Chapter 8

4022 Words

Kira POV AHHH! Napasigaw ako sa sakit ng kuryentehin nila ang buo kung katawan halos wala na silang ginawa kundi ito. Hindi ko alam kung ano ang kasalanan ko sa kanila. Kapag pilit kong itinatayo amg sarili ko at natutumba humahalakhak sila. Sayang-saya sila sa nakikita nila. I don't know where I am or who's this people around me. Ang tanging naiintindihan ko lang sa mga oras na ito ay ang senaryong nasisiyahan silang nakikita ang mga dugo kong umaagos mula sa akin katawan. Pinagsisipa nila ako ng ako ay tuluyan ng mapahiga sa maduming sahig. Hindi ko na napapansin kong nasaan ako o anong mga nasa paligid ko dahil hindi ko makita ang mga bagay na iyon lalo ba at halos mawalan na ako ng paningin dahil sa pagpapahirap nila sa akin.  Ilang beses ko ng tinanong sa sarili ko. Ano ang kasa

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD