รักลับๆของนายมาเฟีย

นัดส่งของ

เช้าวันต่อมา

ณ ห้องครัว

"หื้ออ หอมมมจัง" ภารดากับป้าอ้อย พูดขึ้น

"หอมมาก แต่รสชาติยังไม่รู้น่ะ ต้องลองชิม" ลลิสาพูดและใช้ที่คีบหนีบขนมปังที่กำลังร้อนๆๆออกจากถาดมาวางลงไปในจานทันที

"รสชาติไม่ต้องบอกเลย อร่อยแน่ๆ แต่ทำไมมีแบ่งครึ่ง" ภารดาหันไปถามลลิสา

"ก็แบ่งไปให้นายของป้าอ้อยชิมไง เผื่อจะหันมากินขนมกับเขาเป็นบ้าง" ลลิสาพึมพำออกมา

"ฮั่นแน่ๆๆๆ" ภารดา

"ฮั่นนงฮั่นแน่อะไร ไม่มีอะไร" ลลิสารีบหันหน้าเอาถาดไปเก็บทันที

ห้องนอนของนิค

"หอมจังงง หอมอะไรน่ะ ใครทำอะไรแต่เช้า" เสียงพึมพำของนิคที่ยังไม่ลืมตาตื่นจากการหลับไหล

"เชี้ยเอ้ย มาได้กลิ่นอะไรตอนนี้แล้วจะหลับไหมเนี่ย" นิคพึมพำออกมาพร้อมกับหยิบโทรศัพเพื่อมาดูนาฬิกา

"เชี้ย ตี 5 ใครตื่นมาทำไรแต่เช้าว่ะแมร่ง" นิคสบถเพราะกลิ่นที่หอมของขนมปังอบทำให้นิคต้องลืมตาตื่นขึ้นมา นิคจึงตัดสินใจลุกขึ้นไปอาบน้ำทันที

หลังจากอาบน้ำเสร็จ

ก๊อกๆๆ ก๊อกๆๆๆ ก๊อกๆๆ เสียงเคาะประตูห้องนอนนิคดังขึ้น

"เข้ามา" นิคส่งเสียงออกไป

"นาย แย่แล้ว" เดย์เปิดประตูพร๊วดเข้ามาพร้อมกับพูดขึ้นเสียงดัง

"เรื่องอะไรอีกว่ะ" นิคพูดขึ้นด้วยเสียงลำคานเล็กน้อย เพราะตั้งแต่ตื่นมาก็มีทั้งกลิ่น ทั้งเสียงรบกวนตลอด

"คู่ค้าของเราที่จะไปส่งของวันนี้ อยากให้นายไปด้วย" เดย์พูดขึ้น

"ทำไม" นิคหันหน้ามาถามเดย์

"เขาให้เหตุผลว่า มีคนอยากเจอนายครับ"

"อยากเจอฉัน" นิคถามออกไป

"ใช่ครับ"

"แล้วแกคิดว่าไง" นิค

"ผมจัดการเตรียมความพร้อมทุกอย่างไว้แล้วครับ รอนายตอบ ถ้าไปคือทุกอย่างเตรียมพร้อมอยู่แล้วครับ" เดย์

"อือ งั้นก็ตามนั้น ไปก็ไปมันเลือกอะไรไม่ได้นี้หว่า" นิค

"แล้วคุณลลิสา" เดย์ถามขึ้น

"ให้เธอรอที่นี้ ไม่ต้องให้เธอไปด้วยบอกเธอว่าจะไปคุยธุระกิจกับลูกค้า ให้เธอรอที่นี้" นิค

"ครับนาย" เดย์รับคำและเดินออกไปทันที

ณ โกดังร้าง

"สวัสดีครับ คุณอนุทิน คนของผมบอกว่าคุณอยากเจอผมเหรอครับ" นิคเดินลงมาจากรถแล้วถามตรงเข้าประเด็นทันที

"ผะ ผะ ผมโดนบังคับมาอีกทีครับ คุณนิค ผะ ผะ ผมขอโทษครับ" อนุทินพูดตะกุกตะกัก

"ว่ามา ผมจะให้โอกาสคุณครั้งสุดท้าย"

"คุณซี บอกให้ผมให้นัดคุณมาให้เขาเจอ ผมไม่ได้อยากทำแบบนี้ ผมแค่ต้องการให้ลูกกับเมียผมปลอดภัย" อนุทิน

"ผมสัญญาว่าลูกกับเมียคุณจะปลอดภัย" นิคพูดขึ้น

"ขอบคุณมากๆเลยนะครับ เรื่องเงินผมเตรียมมาให้แล้วนี้ครับ ผมขอขนของขึ้นรถเลยนะครับ" อนุทินพูดพร้อมกับยื่นเงินให้เหนือ

"ไอ้เดย์ พาคนไปช่วยลูกเมียของคุณอนุทินหน่อยนะ ทุกคนต้องปลอดภัย" นิคสั่งงานออกไป เดย์ก็เดินออกไปทันที

"ขอบคุณมากนะครับนาย ผะ ผะ ผมไปได้เลยไหมครับ" อนุทิน

"เดี๋ยวสิ จะรีบไปไหน รอฟังสิ่งที่ฉันกับคนที่แกพามาคุยกันก่อนสิ" นิคยิ้มออกมาแต่เป็นการยิ้มที่ทุกคนเห็นแล้วขนลุกกันเป็นแถว

