บทที่7 เด็กใหม่ของเสี่ย
1442 Words
เมียบำเรอมาเฟีย
บทที่7 เด็กใหม่ของเสี่ย
[ต่อจากตอนที่แล้ว]
"กินยาเสร็จแล้วก็อาบน้ำแต่งตัวใหม่ เสี่ยจะพาหนูไปที่บริษัท" อาคินเอ่ยด้วยสีหน้าเรียบ
"ไปทำไม?" เธอทำหน้างงแปลกใจ
"อ้าว ก็เสี่ยซื้อตัวหนูมาตั้งเยอะจะให้มาอยู่เฉยๆคงไม่ได้หรอก หนูต้องมาทำงานเป็นผู้ช่วยส่วนตัวของเสี่ยด้วย เข้าใจไหม" เขาสั่งเป็นผู้เผด็จการเธอทุกอย่าง ก็แหง๋แหละในเมื่อเขาเป็นเจ้าชีวิตของเธอ จะทำอะไรก็ได้!
"ก็ดีเหมือนกันนะคะเสี่ย ยิ่งหนูชลได้ทำงานกับเสี่ยได้เร็วแค่ไหนยิ่งได้เรียนรู้งานจากเสี่ยมากขึ้นยังไงล่ะค่ะ" ชลธิชาแกล้งพูดหวานเอาอกเอาใจเขาเพื่อความอยู่รอดและอิสระของเธอที่อยู่ไม่ไกลเอื้อม เสี่ยนี้แพ้ลูกอ้อนของเด็กเอ๊าะๆอย่างเธอยิ่งไปได้สวย
"รีบแต่งตัว เสี่ยจะลงไปรออยู่ด้านล่าง ให้เวลาไม่เกิน15นาที ทุกอย่างต้องเรียบร้อย" เขาแอบแปลกใจว่าทำไมม้าพยศดื้อตัวนี้ถึงได้เปลี่ยนไปจากหน้ามือเป็นหลังมือ แต่ก็ดีเขาจะได้สบายใจลงหน่อย
"รับทราบค่ะเสี่ยคิน" เธอเสแสร้งยิ้มแย้มต่อหน้าเขา พอลับหลังเขาไปกลับเบ้ปากใส่อย่างหมั่นไส้
"ชิ! คิดว่าฉันจะหลงกลนายหรือไง อีตาหื่น! ฉันก็แค่ทำตามที่นายสั่งก็แค่นั้นแหล่ะ"
...............
อาคินยืนพิงรถสปอร์ตคันหรูเพิ่งถอยมาเมื่อวานนี้เอง รอเด็กใหม่ของเขาอยู่ นี่ก็ผ่านมา20นาทีแล้วยังไม่ลงมาสักที เดี๋ยวเหอะ! ลงมาเมื่อไหร่จะว่าซะให้เข็ด โทษฐานที่ลงมาสายเกินเวลาที่กำหนด
"มาแล้วค่ะเสี่ยขา~" นั่นไง บ่นถึงก็มาโน้นปั๊บ เสียงหวานใสมาแต่ไกลเชียว
"ทำไมถึงมาช้า เสี่ยบอกแล้วไงว่า...." เขาหันหน้ามาจะต่อว่าเธอกลับหยุดพูดชะงักพร้อมกวาดสายตามองเธออย่างตกตะลึง
"เป็นไงบ้างคะเสี่ย ถึงกับตะลึงเลยเหรอ?" เธอแอบหวั่นใจว่าจะแต่งตัวให้เขาถึงพูดไม่ออกเพราะเธอแต่งตัวแทบจะเสียวไส้เลยทีเดียว แต่เธอก็แต่งตัวแซ่บหลุดโลกจนชินแล้ว
"ไปเปลี่ยนชุด! ชุดไปทำงานไม่ใช่ชุดเต้นยั่วร่านผู้ชายไปทั่ว!" อาคินแทบระเบิดออกมาเมื่อเธอเต้นยั่วยวนเซ็กซี่ มันทำให้เขาโมโหแทน
หึ! พอจะได้ออกไปข้างนอกก็กระริกระรี้อยากเต๊าะหนุ่มใหม่จนสั่น!😤
"ชุดทำงานที่ว่าคือชุดต้องใส่ปิดโน่นปิดนี้เหรอ หนูใส่แล้วมันอึดอัดจะตาย ใส่เปิดทั้งบนทั้งล่างยังหายใจคล่องแคล่วกว่าค่ะเสี่ย" เธอในชุดเดรสสั้นสีแดงเพลิงพร้อมแต่งหน้าจัดจ้านไม่เหมือนเด็กเสี่ยหลายคนที่ชอบแต่งตัวจืดจ้าน ไม่มีรสชาติ แบบนั้นมันไม่แซ่บ!
