เช้าวันถัดมา
พระราชวังเทียนหลงยังคงงดงามดั่งภาพวาด—แต่ภายใต้หลังคาแก้วน้ำแข็งที่ส่องประกายกลับเต็มไปด้วยแรงสั่นสะเทือนที่มองไม่เห็น
หลงอวิ๋นออกจากหอจันทราตั้งแต่ยามเช้ามืด เพื่อเข้าประชุมลับร่วมกับเหล่าผู้นำทางการทหาร
เรื่องเดียวที่ทำให้เขาไม่อาจวางใจได้ คือ ‘การเคลื่อนไหวของนักล่ามังกร’ ที่เริ่มรุกคืบเข้ามาใกล้ดินแดนฝั่งใต้
และในช่วงเวลาเดียวกันนั้น...
ฉันนั่งอยู่ที่เก้าอี้ใกล้หน้าต่างในห้องพัก บรรยากาศรอบตัวอบอุ่นจากเตาผิงเวท และกลิ่นดอกไวโอเล็ตจาง ๆ จากพรมขนนุ่ม
แสงแดดสีขาวนวลลอดผ่านม่านโปร่งเบา...แต่ภายในใจฉันยังไม่สงบเหมือนอากาศในห้องเลย
“ความฝันเมื่อคืน...มันไม่ใช่แค่ฝัน”
ฉันพึมพำกับตัวเอง ขณะที่หลงจื่อ วางถ้วยชาอุ่นไว้ข้างมือฉันอย่างเงียบ ๆ
“คุณหนูต้องการอะไรเพิ่มเติมไหมเจ้าคะ?”
“ไม่ล่ะ ขอบใจนะหลงจื่อ”
ฉันยิ้มอ่อนให้เธอ แล้วค่อย ๆ เปิดกล่องกำมะหยี่สีม่วงที่วางอยู่ข้างเตีย
