รักลับๆของนายมาเฟีย

ต้นน้ำ

เย็นวันต่อมา

"ลลิสา 2ทุ่มเราจะออกไปคุยงานข้างนอกกัน เตรียมตัวให้พร้อมฉันจะพาเธอไปด้วย" นิคเดินเข้ามาในบ้านแล้วเจอ ลลิสานั่งอยู่ในห้องครัวพูดขึ้น

"คะ" ลลิสาตอบออกมาและเดินออกไปเพื่อเตรียมตัวทันที

"เหนือ บอกคนจัดห้อง VVIP ไว้จัการเรื่องความปลอดภัยให้ดี" นิคพูดจบก็เดินขึ้นห้องไปทันที

ตู๊ดดดตู๊ดดด ตู๊ดดด

"อือ ว่าไง" ริครับสาย

"วันนี้ชวน นินิว ต้นน้ำมาเที่ยวที่ไนท์คลับไหม พอดีฉันมีคุยงานกับคุณเพลิงนิดหน่อย พอคุยงานจบไอ้แซนจะมาหาพอดี" นิคถามน้องชายขึ้น

"มึงแน่ใจน่ะ นิค ว่าจะเชียร์ให้แซนกับต้นน้ำเขาคบกันจิงๆ มึงจะไม่เสียดายต้นน้ำเหรอว่ะ เขาดูรักมึงน่ะ" ริคยังถามย้ำขึ้นอีกครั้ง

"กูคิดกับต้นน้ำแค่เพื่อน เรื่องความรักกูว่าคนแบบกูไม่สมควรมีความรัก เรื่องของใบบัวยังตามหลอกหลอนกูอยู่เลย ขอเถอะเลิกพยายามกันสักทีมันน่าเบื่อ" นิคพูดออกมาตรงๆ

"ไอ้นิคถ้ามึงปล่อยต้นน้ำไปมึงจะเสียคนที่รักมึงไปเลยน่ะ" ริค

"แล้วมึงคิดว่าถ้ากูยอมคบกับเขาทั้งๆที่กูไม่ได้รักเขา เขาจะมีความสุขเหรอว่ะเขาจะไม่ทุกข์มากกว่าตอนนี้เหรอว่ะ" นิคถามริคขึ้น

"กูแค่อยากให้มึงคิดดีๆ กว่าจะเจอคนที่เขารักเรามากขนาดนี้มันยากนะเว้ย" ริค

"พอเหอะเราคุยเรื่องนี้กันมาหลายรอบแล้ว กูคิดกับเขาแค่เพื่อนจริงๆ" นิค

"หรือว่ามึงมีคนที่ชอบคนใหม่แล้ว" ริคถามขึ้น นิคสะตั้นไปแปปหนึ่ง

"ไว้เจอกันละกันถ้าจะมา" นิคพูดจบก็วางสายไปทันที

นิค:

มีคนที่ชอบคนใหม่เหรอว่ะ ก็ไม่มีน่ะทุกวันนี้แทบจะไม่ได้เจอใครไม่ค่อยได้เจอ คุยกับใคร ยกเว้นวันนั้นวันที่จ้องตาของลลิสา มันรู้สึกหวิวๆนิดๆ แต่ก็ไม่ได้รู้ลึกอะไรมากมายขนาดนั้น แค่ปัญหาเรื่องธุรกิจมันก็มากพอแล้ว ถ้าดึงใครเข้ามาในตอนนี้ทุกมีแต่จะตกอยู่ในอันตราย ไม่ว่าจะทั้งเพื่อน น้อง หรือคนสนิทคนไหนก็ตาม เท่าที่มีอยู่ก็ไม่รู้ว่าจะดูแลได้ทั่วถึงไหม

ณ ไนท์คลับนิคร่วมหุ้นกับแซน

หลังจากคุยเรื่องการค้าเสร็จ นิคก็พาลลิสามาที่ห้อง VVIP ทันที

"มานั่งนี้" นิคบอกลลิสามานั่งใกล้ๆตัวเอง

"ค่ะ??" ลลิสาถามออกไปพรางสงสัย

"สงสัยอะไร มานั่งนี้ วันนี้ฉันมีงานให้เธอทำ" นิคพูดออกมา เพราะตอนนี้ในห้องนี้มีแค่ เหนือ เดย์ ลลิสา และนิคเองที่อยู่ในห้องนี้เท่านั้น

