Herkesin bakışları kapıdaki misafire dönmüştü. Hele Ceyhun... Gözleri parlıyordu adeta.
-"Eh be kız sen nereden çıktın?" Bekir dedenin sistemiyle İpek sırıtarak elini iki yana açtı.
-"Bence duymak istemezsiniz." dediğinde herkesten bir kahkaha tufanı koparken annesinin yüzü pancar gibi kızardı. İsra onu gördüğü için o kadar mutluydu ki...
-"İpeği'm." İpek ona döndü.
-"Sen bensiz nasıl nişan yaparsın hain. Ben olmadan asla." Sonra büyüklere döndü.
-"Herkesten özür dilerim isteme törenini kestim ama bensiz bu kız hiçbir şey yapamaz." Koşa koşa kuzenine gitti. Birbirlerine sarıldıklarında sanki yıllardır birbirlerini görmeyen iki insan gibiydiler. Hasret gidermeleri Bekir dede tarafından bölündü.
-"Oturun da kaldığımız yerden devam edelim çocuklar." İpek kızların yanına geçerken İsra İl
