รักลับๆของนายมาเฟีย

ปัง ปัง ปัง ปัง เสียงปืนดังรัวขึ้นหลายนัด "เชี้ยอะไรว่ะเนี่ย" นิคสบถออกมาทันทีที่ได้ยินเสียงปืนดังขึ้น ขณะซ้อมยิงปืนอยู่กับบอดี้การ์ดคนสนิทของพ่อตัวเอง "วิ่งไปดูนายน้อยดิ สัส" เสียงคนสนิทของเควินสั่งบอดี้การ์และรีบวิ่งตามทุกคนออกไป นิครีบวิ่งตามทุกคนไปทันที สวนหลังบ้าน "ป้าวันทา ป้า ป้า ตื่นมาก่อนดิ ป้า คุยกับผมก่อนดิ" ริคที่เสียงสั่นเครื่อพูดขึ้น "ป้า ป้า ฮื้อๆๆๆ ผมขอโทษป้า ตื่นขึ้นมาสิป้า" ริคร้องให้ออกมาเสียงดังมากพอสมควร "นายน้อยครับ วันทามันตายแล้ว" เสียงบอดี้การ์ดพูดขึ้น ไม่นานบอดี้การ์ดก็วิ่งกรูกันเข้ามาเพิ่ม "พาวันทาไปหาหมอสิ ยืนทำอะไรกัน" ริคตะคอกใส่ทุกคน "ไม่ทันแล้วครับนายน้อย วันทามันไปสบายแล้วครับ" "ไม่ ไม่ใช่แบบนี้ มันต้องไม่ใช่แบบนี้ดิ" "มึงสองสองคนไปแจ้งนายใหญ่ และพาคนมาจัดการตรงนี้ด้วย" หัวหน้าบอดี้การ์ดพูดขึ้น "นายน้อยไปกับผมนะครับ" บอดี้การ์ดคนเดิมพูดและจับมือริคเดินออกไปทันที ณ สนามหน้าบ้าน "ฮึกๆๆๆ ฮื้ออออ" เสียง ริคร่ำให้และมองไปที่มือของตัวเอง มีมีแม่บ้านกำลังเอาผ้าชุบน้ำมาล้างทำความสะอาดมือที่เปื้อนเลือดอยู่ "ไอ้ริค ตั้งสติดีๆ มึงใจเย็น" นิคพยายามบอกน้องชาย "เป็นไงกันบ้างมีใครเป็นอะไรไหม" เควินรีบเดินเข้ามาหาลูกชายทั้งสองคนทันที "เพราะคุณ เพระาธุระกิจบ้าๆนั้นของคุณ ทำให้ป้าวันทาต้องตาย" ริคพูดออกมาพร้อมกับยืนขึ้นจ้องหน้าผู้เป็นพ่อ "ไอ้ริค มึงใจเย็นๆดิ" นิคพยายามห้ามน้องชาย "ใจเย็นเหรอว่ะ แมร่งใครมันจะไปใจเย็นไหว กูต้องสูญเสียคนที่กูรักไปอีกกี่คน คุณไม่เคยรักหรือสนใจอะไรเลยนอกจากเรื่องเงินเรื่องธุระกิจของคุณ" ริคพูดออกมา "ไอ้ริค หยุดพูดแบบนั้นน่ะ ถ้าไม่มีธุระกิจพวกนี้ แกจะมีเงินใช้แบบนี้ไหม แกจะได้มีกินมีใช้เสวยสุขอยู่บนกองเงินกองทองแบบนี้หรือเปล่า" เควินตะคอกใส่หน้าริคทันที "เงินสรกปรก" ริคพูดออกมา เพี้ย เสียงเควินตบไปที่หน้าของริค "พ่อ" นิคเรียกผู้เป็นพ่อออกมาด้วยน้ำเสียงที่ตกใจ "หึ ต่อไปนี้คุณกับผม เราขาดกัน เราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก" ริคพูดและวิ่งขึ้นห้องไปทันที "ไอ้ริค ไอ้ริค" นิคเรียกน้องชายและวิ่งตามน้องชายขึ้นไปทันที "นายครับ" บอดี้การ์ดคนสนิทของเควิน เรียกเควินขึ้นทันทีที่เห็นเควินยื่นนิ่งไป "อือ ไม่เป็นไร ให้ทุกคนจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย จัดการศพของวันทาอย่างสมเกียรติ" เควินหันมาบอกคนสนิท "ครับนาย แล้วเรื่องนายน้อย" "อือ ปล่อยมันไป" เควินพูดจบก็เดินไปที่ห้องนั่งเล่นทันที บนห้องของริค "ไอ้ริค" นิคเรียกน้องชายขึ้นเบาๆ "ทำไมคนที่ตายไม่เป็นผม" ริคถามพี่ชายออกมา "ทำไมมึงพูดแบบนั้นว่ะ ถ้าป้าวันทามาได้ยินเขาจะเสียใจมากเลยนะ เขายอมสละชีวิตเพื่อให้มึงอยู่รอด มึงต้องใช้ชีวิตตัวเองให้ดีกว่านี้ ประสบความสำเร็จ ป้าเขาจะได้ภูมิใจ" นิคบอกน้องชายและนั่งลงข้างน้องชายเบาๆ "ผมไม่เหลือใครแล้วพี่ ฮึกๆๆ" ริคเริ่มร้องให้ออกมาอีกรอบ "ทำไมมึงคิดแบบนั้นอ่ะ แล้วกูละ กูไม่ใช่พี่มึงหรือไง" นิคถามน้องชายขึ้น "ก็เหลือพี่แค่คนเดียว" ริคหันมามองหน้านิคและพึมพำออกมา "มีกูแค่คนเดียวก็เกินพอแล้ว กูจะเป็นทุกอย่างให้มึงเอง" นิคบอกน้องชายและโอบกอดน้องชายไว้ "อย่างน้อยมึงก็ยังเหลือพ่อ" "เขาไม่ใช่พ่อของผมอีกต่อไป" ริคพูดเสียงเเข็งๆออกมา "ริค ยังไงเขาก็เป็นพ่อ" "ผมจะไม่พูดถึงเขาอีก" ริคยังยืนยันคำเดิม นิคไม่พูดอะไรต่อ ได้แต่เงียบไป 13 ปีต่อมา "นายครับ" เสียงเดย์เดินเข้ามาหานิค "ว่าไง" "เราตามหาคุณลลิสาเจอแล้วครับ" เดย์รายงานผู้เป็นทั้งนายและเพื่อนสนิทไปในตัว "อือ เจอที่ไหน ไปพาตัวเธอมาที่นี้" นิคออกคำสั่งไป "ผมพยายามแล้ว แต่คุณลลิสาไม่ยอมแถมบอกอีกว่าสัญญาว่าจะหาเงินมาใช้หนี้ให้ครบแต่ขอเวลาหน่อย" เดย์พูดเสียงอ่อยๆออกไป "ถ้าพูดดีๆแล้วไม่มาก็ อุ้มมาเลย เอาเพื่อนสาวของเธอมาด้วย" นิคทิ้งก้นบุหรี่ลงพื้นพร้อมกับเป่าควันออกจากปาก "ครับนาย" เดย์รับคำและเดินออกไปทำตามคำสั่งทันที ครืดดด ครืดดดด ครืดดดด "อือ ว่าไง" นิครับสายริคที่โทรเข้ามา "วันนี้ว่างไหม ไปกินข้าวกันสักมื้อดิ" ริค "กี่โมง" "เที่ยงนี้ได้ไหม" ริค "ทำไมต้องเที่ยงนี้" "ต้นน้ำ แกอย่าดึงแน่นสิ คลายออกนิดดิ มันแน่นไป" เสียงนินิวพูดแทรกเข้ามา "ที่มึงชวนกูไปกินข้าว เพราะต้นน้ำอยู่ตรงนั้นเหรอ" นิค "เปล๊า เปล่าเลยนะ กูแค่อยากชวนมึงไปกินข้าวด้วยกัน ทำไมทุกวันนี้กูชวนมึงไปกินข้าวนี้แปลกเหรอว่ะ" ริคบ่นออกมายาวมากพอสมควร "แต่ว่ะ" "ทำไม ทุกวันนี้มึงไม่คิดจะว่างบ้างเลยเหรอว่ะ หรือกูไม่ใช่น้องมึงแล้ว" ริคพยายามพูดในเชิงน้อยใจพี่ชาย "เอ่อๆๆ ไปก็ไปนัดร้านมากูไปได้แปปเดียวนะ" นิคไม่กล้าที่จะปฎิเสธน้องชายคนเดียวตรงๆ "โอเค แค่กินข้าวเสร็จกลับเลยก็ได้" ริคยังพูดต่อ "อือ งั้นเที่ยงเจอกัน" นิคพูดจบก็วางสายไป "เห้อ อะไรนักหนาว่ะ" นิคพึมพำออกมาพรางนั่งลงที่โซฟาทันที "นายเป็นไรป่าวครับ" เหนือที่เดินเข้ามาถามขึ้น "ไม่มีไร เที่ยงนี้กูจะไปกินข้าวกับไอ้นิค เสร็จก็จะไปคุยเรื่องธุระกิจกับคุณภูริชต่อ เตรียมคนให้พร้อม ตอนกูไปกินข้าวมึงเข้าไปกับกูพอนอกนั้นให้รออยู่ข้างนอก" นิคสั่งงานเหนือทันที "ผมเตรียมทุกอย่างไว้ครบแล้วครับ เหลือแค่นายออกไป" "อือ ดีมาก อีก 30 นาทีค่อยออกไป มึงไปพักบ้างเหอะ วิ่งวุ่นกันตั้งแต่เช้าแล้ว" นิคบอกลูกน้องคนสนิท "ครับนาย" เหนือรับคำและเดินไปนั่งเล่นในห้องอาหารเพื่อรอเวลาออกไปข้างนอก