ทวงสิทธิ์รัก เมียเก่าเก็บ

๓ โลกใบใหม่2

ภายในงานเลี้ยงฉลองเปิดร้านใหม่ในช่วงค่ำ ผู้คนเริ่มคึกคัก ส่วนใหญ่เป็นเพื่อนสนิทและญาติรวมทั้งคนรู้จักของเจ้าของร้านผู้ซึ่งเป็นญาติของชนาธิป

ชายหนุ่มหันไปมองเจ้าของร่างระหงที่เวลานี้อยู่ในชุดแซ็กสีครีมเปลือยไหล่อวดเรียวแขนกลมกลึง ความยาวของกระโปรงเพียงเข่าเผยปลีน่องงดงามระเรื่อยลงไปยังฝ่าเท้าบอบบางที่ซุกอยู่ในรองเท้าส้นสูงมีสายรัดข้อเท้าเฉดสีเดียวกัน ขับผิวที่ผ่องลอออยู่แล้วให้ผุดผาดงดงามน่ารักน่าเอ็นดูและน่าทะนุถนอมมากยิ่งขึ้นในสายตาของชายหนุ่ม ประกายดาวชะงักไปเล็กน้อยกับสายตาที่มองมาอย่างชื่นชมและพอใจอย่างเปิดเผยของอีกฝ่าย พร้อมความรู้สึกร้อนผะผ่าวแถวนวลแก้มเมื่อจับได้ว่าถูกจ้องมองเอาแบบนั้น

“หน้าหนูดาวมีอะไรติดหรือเปล่าคะ” เจ้าของใบหน้าอ่อนหวานภายในกรอบผมสีน้ำตาลอ่อนที่ยาวเคลียบ่าไหล่เป็นสีชมพูเรื่อ ทำให้คนถูกถามยิ้มออกมาบางๆ

“มีครับ”

คนฟังทำตาโต ยกมือขึ้นแตะแก้มตัวเองแล้วละล่ำละลักถาม

“เอ่อ อะไรคะ ตรงไหน”

ท่าทางตกใจของหญิงสาวทำให้ชายหนุ่มยิ้มขบขันและก็เต็มไปด้วยความเอ็นดู

“มีความสวยน่ารักติดอยู่เต็มไปหมด เช็ดถูยังไงคงไม่ออก”

คำตอบของคนตัวสูงทำให้คนตัวบางทำคอแข็งไปครู่ก่อนจะเผลอค้อนขวับเพราะความโล่งอก พร้อมกับสีแก้มที่แดงระเรื่อขึ้นยิ่งกว่าเก่าที่เผยออกมาพอดีกับเสียงหัวเราะเบาๆ ของชายหนุ่ม

“พี่เชน แกล้งหนูดาวทำไมคะ”

ท่าทางเง้างอนของสาวเจ้าทำให้ชายหนุ่มหัวใจพองโต เขากำลังคิดไปไกล คิดถึงวันที่มีหล่อนอยู่ข้างๆ อย่างคนรัก

“ก็ใครใช้ให้หนูดาวน่าแกล้งล่ะ”

หญิงสาวตวัดสายตามองแวบหนึ่ง ทำหน้าเง้าแต่แล้วก็อดที่จะหัวเราะขันตัวเองไม่ได้ที่ถูกเขาต้มจนเปื่อย จากนั้น ชายหนุ่มก็งอแขนขึ้น หญิงสาวหลุบตามองอย่างชั่งใจอยู่ครู่หนึ่งจึงสอดฝ่ามือเรียวเล็กเข้าไปเกาะแขนของเขาพร้อมกับก้าวเข้าไปภายในร้านอย่างพร้อมเพรียงกัน

ภาพที่เห็นตรงหน้าทำให้ใครบางคนที่ได้รับเชิญเช่นกันถึงกับนิ่งงันมองอยู่นานสองนาน เขาไม่คิดว่าจะได้เจอหญิงสาวที่นี่ ช่างบังเอิญเหลือเกิน

ร่างสูงใหญ่ของอารัญก้าวลงจากรถสปอร์ตแล้วเดินตามคนคู่นั้นเข้าไปภายในงานอย่างเงียบๆ แต่สายตาจับจ้องอยู่ที่คนทั้งสองแทบตลอดเวลา

“พี่เชน เชิญทางนี้ครับ”

เจ้าของร้านร้องเรียกญาติผู้พี่ พลางสายตาก็ลอบมองสาวสวยตัวบางที่เดินเคียงกายชายหนุ่มรุ่นพี่มาด้วยความสนใจ

“ร้านสวยว่ะเอก เอ่อ หนูดาวนี่เอกราช ญาติพี่ เจ้าของร้านนี้เอง เอกนี่หนูดาวเพื่อนของยัยพราว”

หญิงสาวยกมือไหว้เจ้าของร้านรุ่นพี่ ฝ่ายนั้นยิ้มกว้างให้กับสาวสวยแต่ไม่วายปรายตามองพี่ชายอย่างล้อเลียน หลังจากงานเลี้ยงฉลองเปิดร้านจบลง เชื่อได้ว่าข่าวที่เขาควงสาวสวยและดูแลเทกแคร์เป็นอย่างดีคงกระจายไปทั่วหมู่เพื่อนฝูงและญาติทุกคนในเวลาอันรวดเร็วราวกับไฟลามทุ่ง

ระหว่างที่ทั้งสองอยู่ในวงล้อมของเจ้าของร้านและคนสนิท ร่างสูงของอารัญก็เดินเลี่ยงไปอยู่ในมุมหนึ่งของร้านพร้อมเครื่องดื่มในมือ เขาไม่ปรารถนาที่จะเปิดเผยตัวเองสักเท่าไร แต่ก็ไม่ได้คิดจะปิดบังใครว่าเขาก็มาร่วมงาน เจ้าของร้านผู้เป็นหุ้นส่วนอีกคนของเอกราชจึงก้าวเข้ามาพร้อมกับส่งเสียงร้องทัก

“สวัสดีค่ะคุณอาร์ม มาถึงตั้งแต่เมื่อไรคะ เรต้องขอโทษด้วยที่ไม่ทันมองเห็นแต่แรก” เรวดี สาวสวยร่างโปร่งระหง หุ้นส่วนอีกคนของร้านเดินมาต้อนรับเขาทันทีที่เห็น

ชายหนุ่มยิ้มออกมาน้อยๆ พลางตวัดสายตามองไปยังร่างกลมกลึงของใครอีกคนแวบหนึ่งก่อนหันมาสบตาสาวสวย

“เพิ่งมาถึงสักสิบห้านาทีครับ เชิญคุณเรตามสบายไม่ต้องห่วงผม”

เรวดียิ้มหวาน พลางนั่งลงบนเก้าอี้ข้างๆ ชายหนุ่ม ช้อนตามองเขาด้วยสายตาที่บอกชัดว่ารู้สึกเช่นไรกับคนตรงหน้า

“ไม่ได้หรอกค่ะ คุณอาร์มคือแขกคนสำคัญของเร ว่าแต่คุณหิวหรือยัง เรจะได้ให้เด็กนำของว่างมาเสิร์ฟ”

“ไม่เป็นไรครับ ผมยังไม่หิว ขอบคุณคุณเรมาก ร้านสวยมากนะครับ ทำเลดีมาก” เขาเอ่ยชม แต่สายตากลับวนเวียนไปยังกลุ่มคนอีกกลุ่ม ที่ยืนคุยกันอย่างออกรสโดยไม่คิดจะสนใจใครอื่นอีก

“เป็นที่ของคุณพ่อเอกราชเขาน่ะค่ะ เอกเห็นเรอยู่ว่างๆ ก็เลยชวนเรลงหุ้นด้วย เพราะเขาเองก็มีกิจการอื่นที่ต้องดูแล แต่ก็เป็นคนชอบดื่ม ชอบสังสรรค์เลยคิดอยากจะทำร้านสไตล์นี้ขึ้นมา”

คนฟังอมยิ้ม แต่ความสนใจกลับตกไปอยู่ที่ใครบางคนซึ่งวันนี้ดูโดดเด่นป่วนอารมณ์ของเขาได้อย่างไม่น่าเชื่อ

เรวดีเห็นเขามองไปทางกลุ่มเพื่อนของตนหลายครั้งอย่างรู้ทัน จึงเอ่ยยิ้มๆ ขึ้น

“คุณอาร์มไปนั่งด้านในกับเรดีกว่านะคะ เรจัดที่นั่งเอาไว้ให้แล้ว”

ชายหนุ่มเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะผุดลุกขึ้นยืนเต็มความสูง เรียกสายตาของสาวๆ หลายคนให้มองตามด้วยความสนใจ

ก่อนพาเขาไปยังโต๊ะที่ตนจัดเอาไว้โดยเฉพาะ หญิงสาวพาชายหนุ่มเดินตรงไปยังกลุ่มของหุ้นส่วนที่เป็นทั้งเพื่อนและญาติยืนอยู่

“คุยอะไรกันอยู่จ๊ะ”