"งานอะไรคะ" ลลิสาถามขึ้น

"วันนี้ฉันจะตัดยอดหนี้ให้ 30 ล้าน เธอมีหน้าที่ที่ต้องบริการฉัน ทำท่าทางเหมือนชอบฉัน ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นเธอต้องอยู่ข้างๆฉันตลอดเวลา" นิคพูดออกมา

"ทำไม" ลลิสากำลังจะถามต่อ

"คิดว่ามันเป็นงานจะได้ไม่อึดอัด นั่งกอดแขนฉันไว้ หยิบนู้นนั้นนี้มาป้อนบ้าง อ้อนบ้าง แค่นี้คิดว่าเธอคงทำได้น่ะ" นิคพูดออกไป เหนือกับเดย์ มองหน้ากันพรางมีคำถามในใจว่านิคต้องการอะไรถึงทำแบบนี้ ทั้งๆที่รู้ว่าถ้าต้นน้ำเห็นภาพแบบนี้ ตัวของต้นน้ำเองคงรับกับภาพที่เห็นไม่ได้

"นาย แต่ว่า" เดย์กำลังจะพูดต่อ

แกร๊กก แอ๊ดดดด เสียงเปิดประตูและมีคนเดินเข้ามา

"ไอ้นิค" ริคมองมาที่นิคและพูดออกมาด้วยสีหน้าตกใจที่มีผู้หญิงนั่งอยู่ข้างๆนิค

"อะไร มีไร มาถึงก็นั่งลงไอ้แซนกำลังตามมา" นิคพูดขึ้น ไม่นานต้นน้ำกับนินิวเดินคุยกันเข้ามาแต่ก็ต้องหยุดชะงักลงทันทีที่เจอผู้หญิงนั่งอยู่ข้างๆนิค

"มานั่งมา" ริคเรียกทั้งสองสาวขึ้น

"แก แก แก แกกก" นินิวพยายามเรียนกต้นน้ำที่สตั้นไปหลายครั้ง จนต้นน้ำรู้สึกตัว

"ห๊ะๆ ว่าไงน่ะ" ต้นน้ำถามขึ้น

"ไปนั่งกัน" นินิวดึงต้นน้ำมานั่งตรงข้ามนิคทันที

"หิวไหม" นิคหันไปถามลลิสาขึ้น

"ไม่หิวค่ะ" ลลิสายิ้มหวานให้นิคทันที

"อยากได้อะไรบอกน่ะ" นิคยังพูดกับลลิสาด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล เป็นน้ำเสียงที่ไม่เคยมีใครเคยได้ยินเลยนอกจากริค

"อ๋อ น้องเขาคือ" ริคถามนิคขึ้น

"ลลิสาไง มึงจำน้องไม่ได้เหรอ" นิคตอบน้องชายออกไป

"ลูกสาวน้าอัจฉราเหรอ" ริค

"ใช่ ตอนี้น้องมาช่วยงานกูที่บ้านแล้วมาอยู่ที่บ้านกับกูแล้วด้วย ไม่มีคุณน้าแล้วน้องเขาก็ไม่มีที่พึ่งกูเลยคิดว่า จะดูแลน้องเขาให้ดีที่สุด" นิคพูดและหันไปยิ้มให้ลลิสาเบาๆ ตอนนี้ต้นน้ำได้แต่นั่งนิ่ง ใช้มือสองข้างบีบเข้าหากันเพื่อสกั้ดกั้นอารมที่ตัวเองกำลังรู้สึกเอาไว้ภายใน

"แก" นินิวเรียก ต้นน้ำขึ้นเบาๆพรางส่งสายตาให้ต้นน้ำเป็นการส่งสัญญาณว่านินิวเห็นใจต้นน้ำและเข้าใจความรู้สึกของต้นน้ำเป็นอย่างดี

"ไหวน่ะแก ฉันขอไปเข้าห้องน้ำแปปน่ะ แกอยู่นี้แระ ฉันไปแปปเดียว" ต้นน้ำปั้นหน้ายิ้มให้นินิวและรีบเดินออกไปทันที ทุกคนมองไปที่ต้นน้ำที่เดินห่างออกไป

