Chapter 5.2
MAS marami-rami na rin akong nakikitang iba’t ibang uri ng prutas talaga sa loob ng gubat. Napakaswerte na lang talaga namin dahil hindi na kami kailangan pang magtanim. Itong mga prutas na narito sa isla mga produktong ibinibenta sa Metro ng mahal na doble at triple naman ang presyo kapag nakarating sa Monterial.
Sama-sama kaming kumakain sa harap ng bahay namin. Nakaupo lang talaga kami sa buhanginan at naglalagay lang kami ng palapa ng niyog para meron kaming maupuan. Ako, si Victor, Stephanie at Michael. Nakapaikot kami sa mga prutas na nasa harapan namin ngayon.
Akala ko talaga tapos na ang pag-uusap-usap nila tungkol sa mga buhay-buhay nila pero hindi pa pala. Patuloy pa rin silang nagbabahagian ng kani-kanilang mga karanasan. At kasalukuyang nagkukwento si Victor n
