จอมเย็นชา
1416 Words
ห้างสรรพสินค้า
ณ ร้านอาหาร
"สวัสดีครับคุณนิค" อำนาจคู่ค้ารายใหญ่ที่สุดของนิคได้กล่าวทักทายขึ้น
"เห็นคุณดุจดาว บอกว่าคุณอาให้ไปตามผมมาทานข้าวด้วยวันนี้มีอะไรที่ด่วนมากไหมครับ" นิคที่ยืนอยู่ถามขึ้น
"พอดีคู่ค้ารายใหม่ที่ต้องการติดต่อกับคุณนิคโดยตรง อีกอย่างเป็นว่าที่ลูกเขยผมด้วย ผมเลยอยากแนะนำให้รู้จักกันไว้ครับ" อำนาจ
"ครับ งั้นผมขออนุญาติให้เลขาคนใหม่ที่ต้องมาเรียนรู้งาน มานั่งทานอาหารด้วยกัน หวังว่าทุกคนคงไม่มีปัญหานะครับ" นิคพูดและมองไปที่อำนาจ
"ไม่มีปัญหาครับ เชิญนั่งกันได้เลยครับ คุณนิคมาก่อนเวลารอสักครู่นะครับ" อำนาจพูดและนั่งลงที่เก้าอี้ของตนทันที
"ไม่มีปัญหาครับ" นิคพูดและนั่งหลังพิงเก้าอี้เอนหลัง
"อยากกินอะไรเพิ่มเติมไหม" นิคหันไปถามลลิสา
"ไม่คะ" ลลิสาที่นั่งตัวตรงตอบออกมา
"ไม่ต้องเกรง ไม่ต้องตื่นเต้นทำตัวตามสบาย จดเฉพาะสิ่งที่จำเป็นมีอะไรให้บอก" นิคพูดออกมาเบาๆ ทำให้ได้ยินกันแค่สองคนกับลลิสา
"ค่ะ"ลลิสารับคำ
หลังจากที่คุยกันเรื่องงานหมั้น และแนะนำว่าที่ลูกเขยของคุณอำนาจแล้ว ทุกคนก็มานั่งคุยธุระกินกันต่อโดย ดุจดาวและเอมมี่ ได้ขอตัวแยกออกไปทำธุระก่อน ซึ่งจะเหลือ แค่ นิค ลลิสา อำนาจ และพนิช ว่าที่ลูกเขยของอำนาจเท่านั้น
"เอาละครับ เรื่องของผมก็จบลงไปแล้ว ต่อไปเราคุยเรื่องธุระกิจกันเลยไหมครับ" พนิชถามขึ้น
"ได้ครับ ต้องการอะไร ข้อเสนอยังไงว่ามาได้เลยครับ" นิค
"คุณผู้หญิงคนนี้ เอ่อ" พนิชมองไปที่ลลิสา
"คนนี้ผู้ช่วยผมเองครับ ไม่มีปัญหาอะไรพูดมาได้เลยครับ" นิค
"โอเค งั้นเรื่องอาวุธที่ผมอยากได้"
"อยากได้ไปทำอะไรครับ" นิคถามแทรกขึ้น
"มีลูกค้าไนท์คลับของผมอยากได้"
"ถ้าอย่างนั้นผมขอรายละเอียดนิดหน่อยนะครับ รายละเอียดตรงนั้นเดี๋ยวคุณส่งให้ไอ้เหนือคนของผมๆได้เลยนะครับ" นิค
"ได้ครับ เอาเป็นว่าผมจะจัดการส่งอะไรที่ผมอยากได้ไปที่ลูกน้องของคุณอีกทีนะครับ" พนิช
"ครับ แต่คุณรู้ใช่ไหมครับว่าทำธุระกิจร่วมกับผมและจะเดินลงจากหลังเสือแบบผมยากหน่อย" นิค
"ผมรู้ครับ"
"ครับแล้วผมก็รู้มาอีกทีว่าคุณกับลูกชายของคุณศหัส ร่วมหุ้นเปิดไนท์คลับอยู่นี้ครับ" นิคจ้องมองไปที่หน้าของพนิช