เสียงทักจากเรวดีทำให้เอกราชและคนอื่นๆ หันมามองเจ้าของเสียงหวาน ทันทีที่ประกายดาวและชนาธิปหันมามอง ทั้งคู่มีอันชะงักงัน คนที่รู้เรื่องของเขาอย่างเอกราช เรวดีและคนอื่นบางคนต่างจับตามองอดีตคู่สามีภรรยาที่เลิกรากันไปสักพักอย่างเงียบๆ ด้วยสายตาลอบสังเกต อยากรู้อยากเห็น

“สวัสดีครับคุณอาร์ม มาถึงเมื่อไรครับ ขอบคุณที่มาร่วมงานเลี้ยงฉลองเปิดร้านนะครับ”

ชายหนุ่มยิ้มให้กับเจ้าของร้านหนุ่ม ก่อนปรายตามองไปยังสองหนุ่มสาวที่ยืนตรงหน้าด้วยสายตาที่อ่านยาก เพราะแม้เรียวปากของเขาจะผุดยิ้มแต่แววตากลับแรงกล้าปราศจากร่องรอยรื่นรมย์ ไม่มีใครรู้ว่าเขาคิดเช่นไรที่ต้องมาพบเจออดีตภรรยามากับผู้ชายอีกคน

“มาถึงได้สักสิบห้านาทีครับ ยินดีด้วยนะครับ” ชายหนุ่มตอบสั้นๆ เอกราชที่เป็นคนกลางรู้สึกอึดอัดจึงหันไปบอกกับญาติสาว

“เรดูแลคุณอาร์มด้วยนะ พี่จะดูแลทางนี้เอง เชิญคุณอาร์มข้างในก่อนนะครับ เดี๋ยวพวกผมตามเข้าไป”

“ขอบคุณครับ” อารัญโน้มศีรษะให้เอกราช พลางปรายตามองประกายดาวที่ยืนนิ่งด้วยสีหน้าเจือยิ้มน้อยๆ เคียงข้างหนุ่มหล่ออีกคนแวบหนึ่ง จากนั้นจึงเดินตามเรวดีเข้าไปยังโต๊ะที่จัดเตรียมเอาไว้สำหรับแขกพิเศษ

“ผมว่าเข้าไปข้างในกันดีกว่าพี่ เชิญครับน้องดาว” เอกราชเอ่ยตัดบทเชิญพี่ชายและคนข้างกายของเขา ทำให้หญิงสาวยิ้มตอบและก้าวตามชายหนุ่มไป

“หนูดาวโอเคไหม” ชนาธิปกระซิบถามสาวร่างบางข้างกาย หญิงสาวจึงยิ้มตอบชายหนุ่มด้วยประกายตาสดใส ไม่ได้บ่งบอกว่าอึดอัดหรือรู้สึกอะไรกับการพบเจออดีตสามีของเจ้าหล่อนเลยสักนิด

“หนูดาวโอเคค่ะ พี่เชนไม่ต้องกังวลนะคะ” หญิงสาวตอบ รอยยิ้มของหล่อนทำให้ชายหนุ่มรู้สึกเบาใจลงเล็กน้อยเท่านั้นขณะพากันเข้าไปยังโต๊ะด้านในซึ่งอยู่บริเวณหน้าเวที

เวลาเดียวกันคนที่นั่งอยู่ก่อนหน้านั้นที่โต๊ะข้างๆ มองไปยังร่างเล็กของประกายดาวที่นั่งลงโดยมีร่างสูงของชนาธิปคอยดูแลเลื่อนเก้าอี้ให้อย่างเอาใจ เขากระตุกยิ้มเล็กน้อย ดวงตาคู่คมมองตรงไปยังหล่อนขณะยกวิสกี้ขึ้นดื่ม

ดูท่าโลกใบใหม่ของประกายดาวจะส่งให้หล่อนกลายเป็นสาวสวยมั่นอกมั่นใจ เปล่งประกายประดุจดวงดาวที่ส่งแสงเจิดจ้าบนท้องฟ้า ถูกห้อมล้อมไปด้วยหมู่ดาวดวงเล็กดวงน้อยอีกที ต่างจากสาวน้อยไร้เดียงสาที่เคยหมกตัวรอท่าแต่เขาไม่เคยกลับไป ทว่าเวลานี้ มีบางอย่างดึงดูดสายตาของเขาให้มองหล่อนโดยไม่อาจละสายตาอย่างที่ไม่เคยคิดว่าจะเกิดสิ่งนี้ขึ้นกับความรู้สึกนึกคิดของเขามาก่อน