เขาว่ากันว่า...หนุ่มวิศวะหล่อเกินต้านจีบฉัน

เฮ้ดว้ากวิศวะ

พวกเราสี่คนมาถึง ม. ก่อนเวลานัดหมายเกือบสิบนาทีได้

แล้วก็แอบแปลกใจเมื่อรุ่นพี่ให้เดินไปรับโอเบนโตะ แต่พอรู้ว่าว่าอาจารย์ประจำภาควิชาสั่งมาเลี้ยงเด็กปี 1 ทุกคน ความรู้สึกถัดมาคือทึ่งในความใจดีนั้นชะมัด คิดดูดิเลี้ยงทงคัตสึเจ้าดังราคากล่องละไม่ต่ำกว่าสามร้อย นักศึกษาปี 1 มีเกือบสี่สิบชีวิต... หมดเงินไปเยอะเหมือนกันนา

ระหว่างนั่งทานข้าว เฟรชชี่อย่างพวกเรามีโอกาสได้แนะนำตัวกับเพื่อนในเอกที่นั่งใกล้กัน ฉันแอบโล่งใจหน่อยๆ ที่เพื่อนใหม่ส่วนใหญ่ดูท่าทางจะเน้นสายฮามากกว่าสายอื่น ก็มีบ้างแหละที่เพื่อนบางคนดูเป็นสายวิชาการ สายโอตาขุ สายสวยเริ่ดและสายไฮโซ แต่เป็นธรรมดาของมนุษย์ล่ะเนอะ ที่คนเราจะมีลักษณะนิสัยและความชอบแตกต่างกันไป

ทานข้าวเสร็จได้สักพัก อาจารย์ประจำภาคทุกท่านก็เข้ามาแนะนำตัวและให้โอวาทอย่างใจดี ก่อนจะขอตัวไปทำงานต่อ จากนั้นรุ่นพี่ปี 2 ก็ให้น้องปี 1 แนะนำตัวกับเพื่อนๆ อย่างเป็นทางการ ทำความสนิทสนมกันไว้เพราะยังไงต้องเรียนด้วยกันถึงสี่ปี (ถ้าไม่มีใครซิ่วไปซะก่อนนะ) เสร็จแล้วพวกพี่ๆ ก็คุยเรื่องสายรหัส เรื่องการเรียนว่าต้องเจอกับอะไรบ้าง ถ้ามีอะไรไม่เข้าใจก็ถามได้ คุยเรื่องรับน้องคณะ ซ้อมเชียร์ ลงแข่งกีฬา บลาๆๆๆ

“น้องๆ ขา หันมาฟังคนสวยหน่อยค่า!” เสียงประกาศของพี่เอทำให้พวกเราน้องปี 1 ที่กำลังต่อคิวรับป้ายชื่อจากพี่ปี 2 หันไปมองอย่างว่าง่าย “เนื่องจากวันนี้เป็นวันแรก พวกน้องอาจจะยังไม่รู้ว่าตึกไหนคณะไรอยู่ตรงไหนมั่ง ทั้งของกินอร่อยๆ ผู้หล่อๆ หญิงสวยๆ เพราะงั้นพวกพี่จะพาทัวร์ ม. เป็นน้ำจิ้ม อยากไปมั้ย!!”

“อยากค่า / อยากคร้าบ” รุ่นพี่ปี 2 คนอื่นๆ พากันตะโกนตอบทำให้บรรยากาศครื้นเครงยิ่งกว่าเดิม พวกเราปี 1 ก็หัวเราะ ปรบมือกันไป

“ในเมื่ออยาก เดี๋ยวไกด์คนสวยยืนหนึ่งอย่างพี่จะพาชมเอง แต่อาจจะไม่ครบทุกตึกทุกคณะเพราะพวกเราต้องเดินไปเอง แต่ที่แน่ๆ ผ่านลานเกียร์ ผ่านคณะวิศวะแน่นอน พูดละเปรี้ยวปาก อ๊าย!” พี่เอพูดเองกรี๊ดเองทำเอาน้องปี 1 ทั้งสาวแท้สาวเทียมที่อยากเห็นหนุ่มหล่อคณะวิศวะกรี๊ดตาม ฉันกับฝันหันมองหน้ากันก่อนจะหัวเราะอย่างขำๆ

“เอกเราบันเทิงดีเนอะ” ฝันว่าขณะที่พวกเรากำลังเดินตามรุ่นพี่ไปตึกนั้นตึกนี้ ส่วนเอมกับแก้มยุ้ยนั้น... โน่น! เดินข้างพี่เอกับเพื่อนเก้งอยู่หัวแถวเลย เม้าท์มอยเรื่องหนุ่มหล่อคณะต่างๆ เข้าขากันดีมากเหมือนรู้จักกันมานานหลายปียังไงยังงั้น

