Prologue
660 Words
Lihim na pumasok ang dalaga sa loob ng isang Drug Den sa maliit na eskinita ng Japan kung saan nagkalat ang mga masasamang loob. She wore her usual expression na siyang kinatatakutan ng lahat. Her cold black orbs na kapag tinitignan ka ay parang hinahalukay ang buo mong pagkatao.
Ang mukha niyang walang eskpresyon lalo na kapag kaharap mo siya. Nakasunod sa kanya ang apat niyang tauhan. Dalawang babae at dalawang lalaki agad naman tumatabi ang mga nakakakilala sa kanila. Oops! Wala nga palang taong hindi na kakakilala sa kanila sa Japan. They have known as the top ruthless killers of Japan.
Walang inuurungan o inaatrasan, tinatangay ng hangin ang kanyang mahabang buhok. Kahit na gabi ay makikita mo kung gaano siya kaganda ganoon din kadelikado ang maaring gawin niya. Napahinto siya ng may bumangga sa kanya.
Lihim na napalunok ang lahat ng nakapaligid sa kanya samantalang ang mga kasamahan niya ay walang pakialam sa mga nangyayari. Napangisi nalang sila dahil alam nilang may mangyayaring kasiya-siya ngayong gabi hindi nga sila nagkamali dahil ang ulo ng lalaking nakabangga sa kanya ay hindi na nakakonekta sa katawan nito, nahulog ang ulo nito sa basang semento ng kalye ng Japan.
"Walang awa talaga." Sabi ng babae sa likod ng dalagang tinanggalan ng ulo ang nakabangga sa kanya. She just smirked emotionless. Wala siyang pakialam sa kung sino ka o ano ka. Kahit anak ka pa ng Presidente she doesn't care. All she cares is to have fun.
Muli silang naglakad at sinundan ang babae na hawak-hawak ang isang japaneses sword na dinidilaan nito ang dugong umaagos sa katana nang marating niya ang kanyang destinasyon ay pabigla nitong sinipa ang pintuang nasa harapan nito.
Ang pasukan ng mga halang ang mga bitukang katulad niya. Nakapatong ang espada nito sa likod ng ulo nito habang hawak ng dalawa niyang braso. Nakangisi siyang umakyat sa ikalawang palapag ng building na pinasukan nila at gaya ng nauna nitong ginawa sinipa nito ang pintuang ng opisinang nasa harap nito.
Nagsitayuan ang mga nasa loob nito at nagpalabas ng mga armas. "Well, well, ang gandang pambungad niyan." Malamig niyang saad at kinuha ang upuang kinauupuan ng mga kalalakihan. Minsan mo lamang siya maririnig na magsalita pero kapag nagsalita siya umasa kang galit na siya. Nagkatinginan naman ang mga lalaki dahil hindi nila maintindihan ang sinabi niya, umupo siya at nagdekuwatro.
Wala pa ding ekspresyon ang mukha nito nasa likod niya ang kanyang mga kasama at mataman lang na nakikinig. Ang mga kalalakihan ay nanginginig na sa takot. They didn't expect na mahuhuli sila at siya pa mismo ang nakahuli sa kanila. "Where is it?" She asked. Hindi mo mapagsasalita ng higit sa tatlong salita ang babaeng kaharap nila. Japanese knows what she's talking about.
They are afraid because they can't give her what they want-money. Money for their protection.
Nag-antay siya na magbibigay ng kailangan niya ngunit wala. Being an impatient woman. Hindi na siya nag-antay ng isa pang pagkakataon. Tumayo siya, tayong hindi mo alam ang gagawin. Lumapit siya sa leader ng Drug Den na pinasukan nila. Lumalim ang paghinga nito tanda na takot na takot ito.
Agad niyang binunot ang baril na nakasabit sa bewang ng lalaki at pinagbabaril ang pagitan ng noo nito. Akmang sasaktan din siya ng mga alalay nito pero hindi pa man nakagagalaw ang mag ito ay mabilis na gumalaw ang mga kasamahan ng babae. Wala ng ingay na maririnig sa loob ng opisina dahil wala ng buhay ang mga narito.
Bumaha ang dugo sa loob ng opisina nito. Bumaba sila mula sa opisina na parang walang nangyari. They killed each in every person they saw on that office. Lumabas sila sa building with satisfaction on their faces.
Sa di kalayuan ay nag-aantay ang isang limousine pabalik sa tahanan nila, hindi pa man nakakasakay ay tumunog ang alarm na sinet ng mga kasamahan niya. Nagkatinginan silang lahat at nagtanguan, umusal muna ang lalaki bago dali-daling ipinasok ang babae sa sasakyan. "It's time.''
- Writer
