"Let's eat." 'Aya niya sa akin kaya napatingin ako sa aking pulsuhan para suriin ang oras. Saka ko lang napagtanto ko na mag-a-alas dose na pala ng tanghali.
Sinadya kong abalahin ang aking sarili para tulungan ang sariling makalimot sa sakit. Simula ngayon ay mabubuhay na akong malaya. At simula ngayon ay sasanayin ko na ang sarili kong alisin siya sa buhay ko.
Alam ko kung gaano ka hard working si Sir Chad at sa lahat ng tao ay siya ang hindi ko inakalang aaya sa akin. Pero sa aming dalawa ay siya pa itong unang nakaalala sa tanghalian namin. Trabaho ko dapat iyon pero sa huli ay ako pa ang pinaaalahanan niya.
"I'm sorry, Sir Chad hindi ko napapansin ang oras." Hingi ko ng paumanhin sa kaniya at niligpit ang aking mga gamit bago tumayo kaagad sa aking kinauupuan. Hindi ko maiwasang
