Malungkot man ang bawat araw, pinagpatuloy ko pa rin ang pagpasok sa paaralan. Pilit na kinalimutan ko si Axel tuwing nasa loob na ako ng silid aralan.
Hindi ako pwede magpadaig sa kalungkutan. Dahil mabibigo ko si mommy, kailangan maging suma c*m laude ako ng paaralan na ito.
Isa pa, sayang naman ang nasimulan ko. Mababalewala ang anim na taon na pagsusunog ko ng kilay kung dahil lang sa isang lalaki lalagapag ang iniingatan ko na grado.
Simula kasi ng may mangyari sa amin ni Axel. Parang bula na nawala ang lalaki. Wala man lang palatandaan na iiwan pala niya ako, wala din paramdam ng mawala na siya. Ang mga pagkabalisa na pagbabago sa kilos niya, marahil ay may ayaw sabihin ang lalaki sa akin.
Nakakalungkot lang, dahil nakapagtapos na ako ng señor high, wala pa rin Axel kahit ani
