“เลิกกัน...หรือคะพี่คี” ธาราทวนคำเสียงแผ่วในขณะที่ร่างของเธอทรงตัวไม่อยู่จนต้องทิ้งตัวลงนั่งกับพื้น
“ไม่ได้เลิกกันจริงๆ นะคะน้ำ แต่เราคงต้องหลอกทุกคนไปก่อนเพื่อความสมจริง“ อัคคีรีบส่งเสียงมาเมื่อได้ยินน้ำเสียงที่เริ่มขาดห้วงของคนรักก่อนจะเริ่มเกลี่ยกล่อมอีกครั้ง “ที่ผ่านมาเรื่องมันอาจจะแนบเนียนไม่พอคุณพ่อเลยจับได้แบบนี้ จากนี้ไปพวกเราเลยต้องระวังตัวมากขึ้น แกล้งทำให้คนนอกเข้าใจว่าเราเลิกกันจริงๆ ซึ่งจะมีแค่เรา รส อัณและแม่ของพี่เท่านั้นที่รู้ว่าเราสองคนยังรักกันดีเหมือนเดิม จากนี้ไปพี่คงจะไปหาน้ำได้แค่บางวันหรือไม่ก็ตอนกลางคืนนะคะ คงไปรับส่งน้ำไม่ได้อีกแล้ว”
คนฟังเอามือปิดปากพยายามกลั้นเสียงสะอื้นไม่ให้เล็ดลอดเข้าไปในสาย ร่างของเธอสั่นคลอนไปมาอย่างน่าสงสาร
“น้ำ...น้ำต้องเข้าใจพี่นะคะ ถ้าเราไม่ทำแบบนี้ พี่กลัวว่าพ่อของพี่กับพ่อของรสจะยิ่งหาทางแยกเราออกจากกันด้วยตัวของพวกเขาเอง ตอนนั้นเ