“อื้อ รุ่นพี่ก็น่ารักเป็นกันเอง เน้นฮา ไม่เน้นเครียด” ฉันยักคิ้วพลางอมยิ้มขำเมื่อเห็นรุ่นพี่กำลังแนะนำตึกโน้นตึกนี้แถมยังอธิบายได้อย่างตลกขบขัน

“ตอนซ้อมเชียร์ตอนรับน้อง ถ้าสนุกเหมือนอยู่ในเอกก็ดีสิเนอะ” เพื่อนที่เดินนำอยู่ข้างหน้าหันมาชวนคุยอย่างเป็นมิตร

“อื้อ” ฉันกับฝันรีบพยักหน้าทั้งรอยยิ้มเลยล่ะ

“ตึกใหญ่ข้างหน้าคือคณะวิศวะ ผู้หล่องานดีงานปังใน ม. ส่วนมากมาจากคณะนี้ แฟนพี่ก็เรียนที่นี่เหมือนกัน” พี่เอหันมาบอกด้วยดวงตาวิ้ง หัวเราะคิกคักอยู่คนเดียว

“หยุดมโนได้ละอีเอ มึงยังไม่มีแฟนค่ะ” พี่ลูกน้ำที่เดินข้างพี่เอขัดขึ้น ท่าทางพี่สองคนนี้จะเป็นเพื่อนสนิทกัน จิกกัดกันทุกครั้งเมื่อมีโอกาสแต่เข้าขากันดีโคตร สร้างเสียงหัวเราะให้น้องปี 1 แทบตลอดเวเลยล่ะ

“ชะนี! ขัดได้ขัดดี ชาติที่แล้วเป็นฝอยขัดหม้อรึไงยะ”

“น้องๆ อย่าไปฟังพี่เอมากนะคะ สติมันไม่ค่อยดีอย่างที่เห็นนี่แหละ” พี่ลูกน้ำไม่ได้เถียงพี่เอคืน แต่หันมาคุยกับเด็กปี 1 อย่างพวกเราแทนซึ่งเรียกเสียงหัวเราะได้ครืนใหญ่

“เดี๋ยวตอนเดินผ่านลานเกียร์ลองส่องผู้ดูนะ... รับรองว่าฟินเว่อร์” พี่ชิชารองประธานปี 2 เอามือป้องปากบอกเบาๆ ทำเอาน้องปี 1 ทั้งสาวแท้สาวเทียมที่อยู่หัวแถวตื่นเต้นกันยกใหญ่

“เข้าใจมั้ย!”

เฮือก! ขวับ! ฉันกับฝันหันมองหน้ากันด้วยความสะดุ้งปนผวา

คือยังไม่ทันที่พวกเราเอกญี่ปุ่นจะถึงหน้าคณะวิศวะ ก็ได้ยินเสียงตะโกนถามที่ดังสนั่นไปทั่วทั้งบริเวณทำเอาพี่ๆ เพื่อนๆ ที่เดินหัวเราะหยอกล้อกันมาตลอดทางต่างเงียบลง

“เข้าใจครับ! / เข้าใจค่ะ” แล้วฝั่งที่ตอบก็ตอบเสียงดังฟังชัดพร้อมกันเข้าไปอีก... สุดมากคณะนี้

กลายเป็นว่าเอกญี่ปุ่นที่ลัลล้ามาตลอดทาง พอเดินผ่านคณะวิศวะถึงกับเกร็งกันหมด พอแอบเหล่มองลานเกียร์ก็เห็นนักศึกษาใส่เสื้อใหม่เอี่ยมทั้งหญิงและชายนั่งทั่วทั้งบริเวณ แถมยังมีรุ่นพี่ใส่เสื้อช็อปยืนคุมเชิงอยู่ด้านหน้าด้วย

อื้อหือ! รู้สึกถึงรังสีแห่งความดุดันแผ่ซ่านมาถึงตรงนี้เลย หวังว่ารับน้องคณะมนุษย์คงไม่สยองแบบนี้นะ... หนูกลัว!

“เชี่ย! ขนาดหน้าด้านข้างยังน่ารักเลยว่ะ”

“แม่งตุ๊กตาชัดๆ”

“คณะไร เอกไรวะ”

“ตรงนั้นคุยอะไรกัน! ผมอนุญาตให้พวกคุณพูดรึไง!”

เฮือก! เสียงตะโกนถามทำให้ฉันกับฝันที่เดินข้างกันสะดุ้งอีกรอบ

คนถามน่าจะเป็นพี่เฮ้ดว้ากรึเปล่า เพราะตั้งแต่เดินมา ฉันได้ยินแค่เสียงของพี่เค้าคนเดียว เคยได้ยินมาว่าเฮ้ดว้ากคณะวิศวะต้องเป็นคนนิ่งๆ จริงจังแถมโหดด้วย ไม่งั้นจะคุมรุ่นน้องไม่อยู่... เชื่อละว่าเป็นงั้นจริง

“...............” เงียบแฮะ ไม่มีใครกล้าพูดสักแอะ เอาจริง! ถ้าเป็นฉันก็ไม่กล้านะ กลัวโดนกินหัว แง!

“ไม่ได้ยินรึไง เฮ้ดว้ากถามพวกคุณสามคน ทำไมไม่ตอบ! ลุกขึ้น!” รุ่นพี่ที่ใส่เสื้อช็อปอีกคนตะโกนถาม

พรึ่บ! นักศึกษาชายสามคนที่โดนว้ากลุกขึ้นยืน สีหน้าของพวกเขาดูกลัวๆ หลอนๆ อย่างเห็นได้ชัด

“ว่าไง พวกคุณคุยอะไรกัน!”

“..............”

“ถ้าไม่ตอบ เพื่อนของพวกคุณทั้งหมดต้องโดนลงโทษด้วย! อยากลุกนั่งอีกห้าสิบใช่มั้ย!” เฮ้ดว้ากตะโกนถาม

“ตะ ตอบแล้วครับ!” หนึ่งในสามคนที่ยืนอยู่พูดอย่างลนลาน “พวกผมคุยกันเรื่อง เอ่อ... เพื่อนคณะอื่นที่กำลังเดินผ่านหน้าคณะเราครับ”

พรึ่บ! คณะวิศวะที่อยู่บริเวณลานเกียร์ ไม่ว่าจะเป็นรุ่นพี่หรือรุ่นน้องต่างหันมามองพวกเราเอกญี่ปุ่นเป็นสายตาเดียว หลังจากนั้นมีเสียงพูดในเวลาไล่เลี่ยกันที่ฟังแล้วจับใจความแทบไม่ได้ นอกจากน่ารักๆ อะไรทำนองนี้แหละ

“พี่เฮ้ดว้ากหล่อมากเลยอ่ะแก เกินต้านชะมัด” เพื่อนในเอกพากันซุบซิบด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น

“โอย! เบ้าหน้าฟ้าประทานเว่อร์ หล่อแบบออลคิลโคตร”

“พี่ว้ากคนอื่นก็ใช่ย่อย! นั่นหล่อสะกดจิต นี่หล่อน่ารัก โน่นหล่อแบบละสายตาไม่ได้ แต่ละคนงานดีเหมือนที่พี่เอเคลมเลย”

“อุ๊ย! ปีนี้เทมส์เป็นเฮ้ดว้าก! สุดหล่อของเอจะเกินต้านไปถึงหนาย!” น้ำเสียงตื่นเต้นของพี่เอทำให้ฉันแอบหันไปทางพี่เฮ้ดว้ากช้าๆ ในใจก็อดคิดไม่ได้ว่าคณะนี้มีผู้ชายชื่อเทมส์หลายคนจัง

อึก! แต่พอเห็นหน้าคนที่ทำพี่เอเสียอาการเท่านั้นแหละ...

ฉันถึงกับขาแข็ง กลืนน้ำลายลงคออย่างฝืดเคือง ผู้ชายหล่อพรีเมี่ยมที่ฉันดันเอาปลายผมเข้าไปเกี่ยว กระดุมเสื้อของเขา ดันเป็นคนเดียวกับเฮ้ดว้ากคณะวิศวะ!

คุณพระ! โลกกลมอะไรขนาดเน้!

วืด! ฉันรีบหลบสายตาโดยพลัน ทำทีเป็นมองเรื่อยเปื่อยเมื่อรู้สึกเหมือนพี่เทมส์คนนั้นกำลังมองมา อันที่จริงเขาอาจจะไม่ได้มองฉันด้วยซ้ำ แต่คนมันวิตกไง เลยอดคิดไม่ได้ว่าเขากำลังเรา

ขวับ! ฉันเลื่อนสายตาจนสะดุดเข้ากับรุ่นพี่หน้าตาดีอีกสามคนที่เคยเจอพร้อมพี่เทมส์ พะ... พวกพี่ใจดีที่กำลังส่งยิ้มมาก็เป็นพี่ว้ากด้วย!

“พวกคุณมองอะไร ไม่เคยเห็นนักศึกษาคณะอื่นว่างั้น!”

เสียงตะโกนถามอันทรงพลังของพี่เทมส์ทำให้คณะวิศวะทั้งหมดที่อยู่บริเวณลานเกียร์หันหน้าไปทางคนถามโดยพร้อมเพรียง ส่วนพวกเราเอกญี่ปุ่นก็รีบเฟดตัวอย่างไม่รอช้า

ดุดันขึงขังขนาดนั้น... ทำเอาฉันขนลุกซู่ไปหมดเลย บรึ๊ย!