บทที่8 สก๊อยตัวแม่
1471 Words
เมียบำเรอมาเฟีย
บทที่8 สก๊อยตัวแม่
"คิน! ผู้หญิงคนนี้มันเป็นใคร?!" หญิงสาวร่างโปร่งสูงแต่งตัวเป็นผู้หญิงที่ทันสมัย แต่สำหรับชลธิชา มันดูจืดฉืดสิ้นดี
"ต๊ายตาย นี่ใครเหรอคะเสี่ย ทำไมดูแต่งตัวเชยจัง" ชลธิชาหัวเราะเยาะเย้ยใส่ผู้หญิงที่มาใหม่พร้อมเกาะแขนเขาแน่นกว่าเดิม
"นี่แก!" มิตาโกรธจนตัวสั่นที่ผู้หญิงต่ำต้อยมาด่าเธอซึ่งๆหน้า แบบนี้เธอจะยอมได้ยังไง!
"หยุดพอกันทั้งคู่!" เสียงเข้มใหญ่ตวาดสั่งประโยคเดียวทำเอาสองสาวที่ปะทะอารมณ์เดือดด้วยสายตาจึงต้องยุติลง
"มิตาร้อนใจเมื่อเห็นว่าคินกล้าพาผู้หญิงคนอื่นที่ไม่มีหัวนอนปลายเท้ามายังบริษัทแถมยังทำทีท่าสนใจแม่นั่นอีก แบบนี้จะไม่ให้เหล่าพนักงานของคินเข้าใจว่าอย่างไรล่ะ"
"ฉันก็แค่พาเธอมาทำงานก็แค่นั้น เธอจะมาทำงานเป็นผู้ช่วยส่วนตัวของฉัน เข้าใจตรงกันล่ะคุณมิตา" อาคินให้เกียรติทั้งสองคน ตำแหน่งนี้พิเศษที่เขาเพิ่งเพิ่มขึ้นมาใหม่ๆ
"เข้าใจชัดเจนนะคะคุณมิตา ฉัน ชลธิชาเป็นคนพิเศษของเสี่ยเขาก็ต้องได้รับตำแหน่งที่พิเศษกว่าใคร จริงไหมคะเสี่ย" พลางเงยหน้ามองหน้าเขา
"สนุกนะที่ปั่นหัวเสี่ยเล่นเนี่ย" เขาพึมพำเบาๆให้ได้ยินเพียงสองคน ยิ่งทำให้คู่หมั้นคู่หมายโกรธมากขึ้นเป็นสองเท่า
"นังหน้าด้าน! มานี่!" มิตาทนไม่ไหวจึงตรงปรี่เข้ามากระชากหัวเธอแล้วฟาดตบใส่เต็มแรง
เพี้ยะ!
"มิตา!" ชายหนุ่มตกใจมากที่เห็นคู่หมายของเขาฟิวส์ขาดได้ถึงเพียงนี้
"ตบมาก็ตบกลับเว้ย!" ชลธิชาไม่ยอมถูกรังแกฝ่ายเดียว หมดยุคนางเอกอ่อนแอแล้ว!
เพี้ยะ! ฝ่ามือตบของนางร้ายฟาดลงใส่หญิงสาวคนนั้นอย่างไม่ยอมเช่นกัน
"นี่แกกล้าตบฉันเหรอ!" มิตาโกรธมากพร้อมสวนตบกลับทันทีแต่มีหรือจะสู้แรงอึดของชลธิชาได้
เพี้ยะ เพี้ยะ เพี้ยะ!
"ฉันนี่แหละตัวแม่ของสก๊อยทุกสถานบัน ตบมาเป็นตบ" กระหน่ำซัดตบใส่รัวๆ คนอย่างชลธิชา สก๊อยยังต้องเรียกว่าแม่!
"กรี๊ด! อีผีบ้า โอ๊ย! ช่วยมิตาด้วย"
"เรียกใครก็ไม่มีใครช่วยได้หรอกย่ะ" เธอทั้งจิกทั้งตบทั้งกระชากผมให้ยุ่งเหยิน จนเรียกได้ว่าไม่เหลือสภาพคงเดิมได้
"ชล! หยุดเดี๋ยวนี้!" ชายหนุ่มพยายามห้ามปราบเด็กของเขาแต่ไม่ได้ผล
"ไม่!" ตอนนี้จะเอาช้างมาฉุดก็ฉุดเอาไว้ไม่อยู่ เลือดนางร้ายวอลเลย์บอลกำลังพุ่งพล่าน ตบเอาตบเอา
เพี้ยะ เพี้ยะ เพี้ยะ!
"ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้อีบ้า!" มิตาสู้แรงอีกฝ่ายไม่ไหวจึงถูกกระทำแต่ฝ่ายเดียว ชลธิชาเห็นว่าอีกฝ่ายมีสีหน้ารอยแดงจากฝ่ามือตบของเธอจึงพอใจ
ผลั่ก!
"ฉันก็ไม่อยากจับตัวคุณหรอก ถ้าคุณไม่มาตบฉันซะก่อน" เธอออกจากตัวผู้หญิงที่มาหาเรื่องก่อนด้วยสายตาไม่เกรงกลัวความผิด เพราะเธอไม่ได้ทำผิดอะไรแค่ป้องกันตัว
"อีบ้า! คินต้องไล่มันออกไปเลยนะคะ ดูสิมันทำกับมิตาจนน่วมไปหมดเลยค่ะ" มิตารีบเข้ามาออเซาะชายหนุ่มอย่างเจ็บใจแค้น เธอจะต้องเอาคืนนังผู้หญิงหน้าด้านคนนี้ให้ได้!
"มิตา คุณกลับไปก่อนเดี๋ยวทางนี้ฉันจะจัดการเอง"
"แต่ว่า" เธอกำลังจะแย้งแต่ถูกสายตาคมกริบจ้องมองตาขวางใส่เธอที่ถูกกระหน่ำซ้ำตบจากเด็กใหม่ของเขา
"กลับไปก่อนเถอะมิตา ฉันเป็นเจ้าของบริษัทฉันจะจัดการกับลูกน้องเอง" สายตาดุดันนั้นทำให้คู่หมายต้องยอมจำนน
"ก็ได้แต่คินต้องจัดการกับมันนะคะ ไม่อย่างนั้นมิตาไม่ยอมจริงๆด้วย" มิตาผูกใจเจ็บแค้นกับผู้หญิงอวดดีคนนั้น เรื่องนี้ต้องถึงหูคุณแม่ของเขา
ปัง!
เสียงปิดประตูดังอย่างแรงพร้อมพายุโมโหของสาวเจ้าที่ออกไปเมื่อครู่นี้ ชลธิชายิ้มเยาะสะใจที่ตบสาวเจ้าคนนั้นได้
"หึ! สะใจจังเลยค่ะเสี่ย รู้จักหนูน้อยไปแล้ว หนูนี่แหล่ะสก๊อยตัวแม่ ฮึ!"
"ชลธิชามานี่เลย" เขาทนความแสบซ่านของเธอไม่ไหวจึงต้องจัดการเสียซะให้เข็ดหลาบ
"ว้าย! เสี่ยจะลงโทษหนูเหรอ คุณมิตาเข้ามาตบหนูก่อนนะ" ร่างบางถูกเขากระชากลากถูมายังนั่งเก้าอี้ประธานแถมยังบังคับนั่งตักเขาอีกด้วย สองมือหนาโอบเอวคอดกิ่งรัดเอาไว้แน่นหนา
"ก็เด็กมันดื้อก็ต้องกำราบมันให้เข็ดหลาบซะบ้าง หนูไม่ควรทำแบบนี้กับเธอ มันดูไม่ดี" เขาพยายามอบรมเด็กให้อยู่ในโอวาทแต่ไม่ได้ผล
"คุณมิตาเข้ามาตบหนูชลก่อนนะเสี่ย จะให้หนูอยู่เฉยๆให้เขาตบอยู่ฝ่ายเดียวไม่ได้!"
"แต่หนูทำแบบนี้ก็อาจทำให้เสี่ยพลอยเดือดร้อนไปด้วย มิตาเป็นคู่หมั้นคู่หมายของเสี่ยที่ทางพวกคุณแม่จับคู่เอาไว้แต่เด็ก แต่เสี่ยไม่เคยสนใจหรือพิศวาสเขาเลยสักนิดเดียว มีแต่เขานั่นแหล่ะที่คอยกำจัดเด็กๆที่เสี่ยเลี้ยงเอาไว้ เสี่ยเป็นห่วงหนูนะ" คำพูดลอยๆของเขาทำเอาใจเธอแอบเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ
"แล้วเสี่ยมาบอกหนูทำไม หนูไม่อยากรู้เรื่องของเสี่ยสักหน่อย" เธอทำท่าวางฟอร์มจัดแต่เก็บข้อมูลของเขาอยู่เงียบๆ จะได้รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นร้ายกาจมากแค่ไหน
"ไม่อยากรู้ก็ไม่เป็นไร แต่เสี่ยต้องลงโทษเด็กดื้อคนนี้หน่อย โทษฐานที่ไม่เชื่อฟัง" มือหนารุมลามในตัวเธออย่างจาบจ้วง เธอบิดเร้าด้วยความเสียว
"โอ๊ย! เสี่ยอ่ะ" หญิงสาวถูกเขาล้วงกระโปรงเคล้นคลึงของสงวน รู้ว่าจะโดนเขาลงโทษยังไง
"ถ้าเสี่ยอดอยากขนาดนี้ หนูยอมให้จัดการเลย" ชลธิชายิ้มหวานฉ่ำ
"จริงงั้นเหรอ" สายตาแวววาบเป็นประกายทันที เขาทนแรงความยั่วยุไม่ไหวจึงพาเธอไปยังห้องนอนส่วนตัวทันที
ปัง!