"ชลธิชา!" เขาชักจะทนไม่ไหวกับความยั่วโมโหของเสือสาวคนนี้ จะยั่วโมโหเขาให้อกแตกตายไปถึงไหน
"ทำไมล่ะคะ หรือว่าเสี่ยหึง?" เธอแอบยิ้มสะใจที่สามารถปั่นหัวเขาได้ เป็นแบบนี้ก็ดีสิจะได้จับเขาให้อยู่หมัด!
"หนูอย่าทำให้เสี่ยโมโหไปมากกว่านี้ ไปเปลี่ยนชุดแล้วเราจะไปบริษัทด้วยกัน สายเกินไปแล้ว" เขามองดูเวลาบ่งบอกว่าใกล้ถึง10โมงแล้ว มัวแต่เสียเวลากับนางบำเรอที่เรื่องมาก
"หนูไม่ไปเปลี่ยนชุดเด็ดขาด!" หัวเด็ดตีนขาดยังไงเธอก็ไม่ยอมเปลี่ยนชุด เพราะชุดนี้เธอตั้งใจเลือกเองกับมือและชอบมากเสียด้วยถือเป็นชุดโปรดเลยล่ะ เขาถอนหายใจออกมากับความดื้อรั้นของเธอเหลือเกิน
เธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่ทำให้เขาเสียศูนย์ได้ขนาดนี้.....
"ก็ได้! รีบขึ้นรถได้แล้วเดี๋ยวสายกว่านี้" ขืนชักช้ามีหวังได้เข้าบริษัทตอนบ่ายแน่ๆมัวแต่ติดพันนางบำเรอสดใหม่จนไม่เป็นที่ทำการ!
"เสี่ยใจดีที่สุดเลยค่ะ จุ๊บ" เธอดีใจจนลืมตัวเผลอเขย่งจุ๊บปากเขาก่อนจะรีบขึ้นรถด้วยสีหน้าอมชมพูขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว
เขาลูบปากอย่างเบาๆด้วยความรู้สึกบางอย่างที่เริ่มก่อตัวในใจโดยที่ไม่รู้ตัวเช่นกัน
เจ้าพ่อคาสิโนว่ากำลังจะมีความรัก?!
.
.
.
@บริษัทของเสี่ยคิน
รถสปอร์ตคันสีดำหรูของเจ้าของบริษัทยักษ์ใหญ่แห่งนี้ ชายหนุ่มผู้มีหน้าตาดีเป็นเอกลักษณ์สามารถดึงดูดผู้หญิงมากมายหลายตาสนใจเขาได้ในชั่วพริบตา แต่เขาไม่เหลียวแหลผู้หญิงหน้าไหนสักคนเดียว สนใจแต่เด็กใหม่ของเขาคนนี้เท่านั้น!
"ลงมาได้แล้ว" อาคินเรียกเด็กใหม่ของเขาที่ทำตัวจองหอง อวดดีกับเขาตั้งแต่ที่นั่งรถมาแล้ว แต่เธอยังเชิดหน้าชูคอนั่งนิ่งๆ
"ไม่ยอมลงมาดีๆใช่ไหม ได้!" เขายกยิ้มเจ้าเล่ห์ ดี! เขาจะทำให้เธอโชว์ต่อหน้าคนทั้งบริษัทเลย!
"ว้าย! เสี่ยทำอะไรหนู" เธอแทบช็อคเมื่อถูกเขาช้อนอุ้มในท่าเจ้าสาวต่อหน้าพนักงานในบริษัททุกคน เขาไม่อายหรือไง!
"ไม่ยอมลงมาดีๆก็ต้องเอาแบบนี้แหล่ะ" เขาไม่ยอมฟังคำพูดของเธอสักนิด
ภาพท่านประธานCEOอุ้มสาวร่างบางชุดแดงเปรี๊ยวจี๊ดเข้ามาข้างในบริษัท เหล่าพนักงานที่เห็นต่างสนใจกับผู้หญิงที่โชคดีคนนั้นว่าเธอเป็นใคร เป็นอะไรกับท่านประธานถึงได้รับความใส่ใจขนาดนี้ แม้แต่คู่หมั้นคู่หมายของท่านยังไม่ได้รับการดูแลใส่ใจถึงขนาดนี้ด้วยซ้ำไป
ชลธิชาไม่กล้ามองสายตาคนรอบข้างว่าจะคิดยังไง เอาแต่มุดหัวหลับตาซุกหน้าเข้าไปในอกแกร่งที่แสนอบอุ่นถึงขั้วหัวใจ ข้างในเธอเต้นแรงมาก
"เรื่องนี้ต้องถึงหูคุณมิตา!" เสียงซุบซิบของเหล่าพนักงานด้านล่างไม่ทำให้เขาสนใจ!
