เมียบำเรอมาเฟีย 25+

บทที่12 น้องสาวของเสี่ย

เมียบำเรอมาเฟีย

บทที่12 น้องสาวของเสี่ย

@สนามบินดอนเมือง

ร่างบางสูงโปร่งในชุดโกอินเตอร์ของสาวทันสมัยกำลังลากกระเป๋าใบใหญ่เดินตรงมายังที่นี้เพื่อหาคนที่บอกว่าจะมารอรับเธอ

"คุณหนู" เสียงเรียกเข้มของชายหนุ่มทำให้เธอต้องหันกลับไปมองพลางยิ้มออกมาเมื่อเป็นคนที่เธอต้องการอยากให้มามากที่สุด

"อาเซฟ" ริสาเรียกชื่อเขาอย่างดีใจ อาเซฟเป็นบอดี้การ์ดมือหนึ่งของอาคิน ซึ่งให้มารับน้องสาวของเจ้านายที่เพิ่งบินกลับมาจากต่างประเทศ

"ยินดีต้อนรับนะครับคุณหนู" เขาเดินเข้ามาหาคุณหนูของเขาอย่างดีใจไม่แพ้กัน

"อาเซฟ โตขึ้นเยอะเลยจนฉันแทบจำนายไม่ได้เลย ดูหล่อขึ้นกว่าเดิมนะเนี่ย"

ริสาจำได้ตอนที่ยังเป็นเด็ก เธอกับเขาเคยเล่นด้วยกันจนกระทั่งเธอต้องไปเรียนต่อที่อังกฤษยาวไปถึงเรียนปริญญาโท ระหว่างนั้นเธอกับเขาแทบไม่ได้ติดต่อกันเลยจนเธอเรียนจบจึงบินกลับมาจึงได้เขาอีกครั้ง รักแรกและรักสุดท้ายที่เก็บเอาไว้ในใจไม่กล้าบอกออกไป

"คุณหนูของผมก็สวยขึ้นเป็นกองเลยครับ" อาเซฟยิ้มเก้อเขินที่ถูกเธอเอ่ยชมต่อหน้าแบบนี้

"แล้วทำไมมารับฉันคนเดียวล่ะ พี่คินไปไหนหรือว่าติดธุระเลยมาไม่ได้" เธอเอ่ยถามอาคิน พี่ชายสุดเจ้าเล่ห์ เธอพอรู้ว่าเขามักเลี้ยงเด็กเอาไว้ในสังกัดเยอะแยะแต่ไม่คิดว่าจะมากขนาดนั้น

"นายเขาติดธุระครับเลยให้ผมมารับคุณหนูริสาแทนนะครับ"

"ติดธุระหรือติดสาวกันแน่!" ริสาเอ่ยดักคอรู้ทันนิสัยของพี่ชายตัวเองคนนี้ดีกว่าใคร

"ผมว่าคุณหนูรีบขึ้นรถดีกว่า คุณหญิงกับคุณท่านกำลังรอต้อนรับคุณหนูอยู่ อย่าให้พวกท่านรอนานเถอะครับ" บอดี้การ์ดส่วนตัวของริสาเอากระเป๋าใบใหญ่และสัมภาระของเธอไปไว้ที่รถจอดอยู่ด้านนอก

"แค่นี้ก็ทำเป็นเขิน ยังขี้อายเหมือนเดิมเลยนะอาเซฟ" ริสาเอ่ยยิ้มน้อยๆกับท่าทีของเขา ช่างน่ารักซะจริงๆ

......................

