INTRO

1274 Words

โรงเรียนอนุบาลนานาชาติ แกร็ด! "อ่าาาา!!ตรวจเสร็จสักทีฉันจะได้กลับไปนอน!!" คุณครูของโรงเรียนเด็กอนุบาลแห่งหนึ่งวางปากกาลงหลังจากที่ทำงานทั้งหมดเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เธอบิดขี้เกียจและหันไปมองปฏิทินบนโต๊ะเธอ เนื่องจากว่าวันพรุ่งนี้เป็นวันครบรอบของเธอกับแฟนหนุ่ม เลยนัดกันว่าจะไปเดทกันสักหน่อย วันนี้เธอก็เลยเร่งทำงานตรวจงานของเด็กนักเรียนให้เสร็จเพื่อที่ว่าวันพรุ่งนี้จะได้ไปเที่ยวกับแฟนอย่างไม่มีอะไรติดค้าง "เก่งมากอิศยาาาา!!" เธอผู้ชมตัวเองอย่างภาคภูมิใจ เธอเป็นเพียงเด็กกำพร้าที่ตั้งใจเรียนและค้นคว้าอนาคตอยู่ตัวเองเสมอ เธอรู้ว่าเธอไม่มีพ่อแม่เหมือนกับคนอื่นและอยู่ในบ้านเด็กกำพร้า เธอจึงพยายามทำตัวให้ดีและน่ารักเผื่อว่าสักวันจะมีใครรับเธอไปเลี้ยงบ้าง แต่ก็ไม่มีเลย... เพราะฉะนั้นสิ่งที่เธอทำได้นั่นก็คือการตั้งใจเรียนหนังสือ เพื่อรับทุนการศึกษาเธอจะได้มีอนาคตที่ดีเหมือนกับคนอื่นๆแม้ว่าจะไม่มีพ่อแม่คอยสนับสนุนก็ตาม อิษยา...ที่แปลว่าฤดูฝน พ่อแม่ของเธอเอามาทิ้งไว้ในวันที่ฝนตก "แบบวันนี้เลย..." อิษยามองไปที่หน้าต่างซึ่งตอนนี้กำลังมีฝนตกลงมาอย่างหนัก หลังจากที่เธอร่ำเรียนและตั้งใจมาโดยตลอดในตอนนี้เธอก็อายุ 25 ปีแล้ว เธอได้เข้าทำงานที่โรงเรียนอนุบาลนานาชาติ ซึ่งเป็นโรงเรียนเอกชนที่มีเงินเดือนค่อนข้างสูง เธอรู้สึกสนุกและชอบที่ได้อยู่กับเด็กๆ อาจจะเพราะว่าเธอเกิดมาแล้วเจอแต่เด็กๆก็ได้ละมั้ง มันก็เลยทำให้เธอมีวิธีรับมือกับเด็กๆหลายวิธี "เฮ้อออ!! จะไปคิดถึงเรื่องอดีตทำไมมันผ่านมานานแล้ว...ตอนนี้มีแต่อนาคตที่สดใสรออยู่^^" อิษยาพูดกับตัวเองและยิ้มอย่างร่าเริง พอเธอได้เข้ามหาวิทยาลัยเธอก็ได้มีแฟนหนุ่มรุ่นพี่ที่คบกันมา 5 ปีแล้วและเธอก็คิดว่าในอนาคตก็คงเป็นเขานี่แหละที่จะเป็นพ่อของลูก เป็นสามีของเธอ เป็นครอบครัวของเธอ... แล้วเขาก็ยังเป็นผู้อำนวยการโรงเรียนนี้ด้วย... "ป่านนี้จะทำอะไรอยู่นะ?" หมับ! อิษยาที่รู้สึกคิดถึงแฟนหนุ่มขึ้นมาก็เลยหยิบโทรศัพท์เพื่อจะกดโทรหาเขาตามปกติ 'หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้กรุณา...' "ปิดเครื่องทำไมเนี่ย?" อิษยาได้แต่ถามออกไปเบาๆแต่ก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี เธอจึงตัดสินใจเก็บของและกลับบ้านของเธอ... บ้านที่เธอซื้อมาด้วยเงินของตัวเองแม้ว่ามันจะเป็นมือสองแต่ก็ภาคภูมิใจ... "เตรียมแต่งหน้าแต่งตัวสวยๆไปเจอพี่ภาคพรุ่งนี้ดีกว่า" วันต่อมา... ร้านซากุระ "ขอโทษนะครับ...ไม่ทราบว่าลูกค้ายังจะรับอาหารอยู่ไหมครับ?" วันนี้เป็นวันที่อิษยานัดกับแฟนหนุ่มที่ชื่อว่า ' ภาคภูมิ' หรือ 'พี่ภาค' ของเธอเอาไว้ แต่เธอนั่งรอที่ร้านอาหารประจำตั้งแต่เวลานัด 9 โมงเช้าจนตอนนี้เวลาบ่ายสองแล้ว ก็ยังไม่มีวี่แววว่าภาคภูมิจะมาหาเธอแถมยังไม่สามารถติดต่อได้อีก เธอนั่งมานานจนพนักงานต้องเข้ามาถาม "เอ่อ ขอโทษด้วยนะคะ แต่วันนี้คงจะต้องยกเลิกไปก่อน..." อิษยาพูดกับพนักงานอย่างรู้สึกผิดและเดินออกจากร้านอาหาร เธอรู้สึกเสียใจมากๆที่อยู่ๆภาคภูมิก็หายเงียบไปโดยไม่มีบอกกล่าวเลยสักนิดเดียว แต่อีกความรู้สึกหนึ่งเธอก็รู้สึกเป็นห่วงเขามากๆเพราะว่าภาคภูมิไม่เคยหายเงียบไปแบบนี้มาก่อน เพราะฉะนั้นเธอจึงตัดสินใจว่าจะไปหาเขาที่บ้าน...