คุณหนูตัวร้ายกับนายกาฝาก

คนทุกคนล้วนมีอดีตที่ไม่ดีแต่จะมีสักกี่คนที่จะโชคร้ายโดนอดีตเหล่านั้นกลับมาทำร้ายตัวเองและคนที่ตัวเองรักในปัจจุบัน “เวกัส” (จากเรื่อง Secret Love รักลับ) คือหนึ่งคนที่โชคร้ายในเรื่องนี้ที่เหตุการณ์ความเจ้าชู้เสเพลของเขาในอดีตกลับมาสร้างรอยแผล สร้างความบาดหมางใจให้กับลูกสาวคนเดียวของเขากับหลานชายที่เกิดจากผู้ช่วยคนสนิทที่เขารักเหมือนน้องชายเรื่องในอดีตของผู้เป็นพ่ออย่างเขาทำให้ความสัมพันธ์ของเด็ก2คนที่รักและมีความรู้สึกดีๆให้กันมาตลอดมาบาดหมางกัน นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายในพาร์ทรุ่นลูกของเวกัสกับเจ้าขาในเรื่อง Secret Love รักลับ โดยเป็นเรื่องราวของเวนิสลูกสาวแฝดคนพี่กับอคินลูกชายของลูกน้องคนสนิทของเวกัส เรื่องราวความบาดหมางของเด็กสองคนนี้จะจบลงอย่างไรไรท์ฝากนักอ่านผู้เป็นที่รักทุกท่านที่ติดตามกันมาตั้งแต่เรื่องของพ่อแม่พวกเขาติดตามต่อด้วยนะคะ 15 ปีที่แล้ว บนถนนสายหนึ่ง เอี๊ยดดดดดดดด!!! โครม!!!!!!!!!!!! บ้านเวกัส Rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr “ใครโทรมาดึกๆดื่นๆวะ” เวกัสที่นอนหลับอยู่ตื่นขึ้นมาควานหาโทรศัพท์มือถือที่ดังขึ้น “ตีสองใครมันโทรมาวะถ้าพวกไอ้ห่าคิงโทรมากวนกูจะด่าให้” -->สายเข้า วศิน พอเวกัสดูเบอร์ที่โทรเข้ามาเขาก็ขมวดคิ้วมองไปที่หน้าจอมือถือของเขาก่อนที่จะกดรับสาย “ถึงแล้วเหรอวะ” [สวัสดีครับผมเจ้าหน้าที่กู้ภัยไม่ทราบว่าคุณเป็นอะไรกับเจ้าของโทรศัพท์เครื่องนี้ครับ] “ผม..เป็นพี่ชายครับเกิดอะไรขึ้นกับน้องชายผม” [ตอนนี้น้องชายคุณประสบอุบัติเหตุรถเสียหลักพลิกคว่ำชนต้นไม้] “ที่ไหนครับแล้วตอนนี้น้องผมกับภรรยาที่นั่งไปด้วยเป็นไงบ้าง” [เสียใจด้วยนะครับตอนนี้น้องชายคุณกับภรรยาเสียชีวิตในที่เกิดเหตุทั้งคู่ครับ] ปัจจุบัน กลางดึก “พ่อครับ แม่ครับ อย่าทิ้งคินไป อย่าไป!!” เฮือก!! อีกแล้ว ผมฝันร้ายแล้วผวาตื่นขึ้นมากลางดึกแบบนี้อีกแล้วตั้งแต่วันนั้นวันที่พ่อกับแม่จากผมไปอย่างไม่มีวันกลับผมก็มักจะฝันร้ายแบบนี้ซ้ำๆคำพูดและสีหน้าของลุงเวกัสใบหน้าที่เปื้อนไปด้วยรอยน้ำตาของอาเจ้าขาตอนที่ท่านทั้งสองเดินมาบอกผมในกลางดึกคืนนั้นว่าพ่อกับแม่ผมรถคว่ำผมยังจำเหตุการณ์นั้นได้ดี “พี่คินได้ยินขุนไหม” “ได้ยิน รอแปปนะเจ้าขุน” แล้วในตอนที่ผมกำลังนั่งคิดถึงพ่อกับแม่ผมอยู่กลางเตียงเสียงเจ้าขุนก็มาเคาะประตูห้องเรียกผม “ว่าไง” “พี่ฝันร้ายอีกแล้วเหรอ” พอเปิดประตูให้เจ้าขุนน้องมันก็ถามผมแบบนี้ด้วยสีหน้าที่เป็นห่วง เจ้าขุนจะเป็นแบบนี้ทุกครั้งครับเวลาผมฝันร้ายแล้วละเมอเสียงดังน้องจะมาเคาะห้องเรียกผมทุกครั้ง “อือ! พี่คงคิดถึงพ่อกับแม่อ่ะเข้ามาก่อนสิ” “นี่ก็ใกล้วันครบรอบวันตายของอาวศินกับอาณิชาแล้วปีนี้ป๊ากับแม่บอกจะทำบุญใหญ่ให้อาวศินกับอาณิชาด้วยใช่ไหม” ผมฟังที่เจ้าขุนพูดก็เผลอยิ้มออกมา ใช่ครับ วันครบรอบที่พ่อกับแม่ผมจากไปลุงเวกัสกับอาเจ้าขาจะทำบุญทุกปี แล้วที่ผมยิ้มคือผมรู้สึกอบอุ่นในใจรู้สึกดีใจที่ผมได้เติบโตมากับครอบครัวนี้บ้านนี้ทำให้ผมไม่รู้สึกว่าผมเป็นเด็กกำพร้าไม่มีพ่อแม่เลยถ้าจะมีก็มีคนเดียวที่มองว่าผมเป็นกาฝากของบ้านนี้ “อือ...พี่ก็ได้ยินมาแบบนั้น” ผมตอบกลับเจ้าขุนออกไป “แล้วไหนจะงานเลี้ยงเปิดตัวท่านรองคนใหม่อีกอะเนอะขุนดีใจกับพี่คินด้วยนะ” "ขุนก็รู้ว่าตำแหน่งนี้จริงๆมันเป็นของใคร" "พูดถึงเจ้าของตำแหน่งนี้จริงๆแล้วก็ขนลุกขุนยังจำเหตุการณ์วันที่เวนิส ฟาดงวงฟาดงาใส่พี่ก่อนไปอังกฤษติดตาเลย แม่งโคตรไม่มีเหตุผล" คนที่ผมกับเจ้าขุนกำลังพูดถึงคือเวนิสครับพี่สาวฝาแฝดของเจ้าขุนและก็เป็นน้องสาวที่ผมรักมากที่สุด "พูดถึงเวนิสทีไรจิตหลุดทุกทีเลยนะพี่อย่าบอกนะว่าคิดถึงอ่ะ" แล้วผมก็หลุดออกจากภวังค์ที่ผมกำลังคิดถึงเวนิสอย่างที่เจ้าขุนพูดจริงๆนั้นแหละครับแต่สำหรับเวนิสคงไม่มีพี่ชายคนนี้ในหัวใจอีกแล้ว "แล้วขุนไม่คิดถึงเวนิสบ้างเหรอ" "คอลมาหาขุนทุกวันพี่ว่าขุนควรจะคิดถึงหรือรำคาญดีล่ะ" เจ้าขุนก็พูดแบบนี้แหละครับตามสไตล์แต่ลึกๆขุนมันก็ทั้งรักทั้งห่วงพี่สาวอย่างเวนิสไม่แพ้ผมหรอก "แล้วทำไมวันนี้อยู่บ้านได้ล่ะไม่ออกไปล่าเหมือนทุกคืน" "โดนแม่ทำทัณฑ์บนอะดิ! คืนนั้นไม่น่าไปมีเรื่องที่ผับลุงคิงเลย" "สมควร...เลิกเกเรแล้วรีบตั้งใจเรียนให้จบจะได้มาช่วยลุงเวกัสทำงาน" "โหย!!...ป๊ามีแค่พี่คินคนเดียวก็สบายไปทั้งชาติแล้วบริษัทป๊าให้พี่คินกับเวนิสจัดการกันเลยส่วนขุนจะไปขอซื้อหุ้นผับ คาสิโน สนามแข่งลุงคิงโน้น!" ผมยืนส่ายหัวให้กับความคิดเสเพลของเจ้าขุนมันครับ ความซ่า ความเพลย์บอยได้ลุงเวกัสสมัยหนุ่มๆมาเต็มๆผมก็ฟังอาเจ้าขากับลุงๆเพื่อนลุงเวกัสมาอีกทีสมัยก่อนกว่าลุงเวกัสจะลงเอยกับอาเจ้าขาเลี้ยงผู้หญิงไว้เป็นร้อยและหนึ่งในนั้นก็คือ....แม่ผม!