@คฤหาสน์ริคาโด้

รถตู้คันสีดำแล่นเข้ามาจอดตรงหน้าคฤหาสน์หลังใหญ่ ประตูรถเลื่อนเปิดออกปรากฏร่างลูกสาวของบ้านนี้ เหล่าแม่บ้านและพ่อแม่ของเธอรอต้อนรับอยู่หน้าคฤหาสน์หลังนี้

"ยินดีต้อนรับกลับบ้านของเรานะริสาลูกรักของแม่" คุณหญิงราตรีเอ่ยอย่างดีใจที่เธอเรียนจบมาแล้วแถมเป็นลูกสาวคนโปรดอีกด้วย

"คุณแม่คุณพ่อ ริสาคิดถึงมากๆเลยค่ะ" หญิงสาวเข้ามาสวมกอดคุณแม่อย่างแนบแน่นด้วยความที่ไม่ได้เจอกันมาตั้งเกือบ10ปี ต้องคิดถึงอ้อมกอดพ่อแม่มากที่สุด

"โตขึ้นมาสวยมากเลยลูก สวยจนแม่จำแทบไม่ได้เลย" คุณหญิงราตรีเอ่ยชื่นชมลูกสาวโตขึ้นมาเป็นสาวสะพรั่ง สงสัยต้องมีผู้ชายรุมล้อมแน่ๆเลย คุณหญิงคิดในใจ

"นั่นสิ โตขึ้นแทบจำไม่ได้ มาให้พ่อกอดหน่อย" คุณท่านมาร์เวลสวมกอดลูกสาวคนเดียวอย่างชื่นใจผู้เป็นพ่อ

"ริสาก็คิดถึงคุณพ่อคุณแม่และพี่คินด้วยค่ะ" เธอผละออกจากอ้อมกอดของบิดามารดาก่อนจะหน้าบึ้งเมื่อเห็นใครโผล่มา

"ยินดีต้อนรับกลับบ้านนะคะน้องริสา พอดีพี่มิตาตื่นเต้นมากเลยทำของว่างที่น้องริสาโปรดปรานเอาไว้นะ" มิตาเดินฉีกยิ้มกว้างออกมาทำทีเป็นดีใจ

"ของแบบนั้นริสาไม่ต้องการ ขอบคุณพี่มิตามากเลยที่มีน้ำใจทำของว่างต้อนรับ แต่ริสาอิ่มแล้วล่ะค่ะ" เธอไม่ชอบขี้หน้าคู่หมั้นคู่หมายของพี่ชาย ดูตอแหลไม่จริงใจกับครอบครัวของเธอ

"....." มิตาหน้าซีดเผือกสลดลงทันที

"ริสาอย่าพูดแบบนั้นสิมันไม่น่ารักเลย" คุณหญิงราตรีเอ็ดลูกสาวที่ทำตัวไม่น่ารักกับคู่หมั้นสุดโปรดของตน

"มิตาไม่ถือโทษโกรธน้องริสาหรอกค่ะคุณแม่ ว่าแต่คุณอาคินไม่มาด้วยเหรอจ๊ะ" เธอรีบมาแต่เช้าเพราะอยากเจอหน้าเขาก็เท่านั้น!

"ถ้ามาก็เห็นสิค่ะพี่มิตา....อาเซฟ"

"ครับคุณหนู" อาเซฟรีบขานตอบรับทันที กำลังช่วยขนของสัมภาระของคุณหนูออกจากรถตู้กับเหล่าคนใช้อยู่

"นายโทรมาบอกผมว่าอีก10นาทีถึงที่นี้แน่นอนครับคุณหนู" คำตอบนั้นทำให้เธอพึงพอใจ

"งั้นเราไปรอพี่คินด้านในดีกว่า พี่คินต้องซื้อขนมของริสาชอบมากให้แน่ๆเลยล่ะค่ะ" ริสาชวนคุณพ่อคุณแม่ของตนเข้าไปด้านในโดยไม่สนใจอีกคนว่าจะเป็นยังไง ที่เธอทำแบบนี้ถือว่าหักหน้ามิตาชัดๆ

'หึ! ทำเป็นเก่งผยองดีนักยัยคุณหนูอวดดี ถ้าฉันได้เป็นสะใภ้ใหญ่ของที่นี้เมื่อไหร่ เธอต้องกระเด็นไปจากที่นี้คนแรกยัยคุณหนูริสา!' มิตาเก็บสุมความโกรธเกลียดเอาไว้ในใจรอวันที่ทุกอย่างจะเข้าข้างเธอ

.

