ถึงคำพูดของตุลย์จะทำให้ตาหวานตื่นจากภาพฝัน แต่หญิงสาวก็ยังคงมีกำลังใจที่เข้มแข็งเมื่อเธอเป็นคนตัดสินใจเลือกเส้นทางนี้เอง
เธอแค่ย้ำตัวเองให้จำไว้ขึ้นใจว่าเรื่องของเธอกับอคิณและอชิระเป็นข้อตกลงแค่ชั่วคราวเท่านั้น ระหว่างนี้เธอก็ขอตักตวงช่วงเวลาทุกอย่างให้เต็มที่ และมีความสุขกับการได้อยู่กับพวกเขาก็พอ
ตาหวานจึงกลับมามีท่าทีสดใสได้เหมือนปกติ หญิงสาวก้าวเข้าห้องเรียน นั่งตรงที่นั่งประจำด้วยความคุ้นเคย โดยที่นั่งด้านข้างถูกเว้นไว้ให้แป้งหอมที่เรียนคณะเดียวกับเธอและลงวิชาเหมือนกัน แต่จนหมดคาบแป้งหอมก็ยังไม่เข้าเรียนทั้งๆ ที่อีกฝ่ายไม่เคยขาดเรียนมาก่อน ตาหวานเลยรีบโทรหาแป้งหอมทันทีที่อาจารย์เลิกคลาส
“ว่าไงตาหวาน” แป้งหอมรับสายของตาหวานด้วยน้ำเสียงเหนื่อยๆ
“แกอยู่ไหนแป้งหอม ไม่สบายหรือเปล่า ทำไมถึงไม่มาเรียน” ตาหวานถามเพื่อนสาวด้วยเสียงร้อนรน
“ฉันตื่นสายอ่ะ ตอนนี้อยู่ใต้คณะโต๊ะเดิมเนี่ยแหละ”
