"Nasaan ka ba Rigal?!" Para na 'kong baliw na nagsasalita mag-isa.
Mag-two na nang madaling araw, wala pa ring paramdam ang asawa ko. Kanina pa 'ko balisa; nayugyog ko na ang buong bahay, wala pa ring Rigal na sumusulpot sa harapan ko.
Bumagsak na ang pwetan ko sa sofa nang sobrang bigat na ang dumadaloy na mga bato sa dibdib ko. Tinungkod ko ang siko ko sa hita saka sinalo ng mga palad ko ang mukha ko.
Ang init ng mga mata ko; naluluha na ako sa sikip ng dibdib ko. Wala akong ka-ide-ideya kung nasaan ang asawa ko. Ni'wala siyang tawag o call. Hindi niya ba talaga naiisip na nag-aalala ako?
Para akong batang bigla na lang umiyak. Kahit anong punas ko sa pisnge ko ay paulit-ulit lang itong nababasa. Nanginginig ang dibdib ko sa sikip. Sobrang sikip, parang sinasakal ang buong pagkatao k