.

.

อีก 10 นาทีต่อมา

รถสปอร์ตคันใหม่เอี่ยมสีดำแดงก็แล่นเข้ามาจอดเทียบท่าตรงด้านหน้าคฤหาสน์ริคาโด้ อาคินมาพร้อมกับของฝากของน้องสาวสุดน่ารักของเขามาด้วย วันนี้เขามาตัวคนเดียว ส่วนเด็กดื้อของเขากำราบหมดสติอยู่ที่บ้านส่วนตัวอีกนานกว่าเมียบำเรอของเขาจะตื่น

"ริสา ดูสิว่าพี่ซื้ออะไรมาฝากน้องบ้างเอ่ย?" พอเข้ามาด้านในตัวห้องรับแขกก็พบว่าอยู่ด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตา ริสาเห็นพี่ชายแล้วดีใจกำลังจะไปหาแต่ถูกมิตาดักเข้าไปหาเขาก่อน

"โอ้โห ของที่น้องริสาชอบทั้งนั้นเลย เดี๋ยวมิตาจะเอาใส่จานนะคะพี่คินขา" มิตาเสนอหน้าเข้ามาเกาะแขนคู่หมั้นของเธอพร้อมเอาของฝากจากมือเขาออกไปใส่จานที่ห้องครัว

อาคินเข้ามานั่งอีกฝั่งของคุณแม่ด้วยสีหน้าเอือมระอาใจเล็กน้อยกับคู่หมั้นที่เขาไม่ต้องการ ริสาไม่พอใจที่มิตาเกาะแกะพี่ชายมากเกินไป ไม่เป็นกุลสตรีเอาเสียเลย

"กว่าจะมาได้นะตาคิน ไปติดสาวจนกู่ไม่กลับ ถ้ายัยริสาไม่กลับมาวันนี้ ฉันคงไม่เห็นหน้าแกกลับมาที่นี้อีก" คุณหญิงเอ่ยต่อว่าใส่ลูกชายตัวดีที่ทำตัวเพลย์บอยไปทั่ว ถ้ามิตาไม่มาฟ้อง เธอคงเป็นคนแก่ที่ไม่รู้เรื่องอะไรกับลูกชาย

"ผมก็มาแล้วนี่ไงครับคุณแม่ จะบ่นอะไรหนักหนาอีก" อาคินเข้าไปพะนอพะเน้าเอาใจมารดา เขาเองก็ติดงานด้วยไม่ใช่ติดสาวเด็ดอย่างเดียวสักหน่อย

"เดี๋ยวเถอะลูกคนนี้นี่" คุณหญิงเหนื่อยใจกับลูกชายที่เถียงคำไม่ตกฟาก

"ว่าแต่งานที่บริษัทราบรื่นดี ไม่มีปัญหาอะไรใช่ไหมตาคิน" มาร์เวลเอ่ยถามลูกชายบ้าง เห็นว่าเข้าทำงานบริษัทแทบทุกวัน

"ไม่มีปัญหาครับคุณพ่อ ทุกอย่างดีขึ้นเรื่อยๆตามลำดับ เงินก้อนใหญ่ก็เข้ามาในบัญชีบริษัทเราทุกวันจนนับเงินแทบไม่ทันเลยล่ะครับ" คนเป็นลูกชายตอบกลับด้วยรอยยิ้มมีความสุขกว่าทุกวัน

"อืม ได้ยินแบบนั้นพ่อค่อยเบาใจลงหน่อย" อดีตท่านประธานบริษัทโล่งอกที่ให้ลูกชายบริหารต่อแทนท่าน ไม่ผิดหวังจริงๆ

"ของว่างมาแล้วค่ะ" มิตากับคนใช้สองคนต่างยกของว่างมาเสริ์ฟพร้อมน้ำเปล่าและน้ำส้มคั้นที่อาคินซื้อมาให้น้องสาว

