“ไม่ดื่มค่ะ” ขนมผิงปฏิเสธน้ำดื่ม
“กระเป๋าใช้ดีไหมครับ อยากได้อีกไหม คราวนี้พี่จะพาไปเลือกเองเลย”
เป็นอย่างที่ไม้ซุงบอก กระเป๋าแบรนด์เนมกลายเป็นตัวกลางในการเชื่อมบทสนทนา กระชับความสัมพันธ์จนได้
“ไม่ได้ใช้ค่ะ อยากได้คืนเหรอคะ” จงใจถามแบบนี้ ใครขอคืนก็แย่แล้ว
“เอ่อ เปล่าๆ ใครจะอยากได้คืน พี่ตั้งใจซื้อให้ น้องผิงจะใช้หรือไม่ใช้ก็แล้วแต่น้องผิงเลยครับ”
“ขอบคุณนะคะ วันนั้นผิงรับไว้เพราะไม่อยากให้คุณวินเสียหน้าเท่านั้นเอง ถ้าจะเอาคืนผิงจะส่งไปรษณีย์ให้ แต่ผิงขอไม่รับอะไรอีกแล้วนะคะ ผิงชอบชีวิตที่ติดดิน ไม่ชอบพวกของแบรนด์เนม ผิงไม่รู้คุณค่าของมันหรอกค่ะ” พอเขาบอกว่าไม่เอาคืน ขนมผิงก็ไหลลื่นเหมือนติดสเก็ตช์
“แล้วมิตรภาพล่ะครับ น้องผิงจะรับไว้ไหม”
“รูปแบบไหนคะ ถ้าจีบผิง เสียเวลาเปล่าค่ะ” เธอตอบเสียงราบเรียบแต่สุภาพ
“โอเค ไม่จีบก็ได้ครับ เสียเซลฟ์ไปเหมือนกันนะเนี่ย” นาวินกุมหัวใจตัวเอง แ