เพื่อถามพ่อแม่ของเขาหน่อยว่าตอนนี้แฟนเธออยู่ที่ไหน บนรถ เอี๊ยด! "เอ๊ะ?" ตอนนี้อิษยากำลังขับรถไปที่บ้านของพ่อแม่ภาคภูมิหรือว่าบ้านของภาคภูมินั่นแหละ และขณะที่เธอกำลังจอดติดไฟแดงอยู่นั้น สายตาของเธอก็เหลือบไปมองเห็นรถของเขากำลังส่วนรถของเธอผ่านไป ซึ่งถ้าสายตาของเธอไม่ผิดพลาดเธอเห็นเงาผู้หญิงนั่งอยู่ที่เบาะข้างๆรถของภาคภูมิด้วย "ผู้หญิงงั้นเหรอ?" อิษยาเกิดความสงสัยทันทีจากที่จะไปที่บ้านพ่อแม่ของเขาเธอจึงตัดสินใจเลี้ยวผ่าไฟแดงตามรถของเขาไปทันที เธอขับรถตามเขามาเรื่อยๆเว้นระยะห่าง หัวใจเธอตอนนี้ก็เต้นตุ๊บๆป่องๆ เธอกลัวว่าเขาจะนอกใจเธอ..ที่ผ่านมาเขาไม่เคยเป็นแบบนั้นเลย แต่อะไรก็ไม่แน่นอน... โรงแรมม่านรูด AIA เอี๊ยดด!! "มะม่านรูดเหรอ?!" อิษยาจอดรถที่ด้านนอกหน้าโรงแรมเมื่อเห็นว่าเขาเลี้ยวเข้าไปแล้ว ในตอนนี้มือไม้ของเธอสั่นไปหมด เธอรู้ทันทีว่าชายหญิง 2 คนเข้าไปในนั้นเพื่อทำอะไรกัน "คงไม่ไปทำรายงานหรอกมั้ง?!" เธอพูดกับตัวเองในตอนนี้สมองอิษยาคิดมากแล้ววุ่นวายไปหมด เธออยากจะเข้าไปอาละวาดซะตอนนี้เลยแต่ว่าถ้าเธอเห็นภาพตรงหน้าเธอจะสามารถรับมันได้ไหม แต่ถ้าเธอไม่เข้าไปเธอจะรู้ได้ยังไงเราว่าสองคนนั้นทำอะไรกัน "โอ๊ยยยยย!!เลือกทางไหนดีเนี่ย?!" อิษยาเอาหัวเขกกับพวงมาลัยรถ ชั่วโมงต่อมา สุดท้ายแล้วอิษยาก็ไม่ได้ตามชายหญิง 2 คนนั้นเข้าไปในโรงแรมแต่เธอเลือกที่จะนั่งรออยู่ที่ฝั่งตรงข้ามเพราะว่าเธออยากรู้ว่าแฟนของเธอมากับใคร ผ่านมา 1 ชั่วโมงชายหญิง 2 คนนั้นก็ออกมาแล้วและนั่นก็ทำให้อิษยาช็อคมากกว่าเดิม "วะวดี..." เนื่องจากว่าผู้หญิงที่ออกมาพร้อมกับแฟนของเธอนั้นคือเพื่อนรักของเธอเอง "กล้าดียังไงมาหักหลังฉัน!!" ความโกรธเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณเธอตัดสินใจว่าจะเข้าไปหาเรื่องทั้งสองคนนั้นโดยที่ไม่ทันระวังตัว เมื่อเธอก้าวลงถนนไปขาของเธอก็เกิดสะดุดฟุตบาทที่ไม่เรียบตกลงไปที่กลางถนน ตุบบบบบ!! "0.0" ปรี๊ดดดดด!!! และเป็นขนาดเดียวกันกับที่มีรถมาพอดี เสียงบีบแตรรถคันนั้นก็ทำให้ชายหญิง 2 คนนั้นหันมามองและทำหน้าตกใจทันที โครมมมม!!! รถที่มาด้วยความเร็วเบรคไม่ทันทำให้ชนร่างของอิษยาเข้าเต็มๆ ร่างของเธอลอยไปอยู่อีกฝั่งนึง เพิ่งเป็นฝั่งเดียวกับภาคภูมิและเรวดี.. "พะพี่ภาค!!!" เรวดีตกใจกอดภาคภูมิเอาไว้ "อะอิษยา.." ภาคภูมิเรียกชื่อของอิษยาเบาๆแต่มือก็กอดเรวดีเอาไว้... 'ชีวิตฉันจะต้องมาตายแบบนี้หรอ...ฉันทำอะไรผิดกัน? สองคนนั้นสิที่ผิด..' 'แล้วทำไมคนที่ตายต้องเป็นฉันด้วยละ...ทำไมคนที่เจ็บปวดต้องเป็นฉันด้วย...' อิษยามองทั้งสองคนที่ยืนกอดกันและมองมายังร่างของเธอ ภายในหัวของเธอเอาแต่ตั้งคำถามว่าเธอผิดอะไรทำไมต้องเจอเรื่องแบบนี้ด้วย พร้อมกับสายฝนที่เทลงมาเหมือนกับเป็นการเยาะเย้ยเธอ... ซ่าาาาา!!

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more