Öğle arasında lavaboya gittiğimde içeride iki kişi vardı. Beni görmediler.
Aynanın karşısında fısıltıyla konuşuyorlardı.
“Zaten anca eski patronuyla flört ederek yükselirdi. Şimdi de Adar Bey’in dikkatini çekti herhalde…”
“Kadınlar yetenekle değil, başka yollarla ilerliyor artık.”
Donup kaldım. Ellerim titredi. Kalbim karnımın içine doğru çekildi sanki.
Ben…
Ben gecemi gündüzüme katıp çalışan bir kadındım.
Sabahlara kadar sunum hazırlayan, sorumluluk almaktan çekinmeyen, sadece işine odaklanan biri.
Kapıyı sertçe açtım. İkisi de bana döndü, gözleri büyüdü.
Ne kaçtım, ne sessiz kaldım bu kez.
“İçinizdeki çürümüşlüğü başkalarına yansıtarak kendinizi aklayamazsınız.”
Sesim sakindi ama içim alev alev yanıyordu.
“Bana bakarak kendi eksiklerinizi örtmeye çalışmayın. Benim patronumdan
