Gear Engineer ราล์ฟอย่าร้าย

หญิงสาวร่างอรชรหุ่นนางแบบ เดินสับเหมือนอยู่บนรันเวย์ เธอคือ จัสมิน ดาวมหาวิทยาลัยนาซานสามปีซ้อน กำลังย่างก้าวเข้ามายังใต้ตึกคณะบริหารธุรกิจ เธอมีผิวพรรณขาวเนียน ใบหน้าสวยหวานไร้ที่ติเหมือนเทพเจ้าจงใจสร้าง ดวงตากลมโต จมูกโด่งเป็นสัน ปากกระจับได้รูปสีชมพู ใครๆ ที่พบเห็นก็ต่างพยายามเข้าหาเธอเพื่อขายขนมจีบกันทั้งนั้น ‘จัสมินดาวนาซานใช่ไหมวะ’ ‘ตัวจริงโคตรสวยเลยว่ะ’ ‘ทำไมใส่ชุดมอเราวะ’ ‘กูจะละลาย สวยกินใจกูโคตร’ คำเอ่ยชมจากผู้คนจำนวนมากดังแว่วเข้ามาในโซนประสาท จัสมินจึงยิ้มรับ เพราะเธอมักจะถูกเชยชมจนชินตั้งแต่ตอนเป็นดาวมหาวิทยาลัยของนาซาน ในตอนนี้หญิงสาวย้ายมาอยู่ที่บ้านเกิดตามพิษณุคุณพ่อของเธอ เพราะท่านขอมาประจำการที่ภูมิลำเนา จัสมินจึงจำเป็นต้องย้ายมหาวิทยาลัยกะทันหัน แต่เธอไม่ได้กังวลใจเลยสักนิด เพราะที่นี่เธอมีเพื่อนสนิทอยู่ถึงสองคน “มินทางนี้” ทอฝัน เพื่อนสนิทสมัยมัธยมโบกไม้โบกมือเรียกเธอทันทีที่เห็นร่างบางเดินตรงมายังบริเวณใต้ตึก “มึงสวยขึ้นเป็นกองเลยว่ะ” นับดาว พูดขึ้นเมื่อจัสมินกำลังจะนั่งลงตรงหน้าเธอ อีกฝ่ายมองสำรวจใบหน้าของเพื่อนสาวอย่างพิถีพิถัน เพราะไม่ได้เจอกันมาเนิ่นนาน แต่พวกเธอก็มีการพูดคุยกันอยู่ตลอด “มึงก็พูดแปลกๆ ถ้ามันไม่สวยจะได้เป็นดาวมหาลัยสามปีซ้อนหรือไง” ทอฝันหันไปพูดตำหนิเพื่อนรักที่พูดอะไรไม่คิด “เออจริง กลุ่มเราจะมีคนสวยแล้วเว้ย!” “ฮ่าฮ่า พวกมึงก็พูดกันเกินไป” หลังจากนั้นทั้งสามสาวก็นั่งพูดคุยกันเรื่อยเปื่อยตามประสาเพื่อนสาวที่ไม่ได้เจอกันมาเนิ่นนาน ก็มักจะมีเรื่องเล่าให้กันฟังเยอะพอสมควร จนเวลาผ่านไปสักพักหนึ่ง นับดาวและทอฝันก็ขอตัวขึ้นไปเรียน ส่วนจัสมินวันนี้อาจารย์ที่ปรึกษาให้เธอจัดการเอกสารเกี่ยวกับการย้ายมหาวิทยาลัยให้เรียบร้อยก่อน และให้เข้าเรียนอีกทีในวันจันทร์ที่จะถึงนี้ ร่างบางนั่งเตรียมเอกสารอยู่ใต้ตึกจนเวลาล่วงเลยมาถึงบ่ายสอง เมื่อเธอจัดแจงข้อมูลต่างๆ เสร็จเรียบร้อย จัสมินจึงเดินเอาเอกสารไปวางไว้บนโต๊ะตามที่อาจารย์แพรวพราวได้แจ้งเอาไว้ เพราะเวลานี้อีกฝ่ายไปทำการเรียนการสอนอยู่ คนตัวเล็กรู้สึกกระหายเธอพยายามชะเง้อมองหาร้านน้ำ สายตาคู่สวยเหลือบไปเห็นร้านหนึ่งอยู่ไกลพอสมควร แต่เธอก็สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน จัสมินจึงรีบเดินจ้ำอ้าวไปยังเป้าหมายทันที ร้านน้ำตั้งอยู่ข้างๆ ตึกวิศกรรมศาสตร์ ส่วนตึกบริหารธุรกิจของเธอจะอยู่อีกฟากฝั่งเยื้องๆ กัน “พี่คะ ชานมไข่มุกแก้วหนึ่งค่ะ” เธอพูดบอกกับเจ้าของร้านน้ำทันทีที่เดินมาถึง “ครับ คนสวยรอแป๊บนะ” จัสมินเบิกตากว้างเมื่อคนขายเป็นผู้ชาย แต่เธอก็ไม่ได้อะไร เพราะผู้ชายขายน้ำก็มีถมไป แถมน่ารักด้วย “ได้แล้วครับ 45 บาท” “ขอบคุณค่ะ” จัสมินยื่นเงินให้กับอีกฝ่าย ก่อนจะรับแก้วชานมไข่มุกมาดูดเข้าปากอย่างรวดเร็วด้วยความกระหาย “อ๊าา อร่อยจัง” ชายหนุ่มที่ได้ยินคำพูดและท่าทางที่ดูกระชุ่มกระชวยของเธอ จึงเผลอยกยิ้มขึ้นกับความน่ารักของหญิงสาวตรงหน้า จัสมินนั่งดื่มชานมอยู่ที่ร้านน้ำสักพักใหญ่ๆ เธอนั่งเล่นโทรศัพท์มือถือเลื่อนไถอินสตาแกรมไปด้วย จนน้ำในแก้วหมด “อร่อยมากค่ะ ไว้มินมาอุดหนุนใหม่นะคะ” เธอหันไปพูดบอกกับพี่เจ้าของร้านด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส “ยินดีมากๆ ครับ” อีกฝ่ายยิ้มรับเมื่อได้ยินคำชมเชยของเธอ ในขณะที่คนตัวเล็กกำลังเดินกลับไปยังตึกคณะบริหารธุรกิจของตัวเองนั้น เสียงข้อความแจ้งเตือนจากโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น จัสมินจึงชะงักฝีเท้าลง ก่อนจะล้วงหยิบออกมาดู อ.แพรวพราว : รมิดา เอกสารครบเรียบร้อยดีนะคะ เจอกันวันจันทร์ค่ะ จัสมิน : ค่ะอาจารย์ จัสมินตั้งใจอยู่รออาจารย์ตรวจเอกสารการย้ายมหาวิทยาลัยของเธอ เผื่อเอกสารไม่ครบ ขาดตกบกพร่อง หรืออีกฝ่ายต้องการให้เธอแก้ไขอะไรด่วน คนตัวเล็กจะได้รีบจัดการให้ได้ทัน พอเห็นข้อความเช่นนี้ จัสมินจึงรู้สึกโล่งใจเป็นอย่างมาก “กลับบ้านได้สักที” เธอพูดบอกกับตัวเองแผ่วเบา แต่ในตอนนี้ร่างกายกลับรู้สึกปวดฉี่ขึ้นมาดื้อๆ สงสัยจะกินน้ำเยอะไปหน่อย ก็เธอเล่นกินชานมไข่มุกจนหมดแก้วแบบนั้น คนตัวเล็กไม่รอช้า เธอรีบวิ่งเข้าไปยังใต้ตึกของคณะวิศวกรรมศาสตร์โดยเร็ว ร่างบางพยายามมองหาห้องน้ำ เมื่อเห็นสัญลักษณ์อยู่ไกลๆ รอยยิ้มก็ฉายบนใบหน้าสวยทันที แต่เมื่อจัสมินวิ่งมาถึงที่หมาย ดวงตาคู่สวยเบิกกว้างอย่างทันควัน เพราะมีป้ายเขียนติดไว้ว่า ปิดปรับปรุงอยู่ระหว่างการซ่อมแซม ร่างบางยืนหนีบขาบิดไปบิดมา เพราะเธอปวดฉี่จนแทบเล็ด ยิ่งมาอยู่หน้าห้องน้ำแบบนี้มันเหมือนจะพุ่งออกมาอย่างนั้นแหละ หญิงสาวมองซ้ายมองขวาไม่พบผู้คนอยู่บริเวณนี้ ไม่รอช้าเธอตัดสินใจเดินดุ่มๆ เข้าไปยังห้องน้ำชายทันที ผ่านไปสักพักหนึ่ง เมื่อจัสมินจัดการทำธุระส่วนตัวเสร็จสรรพ เธอจึงเปิดประตูออกมา ทันใดนั้นเองดวงตาคู่สวยมองเห็นผู้ชายคนหนึ่งกำลังยืนฉี่อยู่ตรงด้านหน้า สายตาไม่รักดีก็ดันจ้องมองไปยังเจ้ามังกรยักษ์ของอีกฝ่าย นี่มันขนาดของชายไทยเหรอเนี่ย!? โอ้มายก็อด ในขณะที่จัสมินกำลังเบิกตาโพลงโตและอ้าปากค้างกับสิ่งที่เห็นอยู่นั้น อีกฝ่ายก็หันใบหน้าหล่อเหลามาทางเธอพอดี เมื่อเห็นร่างบางเขาจึงอุทานขึ้นอย่างตกใจ “เฮ้ย!!” สิ้นเสียงของเขาจึงทำให้เธอได้สติ อร้ายยย!!! พอได้สติจัสมินก็กรีดร้องขึ้นมาสุดเสียงทันที ทว่าไอ้ผู้ชายคนนั้นดันพุ่งตัวเข้ามาหาเธอแล้วปิดปากเธออย่างรวดเร็ว “อื้อ~” คนตัวเล็กพยายามดิ้นและแกะมือเขาออก เพราะไอ้ผู้ชายคนนี้มันยังไม่ได้ล้างมือ หนำซ้ำก็ยังเอามือที่จับไอ้เจ้านั้นมาปิดปากเธออีกด้วย “อย่าร้อง! เธอเข้ามาให้ห้องน้ำชายเองนะ” เขาพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง แต่จัสมินยังคงดิ้นไม่หยุด ตึก! ตึก! ตึก! คนตัวโตดันตัวจัสมินเข้าไปในห้องน้ำที่เธอพึ่งจะออกมาเมื่อครู่ เพราะเขาได้ยินเสียงฝีเท้าและเสียงพูดคุยของใครบางคนกำลังจะเดินเข้ามาภายในห้องน้ำ