'จะต้องกำราบเขาให้อยู่หมัดให้ได้!' ชลธิชาคิดแผนการจับผู้ชายรวยๆเอาไว้ด้วยร่างกายเสน่ห์เย้ายวนของเธอ เขาจะต้องหลงใหลในตัวเธอจนโงหัวไม่ขึ้นเลยล่ะ!
.
.
.
มิตาผูกใจเจ็บแค้นที่ถูกผู้หญิงคนนั้นตบเธอจนหน้าบวมช้ำไปหมด มิหนำซ้ำอาคินยังไปปกป้องมันอีก เรื่องผู้หญิงคนใหม่ของเขาอย่าให้คุณแม่เขาต้องรู้เรื่อง เธอจะจัดการมันให้กระเด็นออกไปจากชีวิตเขาแบบไม่มีที่ยืนในสังคม! เหมือนกับทำเด็กอื่นๆของอาคิน
"นังชลธิชา! ฉันไม่ยอมให้แกแย่งคินไปจากฉันเด็ดขาด" มือบางลูบใบหน้าที่มีรอยช้ำแดงจากมันอย่างเคียดแค้น
"กูจะเอาคืนให้สาสม" มือเรียวกดโทรศัพท์ต่อสายใครบางคน สักพักคนในปลายสายก็กดรับ
(มีอะไรให้พวกผมรับใช้ครับคุณมิตา)
"ฉันอยากให้พวกแกช่วยจัดการผู้หญิงคนหนึ่งให้หน่อย คงไม่เหลือบ่ากว่าแรงใช่ไหม"
(ถ้าคุณมิตาสั่งมา พวกผมก็ยินดีครับ)
"เดี๋ยวฉันจะนัดพวกแกอีกทีว่าลงมือจัดการมันตอนไหน แค่นี้ก่อนล่ะ" เธอวางสายก่อนจะจัดการทำแผลด้วยตัวเอง เวลานี้พ่อแม่เธอไม่อยู่บ้านต้องไปทำงานที่บริษัทจึงไม่มีใครสงสัย
"นังนั่นมันเป็นใคร ทำไมถึงฤทธิ์เยอะนัก ซี้ดแสบ" เธอมองตัวเองบนกระจกอย่างเจ็บใจ ผู้หญิงคนนั้นไม่ธรรมดากว่าที่เคยเจอมา ทำไมไม่ใช้แผลนี้ให้เป็นประโยชน์
"เรื่องนี้จะต้องถึงหูคุณหญิงราตรี!"
.
.
.
@ย้อนกลับมาที่บริษัท
อาคินอุ้มพาร่างเด็กที่แสบสุดฤทธิ์เข้ามาที่ห้องนอนส่วนตัวของเขาที่ติดอยู่กับห้องทำงาน สร้างเอาไว้พักผ่อนและพาสาวมาระเริงรักเช่นอย่างวันนี้
"เสี่ยพูดจริงเหรอ หนูแค่พูดล้อเล่นเฉยๆนะ" หญิงสาวหน้าซีดเผือกเมื่อคิดว่าคงไม่รอดพ้นจากราชสีห์อย่างเขาแน่นอน
"คนอย่างเสี่ยคิน พูดจริงและทำจริง!" ชายหนุ่มยิ้มกรุ้มกริ้มเมื่อเห็นชุดรัดรูปของเธอที่ยั่วน้ำลายเขายิ่งนัก
ริมฝีปากหนาเข้ามาทาบทับกลีบปากนุ่มพลางจูบดูดดื่มพร้อมมือหนากวาดร่างกายตรงหน้าอย่างคลั่งไคล้
อื้ม~~ จ๊วบ จ๊วบ อ่าส์......
- Writer