ด้านนอกไนท์คลับ

"เชี้ยเอ้ย เลยเวลานัดมาเกือบ 20 นาทีแล้ว ปานนี้ทุกคนรอแย่แล้ว" แซนสบถขึ้นเพราะตัวเองพึ่งจัดการงานของที่บ้านเสร็จ

"ฮึกๆๆ ฮึกๆๆ" เสียงสะอื้นของผู้หญิงคนหนึ่งดังลอยเข้าหูของแซน

"ใครมาร้องไห้แถวนี้ว่ะ" แซนเดินไปตามหาต้นเสียงไปเรื่อยๆ

"ฮึกๆๆ ฮึกๆๆ คนใจร้ายไม่ชอบไม่ว่าทำไมต้องพาคนอื่นมาทำให้เสียความรู้สึกแบบนี้ด้วยน่ะ ฮึกๆๆ" เสียงสะอื้กปนเสียงบ่นพึมพำแทบจะฟังไม่รู้เรื่องดังมาเป็นระยะๆ

"ต้นน้ำเธอเป็นอะไร" แซนที่เดินเข้ามาถามต้นน้ำขึ้น

"ปะ ปะเปล่าน่ะ" ต้นน้ำรีบเช็ดน้ำตาและพยายามจะเดินหนี

"จะหนีไปไหนอ่ะ เป็นอะไร เล่าให้เราฟังได้น่ะ" แซนถามต้นน้ำออกไป

"ไม่มีอะไร" ต้นน้ำ

"คิดว่าเราเป็นเพื่อนคนหนึ่งก็ได้ เกิดอะไรขึ้นไอ้นิคมันทำอะไร" แซนถามออกไปก่อนที่ต้นน้ำจะเดินออกไป

"ฮื้ออๆๆๆ" ต้นน้ำหันหน้าไปหาแซนและโผล่เข้ากอดแซนพรางร้องให้ออกมาเสียงดังมากพอสมควร

"โอ๋ๆๆ ไม่เป็นไรน่ะ ร้องออกมาร้องออกมาให้หมด แล้วค่อยเล่าว่าเกิดอะไรขึ้น" แซนกอดตอบและลูบไปที่หลังของต้นน้ำเบาๆ เป็นการแสดงออกว่าห่วงใย

"ไปที่อื่นไหม เผื่อจะดีขึ้น" แซนถามต้นน้ำขึ้น

"ไปที่ไหน" ต้นน้ำ

"มีที่จะพาไปรับรองต้นน้ำจะรู้สึกดีขึ้น" แซนพูดและจับมือต้นน้ำเดินขึ้นรถไป

ณ ริมทะเล

"ป่ะ" แซนพูดขึ้น

"บ้านใคร" ต้นน้ำถามออกมา ไม่นานก็มีแม่บ้านเดินออกมารับคนทั้งสอง

"บ้านพักตากอากาศเราเอง ปลอดภัยแน่นอน" แซนพูดและเดินลงไปก่อน ตามด้วยต้นน้ำที่เปิดประตูเดินตามแซนลงไป

"ฝากดูแลคุณต้นน้ำด้วยนะครับ พรุ่งนี้เช้าถึงจะกลับ จัดห้องนอน 2 ห้องพอเสร็จงานก็ไปพักผ่อนได้เลย พรุ่งนี้รบกวนมาทำอาหารให้แต่เช้าด้วยนะครับ" แซนสั่งป้าแม่บ้าน ต้นน้ำเดินลงไปที่ชายหาด ไม่นานแซนก็เดินตามมา

"ฮึกๆๆ" เสียงสะอื้นเล็กๆหลุดออกมาจากปากคนตัวเล็กเป็นระยะๆๆ

"เล่าให้ฟังได้ไหมเกิดอะไรขึ้น" แซน

"แซน นายเคยแอบรักใครสักคนไหม ทั้งๆที่รู้ว่าเป็นไปไม่ได้แต่เราก็ยังอยากลองพยายามดูสักครั้ง" ต้นน้ำ

"เคยสิ ยิ่งเวลาเห็นเขาทุกข์ใจ ยิ่งรู้สึกแย่มาก" แซนพูดและมองไปที่ต้นน้ำที่มองทะเลเบื้องหน้าอันกว้างใหญ่ไฟศาล