Nefesim benimle olan ilişkisini kestiğinde göğsümün içinde taşıdığım kalbim boğuluyordu. Ellerini aniden başımın iki yanına sertçe yasladığında kaslı kolu genişledi ve toprak kokusu tenime sindi. "Ne sen benden, ne ben senden uzak duramam." Yavaşça eğilip yüzlerimiz arasındaki kısacık uzaklığıda kapatmıştı. Dudaklarım hafifçe araladığında, kokusuyla karışık derin bir nefesi içime çektim ve boğulan kalbime hayat verdim.
"Neden yakınında kalmak isteyeyim ki?" diye sordu, sesi gücün her zerresini dudaklarıma çarptırdı. Topraklarımda bir savaş olacaktı ve kan gövdeyi götürecekti.
İplerini çözerek, geceliğimin yakalarını omuzlarıma sıvadım. "Sen çıplak tenime bakarken, kalbinde hareketlenen şehvet kırıntılarını hissetmesem.." diye fısıldadığımda, aralık dudaklarımı öpmek için eğildi ama son