"แต่ว่า" อนุทิน

"เอาน่าา อย่างน้อยก็อยู่เป็นสักขีพยานด้วยกันก่อน เชิญนั่งครับ" นิคพูดออกมาและเชิญอนุทินนั่งลง อนุทินไม่มีทางเลือกจนต้องนั่งลงตามที่นิคบอก

เอี๊ยดดด เสียงรถวิ่งเข้ามาจอด

"สวัสดีครับคุณนิค" ซีเดินลงมาจากรถพร้อมกับแสยยะยิ้มออกมา

"อ้าวผมนึกว่าใคร ที่ไหนก็ลูกชายตัวดีของคุณศหัสนี้เองนะครับ" นิคพูดพรางลุกขึ้นยืน

"ผมก็คือผมไม่เกี่ยวกับพ่อของผม" ซีพูดและจ้องมาที่หน้าของนิค

"อือ แต่คนอย่างผมถ้าได้เก็บ เก็บทั้งตระกูลเพื่อลดศัตตรูเพิ่ม ที่ผมมองข้ามที่ผ่านมาถือว่าให้โอกาสลูกค้าคนสำคัญของผมมากแล้วนะครับ" นิค

"หึ ผมแค่เอาเงินที่พ่อผมติดหนี้ มาคืนทั้งหมด ต่อไปนี้ เราจะเป็นศัตตรูกันโดยถาวรแล้วนะครับ" ซีพูดและแสยยะยิ้มออกมา พร้อมกับลูกน้องของซีเดินถือเช็คมาให้ซีทันที

"ขอบคุณมากๆนะครับ ถ้าคุณต้องการจะเปิดศึกกับผมได้ตลอดหวังว่าพวกคุณทุกคนจะรีบได้กับสิ่งที่จะตามมา" นิคหยิบเช็คที่ซียื่นมาให้และส่งให้ลูกน้องทันที ไม่นานเหนือก็เดินเข้ามากระซิบที่หูของนิคเบาๆ

"เอาละ ผมว่าสมควรแกเวลาที่เราจะต้องแยกย้ายกันแล้ว" นิคยิ้มออกมาเบาๆ

"งั้นผมไปได้แล้วใช่ไหมครับ" อนุทินที่เงียบมานานพูดออกมา

"เดี๋ยวครับคุณรู้ใช่ไหมว่าคุณทำอะไรผิด" นิคถามอนุทินขึ้น

"รู้ครับ แต่คุณนิครับปากแล้วว่าจะปล่อยครอบครัวผมไป" อนุทินพูดขึ้น

"ใช่ครับผมรับปากว่าจะปล่อยครอบครัวคุณไปซึ่งผมไม่ได้รับปากว่าจะปล่อยคุณไป" นิคแสยยะยิ้มมุมปากออกมา

ปัง ปัง ปัง เสียงปืนจ่อยิงไปที่อนุทินจนร่างของอนุทินร่วงลงที่พื้นทันที

"ไอ้นิค" ซีพูดออกมาพร้อมกับลูกน้องของซีเล็งปืนมาทางฝั่งของนิค

"คิดดีๆนะครับ" นิคเดินเข้าไปใกล้ซีอีกหน่อย พร้อมกับลูกน้องของนิคที่เดินเข้ามาใกล้และเล็งปืนไปทางฝั่งของซีที่มีจำนวนน้อยกว่า

"หึ กูฝากไว้ก่อนนะมึง" ซีพึมพำออกมาเบาๆ

"รีบมาเอาคืนน่ะ คนแบบกูไม่ชอบติดค้าง หรือค้างคาอะไรนานๆด้วยสิ" นิคพูดจบก็เดินออกไปทันที

"อ๋อ เก็บศพลูกน้องคุณไปด้วยนะครับแล้วฝากอุทิศส่วนกุศลให้ลูกน้องคุณแทนผมด้วย" เหนือแสยยะยิ้มมุมปากออกมาเบาๆ และเดินตามนิคไปที่รถทันที

ฝั่งซี

"ไอ้นิคกูฝากไว้ก่อนเถอะ กูกับมึงไม่จบแค่นี้แน่ๆ" ซีที่จ้องมองรถของนิคและพึมพำออกมา

"จัดการศพมันด้วย" ซีสั่งลูกน้องคนสนิทออกมา

"ได้ครับนาย" ลูกน้องของซีรับคำและไปจัดการทุกอย่างทันที

"หึ กูบอกแล้วเรื่องนี้ไม่จบง่ายๆหรอก ถ้าไม่มีกูช่วย" ภาคินที่เดินเข้ามาพูดขึ้น

"มึงจะช่วยกูยังไง" ซีหันไปถามภาคิน

"มึงก็รู้บ้านกูก็พอมีเส้นสายเหมือนกัน เรื่องนี้เราต้องคิดให้รอบคอบที่สุดมึงอย่าลืม มึงกำลังจะมีเรื่องกับมาเฟียใหญ่ระดับแนวหน้าเลยน่ะมึง" ภาคินพูดขึ้น

"ก็เพราะกูรู้ไง ทุกคนเลยไม่คิดจะมาช่วยกูเลยสักคน เกรงกลัวในอำนาจของไอ้เหี้ยนั้น" ซีพูดออกมา

"รอเวลา มึงก็ใจเย็นๆหน่อยเราต้องหาจุดอ่อนมันให้เจอถึงจะจัดการมันได้" ภาคิน

"งั้นไปหาเหล้าแดกกันก่อนไป" ซีพูดและเดินไปกอดคอภาคินเดินออกไปพร้อมกันทันที