Sanki yanlış bir şey yapıyormuşum gibi hissettiriyordu. "Ne oldu bebeğim? Neden ağlıyorsun böyle?" diye oldukça yumuşak bir ses tonuyla konuştuğunda dudaklarım aralandı.
Emir Saygın kesinlikle iyi bir oyuncuydu.
Az önceki siniri tuzla buz olmuş gibiydi. Sanki sakin olmasını birisi ona hatırlatmıştı ve şimdi sakindi. En azından bizi öldürmek ister gibi bakmıyordu. "B-bileklerimiz." dedim sertçe yutkunarak. "Dolanmış birbirine." Emir, gözlerini aşağıya indirdi ve dolanan iplere baktı.
Birkaç adımda yanımıza gelip bilekliği açmaya çalışırken "Bunun için mi ağlıyorsun güzelim? Seni yanımda göremeyince nasıl korktum." dediğinde altındaki imayı tek ben fark edebilmiştim. Çocuk, yüzündeki geniş tebessümle bizi izlerken "Kusura bakmayın." dedi.
"Ben ağladığını görünce yardım etmek istemiştim."
