บทที่19 ใส่ร้าย
1578 Words
เมียบำเรอมาเฟีย
บทที่19 ใส่ร้าย
"หนูชล เสี่ยพยายามเต็มที่แล้วแต่ก็ช่วยชีวิตลูกของเราไม่ได้ เสี่ยขอโทษ" น้ำตาลูกผู้ชายคลอเบ้ากับความผิดของตัวเอง เธอเอะใจเรื่องลูก!
"เดี๋ยวนะ หนูก็กินยาคุมที่เสี่ยให้กินตลอดแล้วทำไมถึงได้ท้อง?"
"ยาคุมที่ให้หนูกินไม่ใช่ยาคุมกำเนิดจริงๆแต่เป็นยาบำรุงต่างหาก ที่ทำไปทั้งหมดก็เพราะว่าเสี่ยรักหนูเลยอยากจะมีลูกกับหนูก็ต้องใช้วิธีนี้ แต่ว่าพวกมันทำลายความฝันของเสี่ยไปหมด เสี่ยเสียใจมากจริงๆ" เสี่ยคินเอ่ยปากเล่าความจริงบางอย่างให้เธอรู้จะได้หายสงสัย เมื่อริสากับอาเซฟกลับไปแล้วปล่อยให้พวกเขาอยู่กันตามลำพัง
"ว่ายังไงนะ! นี่ที่ผ่านมาเสี่ยโกหกหนูงั้นเหรอ!" หนูชลจ้องมองเขาด้วยสายตาขวาง เห็นว่าเธอโง่นักหรอกที่จะให้โดนหลอกได้ง่ายๆ
"เสี่ยขอโทษ แต่เสี่ยจริงใจกับหนูมากเลยนะ คู่หมั้นอะไรนั้นเสี่ยไม่เคยเห็นด้วยและไม่เคยรัก แค่ชายตามองเสี่ยก็เกลียดมิตาเข้าไส้ ยิ่งทำกับหนูแบบนี้เสี่ยยิ่งโกรธเกลียดเธอมากกว่าเดิม หนูก็รู้ว่าเสี่ยไม่เคยโกหกว่ารักหนูอย่างจริงใจ หนูเชื่อใจเสี่ยสักครั้งได้ไหม"
"แล้วหนูจะเชื่อใจเสี่ยได้จริงๆน่ะเหรอ" เธอเอ่ยถามอีกครั้งเพื่อให้แน่ใจว่าจะมอบหัวใจให้คนที่ดูแลและรักจริงๆ ไม่ทอดทิ้งกัน
"ได้สิ หนูเชื่อใจเสี่ยได้ล้านเปอร์เซ็นต์เลย ต่อไปจะปกป้องหนู ไม่ได้หนูเป็นอันตรายใดๆเด็ดขาด!" คำพูดหนักแน่นมั่นคงของเขาบ่งบอกว่าเขาจริงใจกับคำพูดตัวเองและทำจริง
"เสี่ยพูดมาขนาดนี้แล้ว หนูจะลองเชื่อใจเสี่ยสักครั้ง" สีหน้าและคำพูดเรียบนิ่งของเธอทำให้เขาใจชื่นขึ้นมาบ้าง เธอให้โอกาสเขาอยู่
"ขอบใจหนูชลมาก เสี่ยรักหนูมากที่สุด" เสี่ยคินดีใจมากพลางสวมกอดเธอด้วยความรักสุดหัวใจ แต่อีกคนในอ้อมกอดเขากลับคิดต่าง
'คุณจะต้องเจ็บกว่าฉันหลายร้อยพันเท่า ใครทำให้ฉันเจ็บ มันต้องเจ็บกว่านั้น มิตา!' ชลธิชาเก็บกดความเจ็บเอาไว้รอวันเอาคืนแก่พวกเขาให้สาสม ตระกูลริคาโด้จะต้องล่มสลายด้วยฝีมือของเธอ ทายาทตระกูลนิชกูล
เธอไม่เคยรักเขาเลยแม้แต่สักครั้ง ที่ทำไปทั้งหมดก็เพื่อลวงจุดอ่อนเสี่ยคินเพื่อหาวิธีการทำลายพวกเขาให้จมดิน เวลาการเอาคืนของเธอเพิ่งจะเริ่ม!
.................