.
.
.
"ถึงแล้ว" เขาเห็นเธออายต่อหน้าคนทั้งบริษัท เธอรีบออกมาจากอกแกร่งที่ซุกเพลินไปหน่อย เห็นว่าพ้นจากสายตาพิฆาตทั้งหลายแล้วโล่งอก
"นี่ปล่อยหนูลงได้แล้วเสี่ย"
"เอ้าเหรอ นึกว่าอยากจะอยู่ในสภาพแบบนี้นานๆซะอีก ปล่อยก็ปล่อย" ชายหนุ่มแกล้งโยนเธอใส่โซฟาเต็มแรง เธอถึงกับจุกเสียดไม่น้อย
"เสี่ย!" หญิงสาวหน้ามุ่ยกำลังจะเอาเรื่องแต่มีคนเคาะประตูเข้ามาเสียก่อน
ก๊อก ก๊อก
"แจ่มใสเองนะคะ" เลขาวัยกลางคนของอาคิน ผู้สอดรู้สอดเห็นเรื่องเจ้านายทุกเรื่องและอยู่เข้าข้างกับคู่หมั้นคู่หมายของเขา
"เข้ามา" เขาเองก็มีเรื่องจะบอกเลขาเก่าที่ทำงานรับใช้บริษัทนี้ตั้งแต่รุ่นคุณพ่อแล้ว
"ขออนุญาตค่ะท่านประธาน คือแจ่มใสเอางานมาให้ท่านเซ็นค่ะ" พูดกับเขาแต่สายตาหันมองสาวเจ้าที่มาใหม่ที่แต่งตัวโป๊เกินไปสำหรับรุ่นป้าอย่างเธอ แอบสงสัยว่าเป็นใคร? เป็นอะไรกับเจ้านายหนุ่มหล่อคนนี้
"อืม...อ้อ ฉันจะให้เด็กใหม่ของฉันให้มาทำงานเป็นผู้ช่วยส่วนตัวของฉัน
เธอชื่อชลธิชา รู้จักกันเอาไว้สิ" อาคินแนะนำผู้ช่วยคนใหม่ให้เลขารับรู้เอาไว้ก่อนจะหันไปหาเด็กใหม่ของเสี่ยสายเปย์อย่างเขา
"ส่วนนี่คุณแจ่มใสเป็นเลขาคนเก่าแก่ของเสี่ย หนูรู้จักกันเอาไว้เผื่อจะได้ทำงานร่วมกันอีกนาน"
"สวัสดีค่ะคุณแจ่มใส ยินดีที่ได้ร่วมงานกัน ฉันชื่อชลธิชาหรือเรียกว่าชลเฉยๆก็ได้ค่ะ" เธอส่งยิ้มเป็นมิตรให้ แต่ดูเหมือนว่าเลขาของเขาไม่ชอบขี้หน้าเธอนัก
"ยินดีเช่นกันค่ะคุณชล" แจ่มใสรีบสำรวจทางสายตา จะต้องรีบไปรายงานคุณมิตาเสียแล้วว่ามีปลิงตัวใหม่มาเกาะคู่หมั้นคู่หมายของเธอ!
"อ๊ะนี่ ฉันเซ็นหมดแล้ว เธอไปทำงานของเธอต่อ" อาคินยื่นแฟ้มทั้งหลายให้เลขา
"ค่ะท่านประธาน"
"ดูเหมือนว่าคุณแจ่มใสจะไม่ชอบขี้หน้าหนูสักเท่าไหร่นะคะเสี่ย" พอเลขาวัยคุณป้าออกไป หญิงสาวจึงรีบออเซาะเกาะแขนเขาทันที
"ก็ดูหนูแต่งตัวสิ ใครเขาก็คิดว่าหนูมาอ่อยเสี่ยนะสิ" ชายหนุ่มพูดติดตลก แต่ทันใดนั้นเสียงเปิดประตูก็เปิดออกพร้อมกับใครบางคนเข้ามาด้วยสีหน้าบึ้งตึง!
"คิน! ผู้หญิงคนนี้มันเป็นใคร?!"
.
.
.
.
- Writer