"หึ เก่งนะครับเนี่ยแปปเดียวตามสืบได้มากขนาดนี้" พนิชยิ้มออกมาเบาๆ
"ถ้าคิดจะมาท้าทายระบบผม ขอเถอะครับพวกคุณรับมันไม่ไหวเหรอครับ" นิคพูดจบก็ลุกขึ้นยืนทันที
"มีอะไรที่ผมยังไม่รู้หรือเปล่าครับ" อำนาจถามนิคขึ้น
"ไม่มีครับคนที่รุ่นราวคราวเดียวกัน ชอบพูดเล่นหยอกล้อกันแบบนี้แระครับ จริงไหมครับคุณพนิช" นิคแสยยะยิ้มมุมปากและถามพนิชขึ้น
"ใช่ครับ ไม่มีอะไรหรอกครับคุณพ่อ ผมคงต้องขอตัวก่อนนะครับพอดีมีธุระต่อ" พนิชกล่าวอำลาทุกคนและเดินออกไปทันที ต่างฝ่ายต่างแยกย้ายกันไป
ฝั่งนิคที่แยกตัวออกมาแล้ว
"จะไปซื้ออะไรไหม" นิคถามลลิสาขึ้น
"คือว่า"
"อยากไปซื้ออะไรก็เดินนำไปเลย เร็วๆด้วยเสียเวลา" นิค
"คะ ขอไปซื้อของใช้ส่วนตัวนิดหน่อยน่ะคะ" ลลิสา
"อือ เดินนำไปเดี๋ยวฉันเดินดูของแล้วจะเดินตามไป" นิค
"คะ" ลลิสารีบเดินไปเข็นรถเข็นและเดินเช้าไปที่ช่องอุปกรณ์ทำเค้ก ทำขนมหวานในส่งที่เธอชอบ
"นาย ปรกตินายไม่เคยมาเดินซื้อของเองน่ะครับ" เดย์
"ก็วันนี้กูอยากซื้อนิ" นิคพูดจบก็เดินตามลลิสาออกไปทันที
"แปลกว่ะ ปรกติไม่เคยเห็นนายมาเดินห้างแบบนี้ วันนี้เกิดอะไรขึ้นว่ะ" เหนือถามขึ้น
"คงไม่อยากให้ลลิสา เดินคนเดียวแระคงกลัวมีอันตรายอย่าลืมเรื่องไอ้อาชายังไม่จบ" เดย์
"อือ อันนี้มีเหตุผลเป็นไปได้" เหนือพูดจบก็เดินตามนิคออกไปทันที
หลังจากเลือกซื้อของกันเสร็จ
บ้านของนิค
ฝั่งของลลิสา
"กลับมาแล้วคะ นี้ๆมีของมาฝากด้วย" ลลิสาวิ่งเข้ามาในครัว
"อะไรที่บอกว่ามีของมาฝาก" ภารดา
"ก็อุปกรณ์ในการทำคัฟเค้กแสนอร่อยของเราไง" ลลิสา
"นี้แกอย่าบอกน่ะว่า" ภารดาหยุดคำพูดไว้แค่นี้
"ใช่ ฉันจะคิดค้นสูตรใหม่เผื่อได้ทำขายไง" ลลิสา
"เอาเวลาไหนไปทำขาย แกจะใช้หนี้คุณนิคหมดตอนไหนก็ไม่รู้" ภารดาถามขึ้น
"คนเราอยู่ได้ด้วยความหวังนะแก เราต้องมีหวังว่าสักวันเราจะได้เป็นอิสระ" ลลิสายิ้มให้เพื่อนรัก
"หึ ฉันจะรอดูไม่ใช่อยู่ใกล้กันไปใกล้กันมาชอบกันนะเว้ย" ภารดาแซวเพื่อนรักขึ้น
"บ้าดิ เขาเป็นใครแก เขาเป็นเจ้าหนี้ ฉันเป็นลูกหนี้อีกอย่าง ท่าทางเย็นชาแบบเขารักใครไม่เป็นหรอก" ลลิสา
"เขาอาจจะไม่ได้ชอบแก แต่ลลิสาฉันกลัวว่าแกจะไปหลงชอบเขาอะดิ ชายหญิงอยู่ใกล้ชิดกันมีเหรอ ที่มันจะไม่คิด" ภารดา
