-SÜREYYA
Dizlerimi karnıma kadar çekmiş uzanırken o kadar yalnız ve çaresiz hissediyordum ki. Hiç kimsem yoktu, hiç kimse hiç kimsem değildi... Oysa önceden bir ailem vardı... Amcam vardı, babam dedim. Yengem vardı, annem dedim... Ali'ye başlı başına ailem dedim... Niye böyle oldu ki şimdi... Neden böyle oldu ki... Nasıl bir gerçekle bütün hayatım yıkıldı? Oysa ben zaten bir yıkıntının altında değil miydim... Dayanamıyordum böyle olmasına. Hiç dayanamıyordum. Her şey çok daha farklı olabilirdi. Beni o eve gömüp sonra nasıl geri çıkarttın Ali... Kimseye diyemediğim o sevgi o kadar yüce ki... Kimseye anlatamadığım o sevgi o kadar ağır ki... Seni sevsem ben ölürüm, sevmesem sen... Sen beni sevmiyorsun ki seni sevmemi isteyesin değil mi? Öyle değil işte... Her gece, her saniye sana dua ederek
