Crush Kita. Alam mo ba?

Chapter 33: Talking while walking

Yung lungkot ko naging masaya nang sabihan na kakantahan raw ako ni Bryle. Hindi ko inasahan. Ampusa!.

"This song is for you, Bamby. Hehe.. peace bro.." itinaas pa ang kanang kamay. Sinasalubong ang matatalim na mga titig ng mga kapatid ko. Lol.

Habang tumatawa sya, "Grabe naman kayo, kakantahan ko lang naman. Di ko naman liligawan. Hahaha.. Aray!.." sinasabi nya to sa mikropono pa. Ampusa!. Kinabahan tuloy ako. Bat kasi ako pa?.. Binatukan sya ng todo ni kuya Lance. Pero hindi pa rin nawala ang kanyang tawa.

"Pakantahin nyo na kasi ako. Haha.. Para kanta lang e.."

"Anong para.dun lang?.." suway sa kanya ni Kuya Lance. Ako, damn!. Kamatis na ata ang kulay ng mukha ko sa hiya. Nag-iinitt pa sa kaba. Hell s**t!.. Uuwi na lang ako.

"Pare naman.." reklamo pa rin ni Bryle. Hanggang ngayon di pa rin nakakanta ang napiling kanta. Abnoy kasi e. Ako pa napiling kantahan.

"Kung ayaw nyo ako. Jaden, ikaw nalang kaya kumanta. Kantahan mo si Bamby, para wala nang kumontra pa.." sabay abot ng mikropono sa kanya. O Gosh!... Sssshhhh!....Bamby!.. What do you do now?. Concentrate. Focus. Don't look at him!.. Baka tuluyan ka ng magwala sa kilig. Ampusa!... Walang humpay na mura ang namutawi sakin. Di ko mapigilan e. Basta puso ko na nagdikta, sabog na buo kong mundo, makita lang nya.

"Ayoko.." mabilis nabasag ang sayang nabuo, kahit lang sa imahinasyon ko. Nakakapanlumo.

"Hahaha... ngayon naman . Sya ang aayaw. Ano na lang bro?.. Kawawa naman si Bamby.." malungkot itong tumingin sakin. Nginitian ko sya kahit sa loob loob ko, durong na itong puso kong lagi nalang umaasa. Yumuko ako upang itago ang sakit na nadarama.

"Kakanta na ako." Yung boses na yun. Kinunyerte na naman ako. Binuhay ang namatay kong puso.

Ilang sandali pa muna bago tumunog ang machine. Duon ako pumikit. Gusto kong damhin ang kanyang tinig, ng paulit ulit. Kahit ilang ulit pa. Basta sya.

Nakaupo sya sa isang madilim na sulok.

Ewan ko ba kung bakit sa libu-libong babaeng nanduon.

Wala pang isang munito, nahulog na ang loob ko sayo.

Gusto ko sanang marinig ang tinig mo.

Umasa na rin na sana'ay mahawakan ko ang palad mo.

Gusto ko sanang lumapit, kung di lang sa lalaking kayakap mo.

Dalhin mo ako sa iyong palasyo.

Maglakad tayo sa hardin ng iyong kaharian.

Wala man akong pag-aari.

Pangako kong habang buhay kitang, pagsisilbihan.

O aking prinsesa.

Prinsesa, prinsesa, prinsesa.

Di ako makatulog, naisip ko ang ningning na iyong mata.

Nasa isip kita buong umaga, buong magdamag.

Sana'ay parati kang tanaw, o ang sakit isipin ito'ay isang panaginip.

Panaginip lang.

"Oh aking prinsesa. Prinsesa.." sumabay ang lahat sa kanya. Maging ang mga kapatid ko at si Ate Cath. Damn!. Bakit hindi ko kayang sumabay sa kanya?. Dahil ba sa hiya o kaba?. Haist.. Ewan!. O aking prinsipe.. Oh damn!.. Minura ko ang sariling isipin. Pinalitan pa talaga ang prinsesa. How assuming you are Bamby?.. Tsk. Tsk.. Go home!. And sleep.

Nakalutang ako buong gabi. Hanggang bahay. Paulit ulit kong naririnig ang malalim nyang boses. Para akong hinehela ng himig nya. Pikit mata kong inaalala kung pano sya kumanta.

Para kang balon Jaden, habang tumatagal. Lalo nang lumalalim ang pagtingin ko sayo. Hindi nalang basta gusto kita.. Mahal na nga ata kita. Ampusa!..

Pumasok ako ng kotse ni kuya Lance na sabog at lutang. Hindi naman ako overjoyed kahapon. Over high lang. Hihihi. Ampusa Bamby!. Dinaig mo pa nagdrugs. E sa adik ako sa kanya e. Kaya eto ako ngayon, sabog.