"ไม่หรอกแก เชื่อฉันเถอะมันไม่มีทางเป็นไปได้หรอก" ลลิสา
"จ๊ะแม่คุณ มั่นใจนักน่ะ" ภารดายิ้มให้เพื่อนรักและช่วยกันยกของจัดเก็บเข้าที่
ฝั่งนิค
"คืนนี้กูจะไปที่โกดัง เตรียมทุกอย่างให้พร้อม" นิค
"นายจะไปตอนกลางคืนเหรอครับ" เหนือถามนิคขึ้น
"อือ ทำไมมีปัญหาอะไร" นิคยังถามต่อ
"ไม่มีปรกติผมไม่เคยเห็นนายอยากไปไหนตอนกลางคืน" เหนือ
"แล้วกลางวันไปได้หรือไงเล๊า ลลิสาพึ่งมาทำงานด้วยไว้ใจได้แค่ไหนยังไม่รู้ มึงจะให้กูพาเขาไปด้วยหรือไง" นิค
"อ๋อ โอเคครับนาย จะออกไปตอนไหนครับ"
"อีกครึ่งชั่วโมง"
"ครับนาย" เหนือเดินออกไปเตรียมคนทันที
"เอาตรงๆมีอะไรที่ไม่ได้บอกไหม ปรกติไม่เคยเห็นออกไปข้างนอกตอนกลางคืน ไม่สบายใจอะไรหรือเปล่า" เดย์ถามขึ้น
"ไม่มี"
"อย่ามาโกหก ปรกตินายไม่ใช่คนแบบนี้" เดย์
"ไม่มีใครอยู่แล้วคุยกับกูปรกติก็ได้" นิคหันไปบอกเดย์
"เล่ามามีอะไรไม่สบายใจ หรือเห็นฉันเป็นแค่ลูกน้องจริงๆ" เดย์จ้องไปที่ตาของนิคและถามขึ้น
"เปล่ากูแค่รู้สึกไม่ค่อยดีว่ะ"
"ยังไง"
"ไม่รู้สึกยังไงไม่รู้ มันแปลกๆ"
"แปลกยังไงว่ะ มึงเป็นอะไรของมึงเนี่ย" เดย์ถามนิคขึ้น
"กูดูเป็นยังไงในสายตามึงว่ะ" นิคตัดสินใจถามเดย์ออกไป
"มึงก็คนเหี้ยๆ คนหนึ่งที่ทำทุกอย่างได้เพื่อให้ได้ในสิ่งที่มึงต้องการมา" เดย์
"ไอ้สัส ได้ทีเอาใหญ่" นิคพึมพำออกมา
"ไอ้เชี้ย ก็กูพูดความจริง" เดย์
"ไปออกไปกันได้แล้ว กูมีของล๊อคใหม่มาให้มึงลอง" นิคแสยยะยิ้มมุมปากและเดินกอดคอเดย์ออกไปทันที
(เล่าท้าวความก่อนเดย์จะได้มาเป็นลูกน้องของนิค เดย์เคยช่วยชีวิตนิคไว้ตอนที่หนีตายจากมาเฟียท้องถิ่น โดยเดย์ไม่รู้เลยว่านิคคือใคร ตอนนั้นเดย์เป็นเด็กกำพร้าคนหนึ่งที่พ่อแม่ตายหมด จนมาพบกับนิคและสาบานเป็นเพื่อนรักกันจนวันตาย จนได้กลายมาเป็นคนสนิทที่สุดของนิคในวันนี้ ทั้งสองคนสนิทกันมาก บ่อยครั้งที่มีหลุดพูดกูมึงกันต่อหน้าบอดี้การ์ดๆคน แต่ทุกคนในบ้านก็รู้ว่าเดย์สำคัญกับนิคมากแค่ไหน เหมือนเป็นคนในครอบครัวนี้เลยก็ว่าได้ ส่วนเหนือเป็นลูกชายของบอดี้การ์ดคนสนิทของเควิน ทำให้ทั้งสามคนผูกพันธ์และรักกันฉันพี่น้องนั้นเอง)
- Writer
