Emir, yüzünü sıvazlayıp bir kez daha ayağa kalktı. Yoğun bakım ünitesinin penceresinden öylece yatan kadına bakarken hissettiği şeyleri adlandıramıyordu.
Yine kalksın, benimle dikleşsin istiyordu oysa. Benden korkacağını bile bile üzerime gelsin, söylensin, gözlerini devirsin...Bu saçma düşünceler onun için fazlaydı. O sadece, bu sahte evliliğe razı gelen sıradan bir kadındı.
Bir gün Kadir amacına ulaşabilir ve onu öldürebilirdi. O zamanda mı böyle çaresiz hissedecekti. Her şey plan dahilinde gidiyorken, bu hissettiği rahatsızlıktan nefret etmişti Emir. Çünkü hiç bu kadar çaresiz hissetmemişti.
Kahverengi, uzun saçlarını savursun. Gözleri parıl parıl parlasın. Bazen çekingen bazen ise asi gözlerle bana baksın istiyordu Emir ancak hepsi suçluluk duygusundandı. Evet evet, Emir tam olarak