"Anyare sayo?.." dinig kong nagsalita si Kuya sa tabi ko. Pero hindi ito pumasok sa utak ko. Hanggang ngayon, swear to him. Lutang pa rin ang aking sistema. Grabe. Kung alam ko lang na ganito magiging epekto nya sakin. Hindi na ako sumama pa. Nagdaydream nalang sana ako. Para kung sakaling magtagpo kaming ulit. Sigurado akong maganda nga ako. Hindi yung ganito na, my goodness!. Gusto ko tuloy mag-absent.

"Hey!!!.." Kung hindi pa nya ako kinalabit baka hanggang school, mukha akong zombie. For Pete's sake Bamby!. Wake up please!.. Please... It's already morning. You need to move.

"Huy!. Kanina ka pa lutang dyan?. Nakadrugs ka ba?.." sabay pa ang kanyang tawa. Sa lakas ng kanyang hagalpak na may hampas pa sa manibela, dun ako nabuhay. Tuluyang nagising ang tulog ko pa ring utak.

"Hahahaha.. magsalamin ka nga. Para kang hiniwalayan ng jowa dyan.. Psh...." mabilis kong sinunod ang sinabi nya. Oh damn it!..

"s**t!.." Basta nalang itong lumabas sakin. Ba naman. Yung ilalim ng mata ko, sabog talaga. Yung aking buhok, Parang hindi uso ang suklay, magulo. F**k!. Tapos yung uniform pa, hindi pantay ang pagkakabutones. Mukha akong baliw. Shems!..

"What the hell!..."

"Bwahahahahaha..." hagalpak nya. As in. Di ko alam kung dinig pa hanggang sa labas ng kotse ang kanyang tawa. Ang lakas e. Dali dali kong inayos ang magulo kong buhok. Hinalughog ang suklay sa aking bag. Saka inayos ang buhok. Nang huminto si kuya, tumalikod ako sa kanya saka inayos ang butones ng blusa ko. Nang makitang medyo ayos na. Tinitigan ko pa ng mabuti ang itsura ng mata ko sa salamin. Yung kapatid kong baliw na ata, tawa pa rin ng tawa. Walang hiya!.

"See?.. Haha.. pano nalang kung makita ka nya. e di mas nakakahiya.. hahahaha... tsk. tsk. tsk. Bamby, Bamby, Bamby..." umiiling pa. Ampusa!..

"Can you please shut up.." pinag-ikutan ko sya ng mata. Nang-iinis. Nang-aasar na naman. Bwiset lang..

"Haha.. you mad?.. Don't be. Kasi ang sabi ni Jaden sakin kahapon. Takot ka raw mahulog sa motor kaya niyakap mo raw sya. Tsansing ka.. hahaha.."

Really?.. What the eff!?.. Paano nya nalaman yun?.. Baka sinabi ni Jaden?. Pero imposible. Baka nantritrip na naman to. Yaan ko na nga lang.

"Oh, Really?.. She's speechless. Sigurado akong ganito sya kahapon.. Ano kaya?..." hawak pa ang kanyang baba. Now I know na inaasar na naman nya ako. 

Ugh!... Pikit mata kong sinigaw sa kawalan ang pagkabwiset ko sa kanya. Baka kapag bumuka tong bibig ko, masobrahan ang masabi, masakit pa naman akong magsalita kapag galit. Not usual me.

Di ko naramdamaan na nasa parking lot na pala kami. Tinignan kong muli ang aking mukha sa salamin bago tumingin sa paligid. At hell s**t!!!... Nagkatagpo na naman ang aming mata. This so ugh!.. I'm going crazy.. Nakatayo sya sa harapan mismo ng sasakyan ni kuya. Nakasandal sa kanyang motor ng patagilid. Anong ginagawa nya dun?. Gosh!..

Naunang lumabas ang aking kapatid. At alam ko na nga ang susunod na eksena. Lumapit ito sa kanya saka nagtapikan ng balikat. Nag-usap pa ang dalawa. Sarado ang bintana kaya di ko marinig ang usapan nila. Maya't maya naman kung tumingin ito sakin. Ng sssshhhh!... Ng nakangiti. Damn boy!.. What's that for?..

"Bamby, labas na. Sabay na kayo ni Jaden pumasok. Antayin ko lang si Zack dito, magpapasukat kami ng uniform namin.." dinungaw ako ni Kuya. Mukhang di ito nagbibiro kaya lumabas na rin ako. Pero teka, ano nga ulit yun?. Sabay kaming papasok?.O heaven!.. What a blessing.. Big thanks..

Yung puso ko, parang bulkan. Sobra na ang kaba. Sobra pa ang pitik, kulang nalang lumabas at kalabitin ang taong naging dahilan ng kanyang pagsabog.

"Tara.." heto na naman yung boses nyang nakakaestatwa. Nakakapigil hininga.