@ผับแห่งหนึ่ง
ร่างสูงโปร่งในชุดเดรสสีดำแดง ใบหน้าสวยหวานซ่อนความร้ายกาจอยู่ในตัวเดินเฉิดฉายเข้ามาในผับราวกับนางพญาเข้ามาในห้องแต่งตัวของเด็กโคโยตี้ในผับนี้
"เจ๊มาแล้ว หายหัวไปไหนตั้งนานคะเนี่ย พวกหนูต่างรอว่าเจ๊จะกลับมาเยี่ยมพวกหนูบ้างไหม ตั้งแต่ได้ไปเสวยสุขอยู่บนกองเงินกองทองตั้งสี่เดือน" เด็กโคโยตี้ที่ชื่อจูนเข้ามาหาเจ๊ของเธอด้วยความดีอกดีใจจนเนื้อเต้นกว่าผู้ชายหล่อเข้ามาอีก
"ฉันไม่ลืมที่นี้แน่นอนและฉันก็ไม่ได้มาเยี่ยมพวกเธอเฉยๆ ฉันมีงานให้พวกเธอทำ ได้ทริปเยอะกว่าออกไปเต้นโชว์ด้วยนะ" มิตานึกถึงที่นี้ดี เป็นอดีตที่เลวร้ายที่ไม่น่าจดจำสำหรับคนใฝ่สูงอย่างเธอ
"งานอะไรเหรอเจ๊" แก๊งเด็กสาวโคโยตี้ต่างตื่นเต้นที่จะได้เงินเยอะกว่าออกไปเต้นหน้าเวทีนั้น งานง่าย เงินเยอะ นี่แหล่ะสิ่งที่ต้องการ
"รับรองว่าทำงานแค่ชั่วโมงเดียวก็ได้เงินก้อนใหญ่ก้อนตัว เพราะผู้สนับสนุนเป็นถึงอภิมหาเศรษฐีเลยล่ะ งานง่ายๆแค่นี้ ทำได้ใช่ไหม"
"ทำได้ค่ะเจ๊"
"ดีมาก ตามเจ๊มาได้เลย" หญิงสาวปากแดงยิ้มร้ายอย่างมีแผนการชั่วร้ายผุดขึ้นมาในหัว
แบบนี้คุณคินของเธอจะได้หูตาสว่างสักที ว่านางบำเรอของเขาไม่ได้ใสซื่อบริสุทธิ์อย่างที่คิด!
...............
#เช้าวันต่อมา
อาคินตั้งใจจะไปเอาเรื่องยัยแม่มดมิตาอะไรนั่น เขาจะบอกคุณแม่ว่าให้ถอนหมั้นเขากับนังมารนี้ไปซะ และเขาจะประกาศแต่งงานกับชลธิชาเพื่อแสดงความรักความจริงใจที่มีต่อเธอให้คุณแม่รับรู้และจะได้เลิกยุ่งจัดคลุมถุงชนเขากับคนที่ไม่ได้รักสักที แต่ทว่า....พอเขาเข้ามาก็ถูกคุณแม่ตบหน้าฉาดใหญ่ มีรอยแดงประทับบนใบหน้าเข้มแสดงว่าคุณแม่โกรธมาก
เพี้ยะ!
"คุณแม่มาตบผมทำไม!"
"ยังมีหน้าจะมาถามอยู่อีกเหรอ! ก็แกไปมัวกับนังผู้หญิงคนนี้ไง แกคิดว่านังชลมีอะไรกับแกแค่คนเดียวงั้นเหรอ แต่นี่มันอะไร!" คุณหญิงเอารูปภาพหลายใบที่เอามาจากมิตามาให้เขาดู จะได้ตาสว่างสักที
"นี่มันอะไรกัน!" ชายหนุ่มแทบจะช็อคอึ้งกับรูปภาพที่คุณแม่ส่งมาให้ดูเพราะเป็นภาพร่วมรักกันระหว่างหญิงหนึ่งกับชายทั้งสี่รุมเร้านัวเนียน แต่ละภาพก็ฉายแต่ใบหน้าหญิงสาวคนนั้นชัดเจนทุกรูป ใบหน้าหวานคมนี้เขารู้จักอย่างดีคือหนูชลของเขา
"ลับหลังแก นังนี่ก็ไปหาเที่ยวซื้อผู้ชายมากิน ไม่ใช่ซื้อมาคนเดียว แต่ซื้อมากินตั้งหลายคน แม่ดูนังนี้ออกมันกระหรี่ อยากจับผู้ชายรวยๆมาเป็นผัว แกตกเป็นเป้าหมายของมันที่จ้องจะจับแกเพื่อมาเป็นคุณหญิงของตระกูลริคาโด้ที่ร่ำรวยมากที่สุด ฉันไม่ยอมให้นังกระหรี่นี้มาเป็นสะใภ้บ้านนี้เด็ดขาด!"