"พี่ตั้งใจซื้อมาให้น้องริสาทานโดยเฉพาะเลยนะ" อาคินเอ่ยบอก ริสาตาลุกวาวเมื่อเห็นของโปรดของตนทั้งนั้น

"ถ้าเป็นของพี่คิน ริสาก็สบายใจ แต่ถ้าเป็นของใครบางคนริสาไม่กินค่ะ!" พูดกระแหนะกระแหนมแก่คนบางคนที่อยู่ใกล้ตัวได้ยินชัดเจน มิตาเก็บกดเอาไว้ในใจ

"ครับน้องสาวสุดน่ารักของพี่" ชายหนุ่มเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานแก่คนในครอบครัว แต่กับคนนอกพูดเพราะด้วยไม่ได้!!

.

.

.

#ที่สวนหย่อมหลังบ้าน

"ริสาพูดตรงๆเลยว่าไม่ชอบยัยคู่หมั้นอะไรของพี่นั่น คุณแม่ก็อะไรไปหลงเชื่อคำหวานของมันนั่น ไม่รู้มันมีดีอะไร" เราสองคนพี่น้องมาเดินเล่นพูดคุยกันเป็นการส่วนตัว เธออยากคุยกับพี่ชายมานานแล้วแต่ไม่มีโอกาส

"มิตาเป็นคนที่คุณแม่หมั้นหมายเอาไว้ให้ตอนที่พี่เรียนจบมัธยมปลาย ซึ่งตอนนั้นพี่ไม่รู้เรื่องอะไรด้วยเลยและพี่ก็ไม่แต่งงานกับเธอเด็ดขาดถึงแม้คุณแม่จะบังคับพี่ก็ตาม"

"คนเราภายนอกดูดีแต่ภายในเคลือบไปด้วยงูพิษจ้องจะแว้งกัดได้ทุกเมื่อ แต่คนบางคนที่เปลือกนอกไม่ดี แต่เปลือกในกลับจิตใจดีกว่าคนที่มีฐานะซะอีก พี่คินว่ามันจริงไหมคะ"

"ที่น้องพูดมาหมายถึงมิตาใช่ไหม" เขาเลียบเคียงถามน้องสาวเพราะคำพูดจงใจหมายถึงคนบางคนที่อยู่ไม่ไกล

"แล้วแต่พี่คินจะคิดก็แล้วกัน" ริสาไม่อยากเอ่ยตรงๆว่าพูดถึงใคร เดี๋ยวจะหาว่าไม่ดีเหมือนคุณแม่ว่าอีก

เสียงโทรศัพท์ของชายหนุ่มสั่นขึ้นมาในกระเป๋ากางเกงตัวเอง เขาหยิบมาดูเป็นเบอร์ของแม่บ้านของที่บ้านของเขา

"ฮัลโหล ว่าไง ห๊ะ!....โอเค เดี๋ยวฉันจะรีบไปเดี๋ยวนี้แหล่ะ!" ท่าทีร้อนรนของเขาทำให้น้องสาวแปลกใจ

"พี่คิน มีอะไรหรือเปล่า"

"ไม่มีอะไร พอดีอาเซฟโทรมาบอกว่ามีงานเข้ามาด่วนต้องรีบไปเดี๋ยวนี้" ความจริงแล้วไม่ใช่ที่เขาพูดเลยแล้วเฉไฉอ้างว่าเรื่องงาน

"อ้าว แล้วพี่คินไม่รอทานอาหารพร้อมกันเหรอคะ"

"ไม่ล่ะ เอาไว้โอกาสหน้าแล้วกัน" เขารีบร้อนไปจากตรงนั้น ริสาแปลกใจว่าทำไมพี่ชายถึงต้องรีบไปด้วย

"เรื่องงานอะไรกัน สงสัยต้องไปหาอาเซฟสักหน่อยแล้ว" ยังไงซะอาเซฟก็เป็นคนที่เธอไว้ใจที่สุด คงไม่ปิดบังอะไรเธอหรอกนะ!

#มวยถูกคู่ซะแล้ว

.