O kapıyı öyle bir kapattı ki…
Sadece odamın kapısı değil, kalbimin de bir yerini kapadı sanki.
Bana son kez dönüp baktığında… gözlerinde hiçbir umut yoktu.
İlk kez… ilk kez bu kadar nettim.
Kendimi kandırdığımı itiraf edecek kadar cesur hale gelmiştim.
Ben Ece’yle bir hayat kurmaya çalışmadım, sadece geçmişi sürdüm.
Rahat olanı seçtim.
Toplumun önüne koyduğu “uygun” kadını, annemin onayladığı kişiyi.
Ama ruhum… Şilan’ın yanında nefes alıyordu.
Bugüne kadar onun sessizliğini gurur sandım.
İlgisizliğini soğukluk.
Oysa… o benim en çıplak halimi, en korumasız yanımı fark etmişti.
Ve şimdi…
Onu kaybettiğimi hissediyorum.
Hiçbir açıklama, hiçbir “ama”… bu netliğe yetmiyor.
Bir patron gibi davranmamı istiyor.
Ama ben patron değilim Şilan’a.
Ben… o kadına sessizce âşık olmuş bir a
