım da çünkü ben yıkılmamalıydım.

Dakikalarca süren sessizliğin ardından halide hanım boğazını temizleyip " geldi çisil. Geldi Kızım " Dedi. Çok sakindi. Bir süre daha bekledi ve masanın karşısındaki koltuk takımına oturdu. Bende gidip tam karşısına oturdum. Hiç uzatmadan konuya girdiğin de pür dikkat ona odaklandım.

"Ben sana hamile kaldığım da 16 yaşındaydım. Daha çocuktum yani... okula gidecektim. Gidemedim. Bir şerefsiz okul yolunda kaçırdı beni . Güzelmişim ben, çok beğenmiş beni. Yüz vermedim diye zorla kaçırdı beni bir dağ evine götürdü. Ona hayır dedim diye ben o akşam orda defalarca kez sabaha kadar dört pislikle..." devamını getiremedi. Kim getirebilirdi ki.. kısa sürede kendini toparladı. " o sabah hayatımın en kötü sabahıydı. Bir yol kenarına atılmıştım. Kıştı ve ben çıplaktım. Ben üşüyordum. Ben titriyordum. Ben ölüyordum ama ağzımı açamadım. Ben bittim. Bana kıydılar çisil... B-ben sadece okula gidecektim. Doktor olmak istiyordum. Hastanede hastalara bakmak istiyordum. Ben daha çocuktum kimseye bir zararım yoktu. Çok arkadaşım da yoktu. Yine de kıydılar bana. "

Bir süre durdu nefes aldı. Bardak'tan küçük yudumlar ile su içmeye çalıştı. Beceremedi üstüne döktü birazını. Ben onu ilk defa öyle görüyordum. Yıkılmış, darmadağın, o gerçekten de gülüyordu. Ben doğduğumdan beri hiç güldüğünü görmemiştim. Artık anladım. O ölmüştü. Her gün gazetelerde gördüğümüz kadınlardan birisi de halide arlazdı. Sadece hayır demişti. Ama en büyük cezayı bu yüzden ona kesmişlerdi.

Gözyaşlarımla sadece onu izliyordum ağzımı bile açamıyordum nefes alıp almadığımdan da emin olamıyorum şuan.

"Hayallerim gerçekleşti!" Kahkaha atmaya başladı. "hayallerim gerçekleşti evet! Ama ben o hastaneye doktor olarak gitmedim. Ben o hastaneye her ay gittim. Her hafta gittim. Ama hastaları iyileştirmeye değil." Yutkundu. Gözleri kısılırken sert yüzü bana nefretle bakmaya başladı. "Sen oldun çisil sen o gün oldun hayatımın en kötü gününden bir semboldün sen . Sen benim ömrüm boyunca hatırlayacağım bir kara günsün. İsmin neden çisil biliyor musun?" Gözlerimdeki yıkımı kırıklıkları gizlemeden kafa salladım.

"Çisil , ince yağan yağmur demek. Sen benim toprağıma yağan küçük, güçsüz , bir damlasın ve sana bir sır daha vereyim. Ben o günden sonra orda yağmurun altında saatlerce yattıktan sonra,YÜZÜME BAK!" dayanamayarak gözlerimi kaçırdım. Bağırmasıyla gözyaşlarım daha da hızlanırken kalbime batan o sözü duydum. " kışı da getirdiklerini sevmez oldum. Nefret ettim. Tiksindim. Sana acı çektirdim yıllarca evet çünkü sen bunu hak ettin."

Dayanamayarak ayağa kalktım. Camın önüne kadar geldim. Artık ormanda geçiremiyordu. Çok canım yanıyor.

"Yiğit şiwan ile evleneceksin. Onlarla ortaklık kurmak istiyorum ve senin yüzünü daha fazla görmek istemiyorum."

" bu kadar mı nefret ediyorsun benden ya!? Naptım ben naptım!? Ben de acı çektim. Benimde canımı YAKTILAR! SEN YAKTIN BENİM CANIMI YA SEN ANNEMSİN SEN BENİM ISTEMESEN DE ANNEMSİN niye aldırmadın beni ha neden!? " boğazımı yırtarcasına haykırıyordum yüzüne.

