เขาว่ากันว่า...หนุ่มวิศวะหล่อเกินต้านจีบฉัน

ผู้หญิงที่เป็นตัวของตัวเองน่ารักออก

ตอนที่เข้ามาในลานเกียร์ พี่เทมส์เห็นฉันเข้าก็ทำท่าเหมือนจะเดินมาหา ฉันงี้รีบหลบหลังฝันทันที ก่อนจะล้วงมือถือส่งไลน์ไปบอกว่า

I am peachchan : หนูคิดว่าเย็นนี้เราเจอกันที่โรงหนังดีกว่าค่ะ

THAMES : ทำไมไม่ไปด้วยกัน?

I am peachchan : รับน้องเสร็จ หนูต้องเอาของไปเก็บที่หอก่อนค่ะ แยกกันไปน่าจะสะดวกกว่า

THAMES : งั้นพี่ไปรับเราหน้าหอตอน 4 โมง 40 เตรียมตัวรอเลย

ห๊ะ! อะไรของพี่เขากัน? เวลาแค่นี้จะพอไร เริ่มรับน้องตอนสี่โมง กว่าจะเลิกก็ปาเข้าไปสี่โมงครึ่ง เวลาสิบนาทีจะพอกับการเดินกลับหอเอาของไปเก็บได้ไง ฉันเก็บความสงสัยไว้ในใจ ขมวดคิ้วมองอีกฝ่ายอย่างงุนงง

แต่แล้วก็ได้คำตอบในเวลาต่อมา เมื่อหนึ่งในพี่ว้ากคณะวิศวะอย่างพี่กัสประกาศว่า

“พวกคุณรู้มั้ย! ตอนนี้พวกคุณสามารถอยู่ในระเบียบวินัยได้อย่างเคร่งครัด ทำให้พวกผมไม่มีอะไรจะบ่น ไม่มีอะไรจะว้าก เพราะงั้นวันนี้ทุกคนกลับบ้านได้” ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมากภายในเวลาไม่ถึงห้านาที เล่นเอาน้องปี 1 หันมองหน้ากันอย่างงงๆ แต่ก็รีบสลายตัวอย่างรวดเร็ว (กลัวพี่เปลี่ยนใจน่ะสิ)

รุ่นพี่คณะมนุษย์ก็คงอึ้งแต่ทำอะไรไม่ได้ (พี่เอเคยเม้าท์ให้ฟังว่า พอรวมการรับน้องทั้งสองคณะเข้าด้วย กัน ดูเหมือนคณะวิศวะจะมีสิทธิ์ตัดสินใจทั้งหมด ไม่ว่าจะเรื่องว้าก เรื่องทำโทษ จะปล่อยตอนไหน หรือให้ทำอะไร ส่วนรุ่นพี่คณะมนุษย์มีหน้าที่แค่ซัพพอร์ทเท่านั้น)

ฉันกับฝันเดินกลับหอด้วยกันอย่างอารมณ์ดี ก็แน่ล่ะ... ไม่โดนดุ โดนว้ากต้องแช่มชื่นเป็นธรรมดา แถมวันนี้ฝันต้องไปนอนบ้านญาติแถวสาทรด้วย ได้เลิกเร็วคงรู้สึกดีมากเป็นพิเศษ

พอใกล้ถึงเวลานัดฉันก็ลงมาหน้าหอ ปรากฏพี่เทมส์ขับรถมาถึงพอดี ฉันรีบเปิดประตูขึ้นรถหรูอย่างไวเนื่องจากกลัวสาวๆ เห็นเข้าน่ะสิ

“ทานไรมายัง” พี่เทมส์หันมาถามง่ายๆ ระหว่างที่รถกำลังติดไฟแดง

“ยังค่ะ เพราะหนูคิดว่าจะเลี้ยงข้าวตอบแทนพี่เทมส์สักมื้อ” ฉันตอบด้วยรอยยิ้มหวาน

“.............” พี่เทมส์ไม่ได้พูดไรนอกจากมองกันเงียบๆ มองแบบไม่คลาดสายตาทำเอาฉันใจสั่นตึกตัก จะหันหน้าหนีก็ดูน่าเกลียดเกิน เพราะงั้นฉันเลยเลี่ยงด้วยการล้วงมือถือขึ้นมา ทำทีเป็นเปิดเพจรีวิวอาหาร

“เมื่อกี้หนูดูๆ อยู่ เห็นว่าห้างที่เรากำลังจะไปมีร้านน่าสนใจหลายร้านเลย หนูให้พี่เทมส์เลือกค่ะว่าอยากทานไร” ฉันยื่นมือถือให้ร่างสูงใหญ่ที่อยู่หลังพวงมาลัย พี่เทมส์ส่ายหน้าเล็กน้อยแถมยังบอกว่า

“เราเลือกเถอะ เราเป็นเจ้ามือนี่”

