ฉันหายใจถี่และเร็วขึ้น หัวใจเต้นแรงจนแทบทะลุอก
แต่ขาของฉันก็ก้าวถอยฉับไว ก่อนจะพลิกตัวต่ำหลบอย่างคล่องแคล่ว — ดาบของนักฆ่ากวาดผ่านเฉียดศีรษะไปเพียงปลายผม
เคร้ง!
ปลายแขนเสื้อของฉันพันเข้ากับข้อมือของเขาโดยสัญชาตญาณ
ฉันฉวยแรงหมุนตัวอย่างแม่นยำ ก่อนจะฟาดศอกใส่ชายโครงเต็มแรง — ท่าผสมระหว่างมวยไทยกับยูโดที่เคยเรียนในมหาวิทยาลัยยังฝังอยู่ในร่างกาย
นักฆ่าผงะถอย แต่ไม่ทันล้ม ฉันใช้จังหวะนั้นกระโดดถีบกลางอกซ้ำ แล้วกลิ้งตัวออกห่างอย่างรวดเร็ว
เสียงฝีเท้าทะลุหิมะดังเข้ามาจากข้างหลัง — อีกคนกำลังพุ่งเข้ามา!
ฉันหันไม่ทัน ดาบสีเลือดกำลังจะฟาดลงมาที่กลางหลัง!
พรึ่บ!
สายลมเย็นจัดพัดวูบเข้ามาพร้อมเสียง
เปรี้ยง!
น้ำแข็งปะทะกับโลหะจนระเบิดเป็นสะเก็ดกระจาย
ฉัวะ!
แขนของนักฆ่าหยุดค้างกลางอากาศ — ถูกห่อหุ้มด้วยผลึกน้ำแข็งใสสะท้อนแสงจันทร์ ก่อนที่มันจะแตกสลายกลายเป็นฝุ่นน้ำแข็งในชั่วพริบตา
เงาร่างสี