"denemediğimi mi sanıyorsun. Her defasında durduruldum. Gerek o şerefsizler gerek büyükbaban hepsi bana engel oldu." Yüzüme çarpan gerçeklerle bir kez daha sustum. Gözlerimden akan çaresiz yaşlar yanaklarımdan öylece gidiyordu. Silemiyorum. Canım çok yanıyordu. Ben bu hayata bile zorla gelmiştim. Ama ben yaşayamamıştım ki... Ben nefes alamadım ki... ölmedim belki ama beni diri diri yaktılar kendi cehennemlerinde kendi günahlarında...

Ama ben masumdum.

Sessizce ordan ayrıldım. Kapıyı kapatıp öylece çıktım. Başka ne yapılırdı ki hiç istenmemiştim. Hiç sevilmediğimi öğrendim. Artık canım bile yanmıyordu. Şaşıramıyordum da haklıydı bir t*cavüz çocuğuyum ben. Beni neden sevecekti ki sokağa atsaymış keşke ben anca onu hak ediyordum. Sorulacak çok soru vardı. Nedendi mesela ya!?

Neden?

Neden?

Neden ya neden?

Neden hep ben acıya mahkum edildim. Hep hor görüldüm.

Ben bu denklemlerden çok sıkıldım. Ne yapacağım şimdi?

Evlenecek miyim o adamla? Nasıl karşı çıkacağım? Halide hanımın dediği şeylere inanmalı mıyım? Ama insan neden böyle bir konuda yalan söyler ki? En iyisi bu oyuna devam etmek ve beni saf yerine koymalarına izin vermek. Bu yangından çıkıcağım tek başıma her şeyin üstesinden geleceğim. Beni yakanların. Yangını olacağım.

Merdivenlerden sakin adımlarla indim. Salona doğru yürüdüm ses çıkarmamaya çalışarak şimdi kimseyle uğraşmak istemiyordum. Salonun önünde geldiğimde gördüğüm o kara gözleri anımsadım. Onunla mı evlenecektim. Yüzümden hafif alaycı bir sırıtış geçti. Fazla oyalanmadan kendimi arka bahçeye attım. Artık nefes alamıyorum. Boğuluyorum sanki her nefesimde.

Koşar adımlarla bahçenin en karanlık kısmına gittim. Burası da benim saklı cennetim. Ağaçların içinde minik bir tatlı bir mabed. Kulübemin içine girip kancası taktım. Masamın üstündeki mumları es geçerek mini L koltuğuma oturdum. İçeriye sızan ay ışığının loş ışığı insana gerçekten de huzur veriyordu.Tavanın sert kurşun geçirmez camdan olması en büyük avantajım. Ay ışığı insana huzuru taddırıyordu.

Şimdi neler yapacağımı düşünmeliyim. Hamlelerimi kararlaştırmalıyım. Bu ortaklık bana pek inandırıcı gelmiyor. Sonuçta bu yaşıma getirmiş bir şekilde bunca zaman katlanmış şimdi mi katlanmayacak. Ayrıca her türlü kurtulurdu benden ama apar topar ne idü belirsiz insanlarla anlaşma için beni vermesi. Halide hanım böyle bir hamle yapmazdı. ASLA!

Bende çisil arlaz'sam bu işi çözerim.

?❤️‍??

Sabah'ın ilk ışıklarıyla evden bir hışım çıktım. Sabaha kadar hiç uyuyamadım da zaten Yiğit beyle bir görüşme ayarladım. Eve bir saat uzaklıkta şehir merkezinin dışında bir restoranda beni bekliyormuş beyefendi. Birde bunla uğraşacaksın şimdi ya...

*****

SADEM devam edecek...

Petibörlerimm bu bölümü yazarken biraz ağladım evet.

Peki halide hanım sizce doğrularımı anlattı??

Gelecekte hangi sırlar meydana çıkacak acabaa?? Bende merak ediyorum...

Yorumlarınız benim için çok değerli unutmayın!

Güzel ve eleştirel yorumlarınızı bekliyorum..

SEVGİLER SAYIN OKURLARIMM...

BEKLEMEDE KALIN LÜTFEN...