“ถ้าหนูเลือกแล้วพี่เทมส์ไม่ชอบล่ะคะ” ฉันย่นคิ้วอย่างเป็นกังวล

“พี่ทานได้หมดแหละ ขอให้เป็นอาหารมนุษย์”

ฉันถึงกับขำพรืด ไม่นึกว่าคนนิ่งๆ ดุๆ อย่างพี่เทมส์จะเล่นมุกเป็นด้วย

“โอเคค่ะ งั้นไว้ใจได้ เดี๋ยวหนูเลือกร้านเอง รับรองว่าเป็นอาหารที่ขายให้มนุษย์แน่นอน” ฉันคลี่ยิ้มก่อนจะทำเป็นสนใจหน้าจอ ทั้งที่ความจริงกำลังหลีกเลี่ยงการคุยกับหนุ่มหล่ออยู่น่ะเซ่!

ขอให้ฉันได้พักหัวใจบ้างเถอะ เดี๋ยวต้องนั่งทานข้าวตรงข้ามกัน ดูหนังข้างกันอีก จะมาใจเต้นแรงตลอด เวลาก็ไม่ไหวนะ... กลัวหัวใจวายไปซะก่อน

เกือบหกโมง เราสองคนก็มาถึงยังห้างที่ขึ้นชื่อว่าหรูที่สุดใน กทม. รวมถึงติดอันดับเอเชียด้วย

พอจอดรถเรียบร้อย พี่เทมส์หันมาบอกว่าต้องเอาบัตรสำรองไปแลกเป็นตั๋วหนังจริง

เพราะงั้นตอนนี้ฉันกับหนุ่มหล่อเกินต้านจึงมาอยู่แถวหน้าโรงหนังซึ่งเป็นอะไรที่ตื่นเต้นมาก ไม่น่าเชื่อว่ามีคนรอคอยอนิเมะเรื่องนี้เยอะขนาดนี้ จากที่เห็นมีหลากหลายวัยเลย ทั้งเด็กม.ต้น ม.ปลาย นักศึก ษา วัยทำงานทั้งชายหญิง แถมบางคนยังคอสเป็นตัวละครต่างๆ ในเรื่องด้วย... จัดเต็มกันมาก

ระหว่างเข้าแถวรอแลกตั๋วหนัง หันไปทางไหนผู้คนต่างพูดคุยแลกเปลี่ยนความคิดเห็นอย่างสนุกสนาน ฮือ! ปลื้มปริ่ม... อนิเมะที่เราติ่งมีคนชื่นชอบเยอะมาก

“มารับตั๋วครับ” พี่เทมส์ยื่นบัตรให้พนักงานที่ทำหน้าที่จัดการเรื่องตั๋วรอบสื่อ ทั้งสองสาวทำหน้าตะลึงเมื่อเห็นพี่เทมส์แบบชัดๆ ... ก็แน่ล่ะเนอะ หล่อขนาดนี้ ไม่อึ้งยังไงไหว

“จากรายการอะไรคะ” ฮ่าๆ ถามแบบนี้เพราะเห็นพี่เทมส์หล่อเกินต้านสินะ

“จากคุณธงชัย จิรโชติสิทธิ์กุลครับ” พี่เทมส์ตอบเสียงนิ่งแต่ทำเอาพนักงานตาโต มองเหมือนอึ้ง

“กรุณารอสักครู่นะคะ” เธอบอกอย่างนอบน้อมก่อนจะโทรหาใครบางคน

พี่เทมส์เห็นว่าทำให้คนอื่นช้า เลยบอกพนักงานอีกคนจัดการตั๋วให้คิวถัดไปก่อน เราสองคนออกมารอนอกแถวเพราะไม่อยากเกะกะคนอื่น จากนั้นไม่นาน คนที่ดูท่าทางเป็นใหญ่เป็นโต ใส่สูทดูแพงก็ปรี่เข้ามาสวัสดีพี่เทมส์อย่างนอบน้อม

ขวับ! ผู้คนรอบตัวต่างมองมาที่เราสองคนอย่างอยากรู้อยากเห็น อย่าว่าคนอื่นเลยที่อยากรู้ ฉันก็อยากรู้เหมือนกัน สรุปบัตรที่พี่เทมส์ได้มาคือรอบสื่อ หรือบัตรจากเจ้าชายกันแน่คะ

“สวัสดีครับหลานชายคุณธงชัย ทางเราได้เตรียมตั๋วหนังไว้ให้แล้วครับ” ว่าแล้วก็รีบเรียกพนักงานให้เอาตั๋วมาให้ตน ก่อนจะยื่นให้พี่เทมส์ด้วยท่าทางนอบน้อม

“คราวหลังอย่าทำแบบนี้อีก ผมแค่มารับตั๋ว ไม่ได้อยากให้ใครมาทำความเคารพ ไม่รู้รึไงมันทำให้คนที่อยู่ในแถวเสียเวลาไปด้วย”