Sabay kaming naglakad palabas ng parking lot. Sabay na sabay pa ang hakbang ng aming mga paa. Di ko kayang tumingin ng diretso sa daan. Damn!. Kinakabahan talaga ako.

"Nag-enjoy ka ba kahapon?.." tanong nya na di ko kayang sagutin. Oo, na hindi. Magulo. Kumplikado. Masaya ako dahil kinantahan mo ko kahapon. Hindi dahil hindi mo ako hinatid kagabi. Damn it!. Really Bamby!..You little gurl!. Umuurong ang dila ko kahit gusto kong magsalita. Puno ng mga tanong ang isip ko pero hindi ko maisatinig. Masyado akong mahina, nanghihina pagdating sa'yo.

"Ah.. hehe.. pasensya ka na pala kagabi. Ihahatid sana kita kaso nahiya ako sa mga Kuya mo.." ang tawa nya ang dahilan ng pag-angat ko ng tingin sa kanya mula sahig. Hawak pa nito ang kanyang batok. Nahihiya ba sya?. Ampusa!. I wanna hug you boy. Just let me.. Heck!.

"Haha.. pasesnya ulit. Naiingayan ka ba?. Hehe. di na ako magsadalita.." nahihiya nitong sambit. Yuyuko tapos titingin muli sakin. Oh damn it!. No boy!. Just talk, your voice is my music. My medicine and my life. Bamby!!!...

Dali na. Speak now you little freaking idiot. Baka maturn off sya sayo. Pagsisihan mo pa.

Humugot ako ng malalim na hininga. Pinapakalma ang naghuhumiranda kong puso para makabwelo upang makaisip ng sasabihin sa kanya. Hindi kasi gumagana utak ko kapag todo sa kaba ang diddib ko.

"Ahh.." hell s**t!. Basag?.. Dammmnnn.....

Lihim kong nilinis ang lalamunan bago nagpatuloy.

"No. It's okay.." sa dami ng naisip ko. Ito lang ang kinaya ng dila kong ilabas. Nabubulol tuwing kaharap ko sya.

Tumindig sya ng tuwid saka nginitian ako ng napakaganda. Grabe!. Humihinga pa ba ako?. Air please..

"Okay ka lang?.." nasa bulsa na nito ang dalawang kamay. Nasa b****a na kami ng exit ng parking papuntang gym. Konektado ito. Ilang hakbang lang gymnasium na.

Kagat ang labing tinanguan ko sya. "I'm okay.. hehe.."

Ngingiti ngiti naman itong tumango tango. How cute he is. Damn boy. My boy!.

Katahimikan ang bumalot samin. Nahihiyang maunang magsalita.

"Bamby.." sa haba ng katahimikan. Binasag nito sa pamamagitan ng pagtawag saking pangalan. Ngayon ko lang narealize na maganda pala ang pangalan ko. Bamby. Pakiulit nga. Hihihi..

"Pansin ko lang. Bat di na kayo madalas magkasama ni Joyce?.. May problema ba?.." bahagya akong natigilan. Hindi ko inexpect na mapapansin nya pa kami ni Joyce. Really Jaden?..

"Kung ano man yung problema nyo. Sana maayos nyo pa. Matagal na kayong magkakilala kaya sayang lang kung di kayo mag-kaayos bago ka umalis.."

May punto naman sya. Pero paano kami magkaka-ayos kung ilag sya lagi sakin?. Pakiramdam ko tuloy, may nakakahawa akong sakit na dahilan para layuan nya ako. Gusto ko rin namang mag-kaayos kami pero paano?.

"You miss her?.." tinitigan nito ako sa mukha. Damn!. Nangamatis na naman mukha ko.

Waaaaaa....

"Wag kang mag-alala. Kakausapin ko si Denise para sabihan nya si Joyce na mag-usap kayo.."

What?. Si Denise?. Bakit sya?..

"Si Denise?. Bakit close ba sila ni Joyce?.." himalang di ako nautal.

"Lagi silang magkasama tuwing uwian. Ang sabi ni Denise, magpinsan daw sila. Nakatira ngayon si Joyce sa kanila dahil naghiwalay parensta nya.."

What!???... I. I don't know!.

Yun ba?. Ang dahilan nya kaya nya ginawa yun sakin?. Hindi ko pa rin maintindihan. Kailangan ko syang makausap. Ngayon. Dapat habang maaga pa. May oras pa. Habang andito pa ako. Para kahit makaalis na ako, maayos na kami.

"Magiging maayos rin kayo. Tiwala lang.." lumaki ng napakaoa ang mata ko. Kasi

naman boy. Bigla syang umakbay sakin habang naglalakad. Ampusa!. Hell s**t!.. Tuloy pinagtitinginan kami ng ibang estudyanteng nakakasalubong namin.

Feeling ko tuloy, lalagnatin na ako.