"นี่คุณแม่เกลียดชลมากถึงขนาดให้มิตาจ้างคนมาตัดต่อรูปภาพนี้เพื่อให้ผมเกลียดและทิ้งเธอไปงั้นเหรอ จิตใจคุณแม่ทำด้วยอะไร" เขาเองก็เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งกับรูปภาพและคำพูดของคุณแม่ ว่าเป็นจริงหรือเท็จมากน้อยขนาดไหน
"คุณแม่รักและหวังดีต่อคุณคินเสมอนะคะ ถ้าคุณคินไม่เชื่อมิตากับคุณแม่ว่าภาพนั้นมันเป็นความจริงหรือไม่ ก็ลองไปถามเจ้าตัวดูสิค่ะ" มิตากล้าท้าทายเพราะมั่นใจว่ายังไงเขาต้องเชื่อ เมื่อหลักฐานมาเต็มแบบนี้ ยังไงเขาก็ต้องเชื่ออยู่ดี
"ถ้าเธออยากให้เป็นแบบนั้น ฉันจะไปถามชลดูว่าภาพนี้เป็นความจริงหรือว่าเป็นภาพตัดต่อ!" พูดจบเขาก็เดินหันหลังออกไปด้วยความโกรธตัวเองที่ต้องทำใจเชื่อเรื่องพวกนี้ต่อหน้าคุณแม่
รู้จักอาคิน ริคาโด้น้อยไปแล้วมิตา ฉันจะเล่นละครตบตาให้เธอเชื่อสนิทใจเอง! ดูก็รู้ว่านี่เป็นการใส่ร้ายชลธิชา แต่เขามีแผนการที่จะจัดการมิตามากกว่านั้น
ถึงแม้จะต้องเสียใจที่ต้องยอมปล่อยเธอไปจากชีวิต เขาก็ยอม!
.
.
.
@โรงพยาบาล
ชลธิชากำลังนั่งกินผลไม้คนเดียวอย่างสำราญใจอยู่นั้น จู่ๆก็มีเสียงเปิดประตูเข้ามาดังปังพร้อมสีหน้าถมึงทึงของเขาที่เข้ามาพร้อมกำรูปภาพนั้นเอาไว้แน่นด้วยความโกรธสุดขีด
"เสี่ย" เธอแปลกใจกับท่าทีอารมณ์ขึ้นๆลงของเขา เสี่ยคินโยนรูปภาพชวนยั่วโมโหปาใส่หน้าเธอทันที
"หนูจะอธิบายภาพเหล่านี้ทั้งหมดยังไง!"
"นี่มันอะไรกัน!" เธอมองดูรูปภาพทุเรศนั่นด้วยความตกใจสุดขีด ใครมันมากล้าใส่ร้ายเธอแบบนี้ เธอไม่ใช่คนมั่วเซ็กส์ไม่เลือกหน้าสักหน่อย และผู้หญิงในภาพก็ไม่ใช่ตัวเธอแน่นอน
"จะอะไรซะอีก ก็ในเมื่อทุกอย่างมันฟ้องชัดขนาดนี้ หนูยังจะแก้ตัวอะไรอีกไหม!"
"เสี่ยเอามาจากไหน นี่มันไม่ใช่หนู คุณมิตากับคุณแม่คุณต่างหากที่จ้องจะหาทางให้เราสองคนเลิกกัน เสี่ยยังไม่เข้าใจอยู่อีกเหรอ"
"ไม่! เสี่ยมันโง่เองที่หลงเชื่อว่าหนูจะตอบรับความรักจริงใจของเสี่ย แต่เปล่าเลยหนูทรยศหักหลังเสี่ยด้วยการไปมีอะไรกับคนอื่น เสี่ยขอถามจริงๆหนูเคยรักเสี่ยบ้างไหม ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันเสี่ยไม่เคยๆได้ยินหนูเอ่ยปากบอกว่ารักเสี่ยบ้างเลย" เขาจำใจต้องเล่นละครตบตาเพื่อให้เธอเชื่อว่าเขาหลงเชื่อในรูปภาพตัดต่อนั้น เพื่อความปลอดภัยของหล่อนแต่ความจริงจากปากเธอมันทำให้รู้ว่าความรักของเขาไม่เคยมีค่าสำหรับเธอ ไม่มีเลยแม้สักครั้ง!
"รู้อย่างนี้ก็ดีแล้ว ฉันไม่เคยรักและพิศวาสในตัวคุณคิน ที่ฉันยอมคุณทุกอย่างก็เพราะว่าให้คุณตายใจเพื่อจะได้ทำลายทุกสิ่งทุกอย่างของคุณพังทลายที่คุณทำกับครอบครัวของฉัน"
"ว่ายังไงนะ!" เสี่ยคินเจ็บจุกแปลบในอกเมื่อรู้คำตอบของเธอ เธอมาเพื่อทำลายเขาไม่ได้มาเพื่อรักเขา!
"ในเมื่อหนูไม่ได้รักเสี่ย เราสองคนขาดกัน!"
- Writer