ผ่าง! พี่เทมส์พูดเสียงเข้มเหมือนตอนเป็นเฮ้ดว้ากทำเอาฉันงี้ขนลุกไปหมด ผู้ชายใส่สูทรุ่นอาได้แต่ก้มหน้าและบอกขอโทษ สัญญาว่าคราวหลังจะไม่ทำอีก

“ไปกันเถอะค่ะพี่เทมส์ หนูอยากถ่ายรูปตรงโน้น” ฉันสะกิดหนุ่มหล่อเกินต้านด้วยน้ำเสียงสดใส พร้อมทั้งชี้ไปทางด้านหลังที่มีแบลคดรอปอนิเมะขนาดใหญ่ตั้งอยู่ อันที่จริงฉันไม่ได้อยากถ่ายรูปอะไรหรอก แค่ได้มาดูหนังก่อนฉายจริงหนึ่งอาทิตย์ก็ดีใจแย่ละ แต่ถ้าขืนเรายังอยู่ตรงนี้ต่อ... อาจจะเป็นจุดสนใจมากไปกว่าเดิม

พี่เทมส์ยิ่งหล่อขนาดลูกรักพระเจ้าอยู่ด้วย เกิดสาวๆ แถวนี้ล้วงมือถือขึ้นมาถ่ายคลิปหนุ่มหล่อเกินต้านแล้วโพสลงโซเชียลแต่ดันซวยติดฉันไปด้วย มีหวังถ้าคนใน ม.เห็นเข้าต้องเป็นเรื่องใหญ่แน่!

ก็รู้ๆ กันอยู่ในโลกอินเตอร์เน็ต... ไวรัลอะไรก็เกิดขึ้นได้เสมอ!!

ขวับ! พี่เทมส์หันมาพยักหน้า เราสองคนเดินมายังแบลคดรอป ฉันทำทีเป็นขอตั๋วหนังให้ดูสมจริงว่าอยากแชะรูปมากอะไรทำนองนั้น พี่เทมส์ยื่นให้แถมยังล้วงมือถือตัวเองตั้งกล้องไว้รออีกแน่ะ ฉันชูตั๋วหนังในมือโพสท่าให้ดูน่ารักๆ ก่อนจะบอกขอบคุณตากล้องจำเป็นเมื่อเห็นพี่เค้าระรัวถ่ายไปสิบช็อตได้มั้ง

จากนั้นเราก็ลงมาทานอาหารที่ร้านหมูย่างเกาหลี ฉันเลือกร้านนี้เพราะเป็นราคาที่จ่ายไหว รีวิวบอกว่าอร่อยแถมมีห้องส่วนตัวให้นั่งและฉันอยากทานมาก แฮร่!

แต่ว่าทานหมูย่างก่อนดูหนังอย่าหาทำนะคะ นี่เพิ่งฉุกคิดได้... อร่อยจริงแต่หัวเหม็นชุดเหม็นก่อนดูหนังก็ไม่ไหวนะ ชักสงสารคนในโรงที่ต้องมานั่งใกล้เราสองคนแล้วสิ มุแง๊!

“พี่ไม่คิดว่าเราจะเลือกร้านนี้” พี่เทมส์บอกขณะใช้ผ้าเย็นเช็ดมือ ส่วนฉันกำลังก้มหน้าพิมพ์แคปชั่นเพื่อยั่วอารมณ์พี่เบสนิดหน่อย หึๆ!

“ทำไมคะ” ฉันเงยหน้าอย่างแอบงง ร้านนี้ก็อาหารมนุษย์ละนะ ฉันทำอะไรผิดรึเปล่า

“ก็สาวๆ เวลาทานข้าวกับผู้ชายครั้งแรก ต้องเลือกร้านที่ถ่ายรูปออกมาสวย เวลากินต้องไม่ลำบาก” หนุ่มหล่อเกินต้านบอกพลางยกไหล่สองข้างขึ้น

ฉันหัวเราะขำๆ กับคำพูดของพี่เทมส์ ก็จริงแหละเนอะ แต่ฉันเลือกที่อยากทานไง ลืมเรื่องความสวยงามไปได้เลย “ก็คงจริงแหละค่ะ แต่วันนี้หนูอยากทานหมูย่าง เพราะงั้นพี่เทมส์คงไม่บ่นหนูในใจใช่มั้ยที่หนูเลือกร้านนี้” ฉันยิ้มถามอย่างประจบ

“พี่จะบ่นเราทำไม ผู้หญิงที่เป็นตัวของตัวเองน่ารักออก”

โครมคราม! โครมคราม! ฉันถึงกับยิ้มค้าง ใจเต้นแรง หน้าร้อนผะผ่าวไปกับรอยยิ้มรวมถึงสายตาวิบวับเลยสิคะ แง!